Ben Umay iki tür dünya vardır. Biri bu düzenin ötesinde…Diğeri taa içimizde yer alır.İçimizdeki dünyadan herkes zaten haberdar. Ben sizlere düzenin ötesindeki dünyadan bahsedeyim. Biraz hayalci bir yazı olacak bu.

Bir yıldız kaydı o gece gökyüzünden… Nasılda parlamıştı o saniye gözlerinin içindeki o beyaz sima. Umay’ın zihnini düşünceleri ele geçirmek üzereydi. O yıldızın acaba başka bir evi mi vardı gökyüzü haricinde? Böyle başıboş dolaştığına göre şu uçsuz bucaksız alemde…Umay bir an gözlerini hafifçe kapattı. Yüzüne değen kirpiklerini hissetti. Elini kalbine götürdü sonra gözlerini bir anda açtı. Bir anda düşlediği dünyanın içinde buldu kendini. Köşede duran bir koltuk gördü ve üzerine uzandı, uyuyakaldı. Uyandığında kendini farklı bir yerde; eski ve tahtadan yapılmış camların köşelerinde, örümcek ağları bulunan garip ve kötümser havaya sahip yerde buldu. Yanında beyaz kanatları uzun boyları olan aynı sivrisineği ama biçimce de yaratığı andıran iki tane ne idüğü belirsiz canlılar vardı ; Bembeyaz tenleri, upuzun burunları ve simsiyah boyutça da küçük gözlere sahiptiler.

Bir tanesi diğerine o cırtlak ve tiz ses tonuyla : “Uyanmaya başladı. Ne yapacağız şimdi?” diye sordu tek seferde.

O sırada Umayın biraz başı dönüyordu. Yattığı yerde gözlerini kırpıştırdı.

Bir ses duydu :”Çabuk üzerine şunu dök!”