Mira, çocuğun sözlerine şaşırmıştı. O kadar sıradan bir şey söylemişti ki, bir yandan onu rahatlatmaya çalıştığını düşünürken, bir yandan da merak etmişti. Kimdi bu çocuk? Herkesin dikkatini çeken ama umursamaz bir tavırla davranan bu yabancı, sanki onun içini okumuş gibiydi.

"Ben Atlas," dedi çocuk, elini uzatarak.

Mira tereddüt etti ama sonunda elini sıktı. "Mira."

Atlas'ın gülümsemesi genişledi. "Hoş geldin Mira. Burası ilk bakışta büyük ve karmaşık gelebilir ama zamanla alışıyorsun. Ya da en azından öyle umuyorsun."

Mira'nın yüzünde hafif bir gülümseme belirdi. "Sen uzun zamandır buradaymış gibi konuşuyorsun."

"Birinci sınıfım aslında, ama buradaki ilk yılımdan bu yana çok şey değişti," diye cevapladı Atlas, biraz dalgınca. "Herkesin bu yerde bir hikayesi var. Seninki ne?"

Mira bir an duraksadı. Bu soruya nasıl cevap vereceğini bilemedi. Kendi hikayesi... Belki de daha yazılmaya yeni başlamıştı. Şehir dışından gelen biri olarak, bu yeni başlangıçtan bekledikleri henüz gerçekleşmemişti. Ne doğru düzgün arkadaş edinmişti, ne de kendini buraya ait hissediyordu. Ama bütün bunları Atlas'a anlatacak kadar yakın hissetmiyordu.

"Henüz bilmiyorum," dedi Mira, hafifçe omuz silkerek. "Sanırım çözmeye çalışıyorum."

Atlas, bu cevabı anlayışla karşıladı ve biraz daha eğildi. "Burası biraz tuhaf bir yer," dedi, sanki büyük bir sır paylaşıyormuş gibi. "Herkesin bir tarafı gizli. Ama her şeyi öğrenmek için fazla acele etme. Bazı sırların açığa çıkması biraz zaman alır."

Mira'nın içi bir an ürperdi. Atlas'ın sözlerinde bir şeyler vardı; bilmediği, ama bilmesi gerektiği bir şey.

"Senin sırrın ne?" diye sormaktan kendini alamadı.

Atlas, gözlerini hafifçe kısıp ona baktı, sonra gizemli bir gülümsemeyle başını iki yana salladı. "Zamanı gelince öğrenirsin."

Derse döndüklerinde Mira, Atlas'ın neden bu kadar gizemli konuştuğunu düşündü durdu. Belki bu çocuk, yalnızca herkesten farklı olduğunu hissettirmek istiyordu. Ya da gerçekten bilmediği bir şeyler vardı. Her ne olursa olsun, onunla tanışması, bu büyük üniversitedeki yalnızlığını bir nebze olsun hafifletmişti.

vayy 2. Bölümü de yayınladımm