@n.eceuyar
|
yazarın anlatımıyla.. Poyraz, gelen çığlığın ardından hızla öğretmenlerin peşinden koşarak sınıftan çıktı. Deli gibi koşarak Ece'yi arıyordu, çığlığın ondan gelmesinden korkuyordu. Merdivenden aşağı indiğinde onu gördü. Yanında bir kişi daha yatıyordu. Hızla Ece'nin yanına gitti, yerde hareketsiz bir şekilde yatıyordu. Ellerine kan bulaştı ama bulaşan kan ondan gelmiyordu, biraz ilerde yatan Mert'ten geliyordu. "Ece,Ece iyi misin?!" "İşte orda!" Gelen sesle hızla kafasını sağına çevirdi, iki polis ona doğru geliyordu. Şimdi herkes koridordaydı. "Ama bende silah yok!" "Kaldır ellerini!" kendisine doğrultulan silahla birlikte ayağa kalktı. Polislerin önünden yürüdü. Arkasını dönüp Ece'ye baktığında onu sedyeye kaldırıyorlardı. "Yürüsene!" "Ben katil değilim!" "Orasını karakolda göreceğiz, söylediğin her şey kanıt olarak kullanılacak." Poyraz ve polisler okuldan çıkarlarken herkes arkalarından bakıyordu. Bir hata vardı, Poyraz katil değildi. |
0% |