17 Mart 2004

Devran Koleji..

"E-Erhan..."

Kagumi yerde acı içinde kıvranıyordu.

"L-Lütfen yapma."

Erhan onun gözlerine duygudan yoksun bir şekilde bakıyordu. Sevdiği kadının ölümünü izliyordu.

"Artık çok geç Kagumi,sana teklifimi 3 kere tekrarladım.Beni dinlemedin, o adamın yanına gittin!"

Kagumi'nin yanında duran bıçağı aldı,sıkıca kavradı. Kagumi ona yalvaran gözlerle bakıyordu. Gerçekten o bıçağı boğazına saplayacak mıydı? Gerçekten yapacak mıydı? Deliler gibi sevdiği kadını gerçekten öldürecek miydi?

"Son sözlerin ne, Kagumi?"

Kagumi son sözlerini söylemedi,söyleyemedi. Çünkü bir mermi onun kalbini delip geçti. Ardından ikinci mermi Erhan'ın kalbini deldi geçti. Daha 20 yaşındaki güzel kızın ağzından kan geliyorken, kalbinden fışkırıyordu. Kagumi'nin eşini gördüğü son geceydi. Onu eşi vurmuştu,kızının babası,hayatının aşkı...

"Özür dilerim Kagumi, bu hikayenin iyi kahramanı hiç bir zaman ben değildim, saf olan sendin."

Emir Uyar, o gece karısını gözünün yaşına bakmadan öldürmüştü. Kızının annesini acımasızca öldürmüştü. Emir Uyar, o gece 11 yıllık katliama noktayı koymuştu. Erhan Polat'ı öldürüp kendisini iyi göstermişti.

"Sevmek için güzele mi bakılmalı?

çirlin bir tende güzel bir ruh,kalbi bağlayamaz mı?"*

--------------------------------------------------

*= Victor Hugo