2.2

Havanın soğuk olmasını aldırmayıp balkona çıkıp oturdum. Nerede hata yapıyordum?

Neden mutluluğum, içimdeki huzurum uzun sürmüyor?

Hiç yapmamam gereken bir şey yapmıştım. Deniz'in çantasını hiç karıştırmamalıydım.

Hem Özgür'de umursamadı çizimleri...

Gözlerimi gökyüzüne çevirip bir kaç dakika bulutları izledim. Aklıma gelen şey ile kaşlarım çatılmıştı. Balkon kapısını açıp içeri girdim.

Mutfağa annemin yanına gidip " Anne çayın yanına bir şeyler mi alsam?" dedim.

İçimden " Ne olur izin ver ne olur"diyordum.

Annem kaşlarını çatmış " Sen mi? Güldürme beni İpek" diyip önündeki kek ile uğraşmaya devam etti.

-N-Niye güldürmeyeyim?

Annem " Çünkü sen asla markete gitmezsin. Hemde bu saatte sıcak evinden çıkıp markete gideceksin öyle mi?" dedi.

Neden beni bu kadar iyi tanıyordu ki?

Annem " Git kimin ile konuşman gerekiyorsa konuş gel. En fazla 1 saat sonra evde ol!" dedi.

-Sen ciddi misin?

Annem " Vazgeçmeden git." dedi.

-Ta-tamam en geç 6:30'da evdeyim.

Odama girip üzerime bir ceket aldım. Aynadan kendime bakıp " Ehh işte" diye mırıldandım. Saçlarım topuzumun arasından çıkmıştı. Altımdaki gri eşofmanın ipi bacaklarıma doğru uzanıyordu. İpi hızlıca bağlayıp koşarak odamdan çıktım. Kapının önündeki spor ayakkabılarımı giyip ikinci katta bulunan evimizin merdivenlerini hızlıca indim.

Sokağa çıktığımda yapmam gereken şeyi unutmuştum. Mesaj kutuma girip kaydetmediğim numarasının üzerine tıklayarak aradım.

Telefon kısa bir süre sonra açılmıştı.

-Acil geçen gün ki yere gel.

Konuşmasına müsade etmeden hızlıca deniz kenarındaki banka doğru ilerledim.

Bankta oturmuş etrafımı izlerken yanıma birisi oturmuştu.

-Ne oldu İpek? Bir şeyin mi var yoksa?

Gözlerimi devirip " Yoksa benim için endişeleniyor musun?" dedim.

Aynı benim yaptığım gibi gözlerini devirip " Saçmalama İpek. Ben senin için neden endişeleneyim?" dedi umursamaz bir ses ile.

Gözlerimi gözlerinden ayırıp birleştirmiş olduğum ellerime çevirdim bakışlarımı.

-Özgür Deniz'i biliyor.

-Ne biliyor?

-Özgür Deniz'in onu çizdiğini, ondan hoşlandığını biliyor İlker.

İlker " Eee"

-Ne eesi?

İlker " Çok önemli olan şey bu mu İpek?" dedi.

-Anlamıyor musun İlker. Özgür bizden bir şey saklıyor.

İlker " Özgür Özgür Özgür yeter artık!" diye bağırdı.

-İlker ben Özgür'ün hayatına burnumu soktuğum için böyle oldu anladın mı?

Ben Deniz'in özelini öğrenip sizlere söyledim. Anlamıyor musun yaptığım şey için pişmanım.

İlker başını elleri arasına almış, sessizliğini koruyordu.

İlker " Tamam" diyip başını kaldırdı "Bundan sonra kimsenin hayatına karışmazsın olur biter" dedi.

-Bu kadar mı yani?

İlker " Ne istiyorsun İpek benden, benden daha ne istiyorsun" dedi.

-Senden bir şey istemiyorum.

Oturduğum banktan kalkıp bir kaç adım atmıştım ki İlker'e döndüm " Hâla o zamandasın dimi İlker. Hâla onu bir istek olarak görüyorsun. Tanımayacağım sandın dimi. Ben seni hiç unutmadım İlker Arıç" diyip yürümeye devam ettim.

Arkamdan bir kez olsun seslenmemişti. Belkide o çoktan unutmuştu her şeyi.

BÖLÜM SONU