Atlas, Mira'nın bu sözlerine sessizce baktı, gözlerindeki karanlık bulutlar hafifledi. Ama hala bir şey onu rahatsız ediyordu. "Mira, bu kitap sadece sırları açığa çıkarmaz," diye fısıldadı. "Aynı zamanda karanlık taraflarımızı da ortaya çıkarır. İçinde sakladığın her korku, her pişmanlık, her duygu… burada yüzeye çıkabilir."

Mira'nın kalbi hızla atsa da, geri adım atmadı. "Ben hazırım," dedi. "Geçmişte seni uzak tutmaya çalıştın, ama şimdi birlikteyiz. Ne olursa olsun, buradayım."

Atlas derin bir nefes aldı ve bir an için tereddüt etti. Sonra, Mira'nın elini sıkıca kavradı. Birlikte eski, işlenmiş kitaba doğru adım attılar. Kitabın kapağı sanki onlara cevap veriyormuş gibi hafifçe parıldadı. Atlas, yavaşça kitabın kapağını açtı.

İlk sayfa boştu, ancak ikinci sayfaya geçtiklerinde bir dizi sembol ve eski dilde yazılmış metin belirdi. Atlas gözlerini kısmış, sembolleri dikkatle inceliyordu. "Bu semboller, kapıların haritası," dedi düşük bir sesle. "Her biri farklı bir kapıya işaret ediyor. Ama… burada başka bir şey var."

Mira, kitabın alt köşesinde hafifçe parlayan bir sembolü fark etti. Bu sembol, ona tanıdık geliyordu; sanki yıllar önce, bir rüyasında bu sembolü görmüştü. "Bu sembol," dedi, parmağıyla işaret ederek. "Bunu daha önce gördüm."

Atlas ona döndü, şaşkın ve endişeli bir ifadeyle. "Nerede gördün?"

Mira hafifçe içini çekti. "Yıllar önce, rüyalarımda. Bu sembolü her gördüğümde, kendimi bu kapıların ardındaki dünyalarda kaybolurken hayal ediyordum. Ama rüya sandım… sadece rüya."

Atlas'ın yüzü ciddileşti. "Bu semboller, rüyalardan fazlası. Belli ki bu sırların bir parçasısın, Mira. O zamanlar farkında olmadan bu dünyaya bağlıydın. Belki de seni buralara çeken şey buydu."

Mira, Atlas'ın söylediklerini sindirmeye çalışırken bir an duraksadı. "O zaman," dedi Mira, derin bir nefes alarak, "bu sadece senin hikayen değil. İkimizin de geçmişi bu sırların bir parçası."

Atlas başını yavaşça salladı. "Evet," dedi, gözlerinde bir parıltı belirirken. "Bu yüzden seni korumak istedim. Bu sırlar sadece benim karanlığımı değil, senin karanlığını da ortaya çıkaracak."

Tam o sırada, kitabın içinden bir rüzgar esmeye başladı. Sayfalar hızla çevriliyor, semboller parıldayarak karanlık bir enerji yayılıyordu. Salonun duvarlarındaki gölgeler kıpırdanmaya başladı, sanki canlanmış gibiydiler. Atlas hemen kitaba uzanıp onu kapatmaya çalıştı, ama çok geçti. Gölgeler hızla büyüyüp etraflarını sarmaya başladı.

Mira gölgelerin soğuk dokunuşunu hissedebiliyordu. İçinde bir ürperti yükseldi, ama korkusunu kontrol altına aldı. "Atlas!" diye seslendi, gözleri karanlıkta Atlas'ı ararken.

Atlas, Mira'yı gölgelerden çekip çıkarmaya çalışırken dişlerini sıktı. "Bu kitap bizi sınamaya başladı," dedi gergin bir sesle. "Sırlar burada bizi bırakmayacak."

Gölgeler, Atlas ve Mira'nın etrafında dolaşırken, ikisi de sanki kendi korkularıyla yüzleşiyormuş gibi bir hisse kapıldı. Mira'nın zihninde eski anılar belirmeye başladı; küçükken kaybettiği babasının yüzü, Atlas'la olan geçmişleri ve en derin korkuları. Atlas ise kendi içindeki karanlıkla savaşırken, Mira'ya zarar vermekten korktuğu anları hatırlıyordu.

Ama bir anda Mira, içindeki bu korkuları bastırarak Atlas'ın elini sıkıca tuttu. "Biz buradayız," dedi kararlı bir sesle. "Bu sırlar bizim kaderimiz olabilir, ama onlara teslim olmayacağız."

Atlas, Mira'nın bu sözleri karşısında gözlerindeki endişeyi bir kenara bıraktı. Gözlerinde kararlılık belirdi. "Birlikte yapacağız," diye onayladı. "Geçmişten kaçmadığımız gibi, bu sırlarla da yüzleşeceğiz."

Gölgeler, ikisinin etrafını sararken, Mira ve Atlas ellerini bırakmadılar. İçlerindeki korkular yüzeye çıkmış olsa da, onları kontrol etmeyi başardılar. Ve tam o anda, kitabın üzerindeki semboller bir kez daha parladı. Bu kez gölgeler geri çekildi, sanki kabul edercesine. Salon yeniden sessizleşti.

Atlas derin bir nefes aldı, Mira'ya dönerek. "İlk sınavı geçtik," dedi yavaşça. "Ama bu sadece başlangıç. Kitabın bizi götüreceği daha çok kapı var."

Mira, gözlerini Atlas'tan ayırmadan başını salladı. "Ne olursa olsun," dedi. "Biz bu sırları çözene kadar durmayacağız. Ve birlikte olacağız."

Atlas , hafifçe gülümseyerek ona baktı. "Evet," dedi. "Birlikte."