Küçükken çok yaramaz bir çocuktum. Kendime zarar verdiğim birçok hikayem vardır. Hepsini hatırlarım.

Bir gün mahallede oynarken, çocuklarla çıkmaz bir sokağa denk gelmiştik. Mahallenin sonundaki duvarı aştığında diğer mahalleye geçebiliyordun.

Orada benimle iddiaya girdiler. O duvara tırmanamayacağımı söylediler. Ben de inat ettim, çıkarım dedim.

Birkaç denemeden sonra çıktım da. Çıkana kadar kolum, bacağım, dizim, ayağım her yerim acımış, yaralanmıştı. Duvarın üstüne çıkmamla, dengemi sağlayamayıp düşmem bir olmuştu.

Hastanede, başıma dikiş atan doktor bile duvarın tepesinde ne işim olduğunu sorgularken, ben o çocukların lafının altında kalmadığım için seviniyordum.

Anlayacağın o ki sevgilim, ben hep inattım. Kendimeydi zararım hep ama bu sefer bir şeyleri yanlış hesapladım demek ki. Sadece kendime vermedim zarar, sana da verdim.

Ama ben yine inat ettim. Bu sefer aşkta ettim.

O duvardan tepetaklak düştüğüm gibi düştüm belki gözünden ama bir şans daha veremez misin? O çocuklar gibi gülmeden, bu sefer yapabileceğimize inanır mısın?

Giriş Bölümü Sonu.

Selam, hoş geldiniz..

Bayağıdır yoktum. Bu sefer farklı bir yerde, farklı bie kurguyla geldim..

Yarım kalan hikayelerimize de devam edeceğiz. Sadece biraz daha sabır, olur mu?

Hoş geldiniz tekrar..