Dış kapıya doğru yaklaştık ve adımımı atacaktım ki yağmur yağdığından ortada çamur gölü oluşmuştu ve benim de beyaz botlarım vardı yani buraya adımımı atarsam botlarım berbat bir şekle dönüşecekti ve ne yapacaktım bilmiyordum gerçekten demir de "ne oldu ne bekliyorsun bir şey mi oldu" bende çamur gölünü ve botlarımı gösterdim ve durumu anlamış olacaktı ki bir an beni kucaklayıp karşı tarafa gittik ve beni indirdi " ne yapıyorsun sen" dediğimde karşımda sırıtıp " senin botların beyaz ya e sen de yürümüyordun başka çaremiz mi vardı avukat " ben de ona "benim bir ismim var ulu ortalıkta bana avukat diyip durma" ona baktığımda sırıtıyordu neden sırıttığını sormak istedim ama konuyu uzatmak istemediğimden ağzımı kapadım.restorantta oturduğumuzda garson beni tanıdığından "efnan hanım size her zamankinden getiriyorum" ben de tamam dedim demir de bana şaşkın şaşkın bakıyordu ona ne var bakışı attığımda konuşmaya başladı "bana da aynısından " deyince garson da siparişlerimizi hazırlamak için yanımızdan uzaklaştı.ben trileçe tatlısını istemiştim o da benimkinin aynısını istemişti."eee tanışmayacak mıyız?"deyince ben de gözlerimi devirmeden edemedim "merhaba efnan hanım ben demir çevik sen kimsin bakalım avukat hanım" resmen kendini tanıtıyordu . Bende ona ayak uydurmak istedim "bende efnan bulut tanıştığıma memnun oldum " o da bana memnun oldum derken tatlılarımız geldi ben ben iştahla tatlımı yemeye başlarken bana bakakaldı"ne oldu niye öyle bakıyorsun" dediğimde karşımda sırıtıp duruyordu "dudağının kenarında tatlı izi kalmış" dediğinde utancımdan yerin dibine giriyordum az kalsın tabi efnan adamın karşısında hayvan gibi tatlı yersen iz kalır tabi ben de hemen silmeye çalıştım "oldumu silindi mi?"dediğimde elini dudağıma uzattı ve iz kalan yeri o temizledi bu hareketi ile beni gerçekten utandırmıştı.karşı masadan bir adam"ooo Demir bey siz hiç restorantlarda gezer miydiniz bu arada yenge sana da merhaba" yenge mi ne yengesi be sanırım demirin arkadaşıydı ve beni de onun sevgilisi zannetmişti bir bu eksikti demir de "oğlum ne yengesi arkadaşımdır kendisi" diyip ikimizi de bulunduğumuz zor durumdan kurtardı teşekkür ederim.arkadaşıyla biraz sohbet ettikten sonra artık bir zahmet kalkalım ha Demir bey ne dersiniz "kalkalım mı artık" sonunda sesimi çıkarabildim ve o da başını sallayarak beni onayladı içimden sonunda dedim çünkü yaklaşık bir saattir burda oturuyorduk ah Timur ah işin de tam zamanını bulmuştu çıkmak için.tam kalkacakken bir kadın demire yaklaşarak "aaa demirciğim nasılsın" güzel bir kadındı demirin sevgilisi miydi bilmiyorum ama öyle bir şeye benziyordu. Ben de "neyse ben gidiyorum işlerim var"diyip kendimi kurtardım arabama bindim ve adliyeye doğru yola çıktım aniden fren yapıp durdum nedenini anlamadım içerisinde bulunduğum timura olan kızgınlığım mıydı yoksa... Neyse neyse aklımı bulandırmadan yarım kalan davalarım ile ilgilenmeye başladım. Ve bir anda tekefonuma bir mesaj geldi şöyle yazıyordu gelen mesajda "avukat hanım o kadın benim annemin arkadaşıydı kıskandıysan diye haber ettim bu arada numaramı nereden buldu diye sabahlara kadar düşünmemen için ben söylüyorum biz askeriz sanırım yeterli olmuştur görüşmek üzere avukat tekrar beklerim" ahh bu mesajın kimden geldiğini tahmin edebiliyoruz dimi demir çevik tabiki ne kıskanmasından bahsediyordu ya ben o kadını neden kıskanayım ki saçma sapan olaylardan sonra dosyaları yerlerine yerleştirip evime gittim. Duş alıp uyudum bugün epey yorucuydu. Uykuya dalacakken kapı çaldı açmaya gittim ama kimse yoktu sadece yerde bir kutu vardı ve biraz ürkmüş olsam da merakım beni ele verdi ve kutuyu açıp bakmaya koyuldum gördüğüm şey karşısında şok oldum bir porsiyon trileçe vardı ilk önce bunu telafi için timurun gönderdiğini zannettim ta ki notu okuyana kadar notta "trileçe çok tatlı yiyordun orada sıkıldığını gördüm arkadaşım adına da özür dilerim afiyet olsun" demir çevik tabi ki trileçeyi çok sevdiğimi o da anlamıştı uykumdan uyanım trileçeyi de yedim tabi çünkü çok seviyorum trileçeyi tepsi tepsi önümde de olsa reddedemem asla... Yarın yeni bir gün yeni bir davam vardı bu da davadan önce bana moral olmuştu...