2.9

-Anne hadi!

Annem bir yandan elinde ki bavulu çekiştiriyor bir yandan da " Patlama be kızım" diye söyleniyordu.

Annemin yanında ki odadan çıkan teyzem " Bu da gitmeye ne meraklı" dedi işaret parmağı ile beni göstererek.

"Yapma be teyzoş, eve gitmeye meraklı değilim sadece babamı özledim"

Teyzem dalgalı ve boyalı sarı saçlarını düzeltirken " İyi öyle olsun" dedi.

Elimde tuttuğum çantamı yere bırakıp teyzemin yanına gittim. Bir kedi gibi teyzeme sırnaşıp sarıldım.

"Hem sende gelirsin belki, olmaz mı?"

Teyzem dudaklarını büzüp " Bu numaraları yemem İpek hanım" dedi.

Kafamı teyzemin omuzundan kaldırıp " Aman be sende hiç bir şeye inanma" diye söylendim. Beyaz converselerim ile yere sert adımlar atarak dış kapının önüne geçtim.

-Ee ne demişler teyzoş see you.

Teyzem gözlerini devirip "Sana bunu ilk gördüğümde söylemiştim abla fikrim hâla değişmedi. Olmamış bu olmamış" dedi.

Annem " Bizimki olmadı Ferda seninki olsun bari" diyip yanıma geldi.

"Ferdacığım Leyloşum iyi laf soktu" dedim. Demem ile de teyzemin terliği yüzüme gelmişti.

"Ama şimdi bu oldu mu?" dedim saçımı düzeltirken.

Annem arabanın kapısını açıp bagajın kapağını açtı. Bavulları arabaya yerleştirdikten sonra teyzeme veda edip arabaya bindik.

Annem arabayı sürerken bende bizimkiler ile yazışıyordum.

GRUBUN EN TATLISI TABİKİDE ÖZGÜR;

İpek: Sonunda tatil bitiyor.

İzel : Bitmesini istemiyorum.

Özgür : Allah rızası için bitsin bir adım daha atacak nefesim de mecalimde kalmadı.

İlker : Özgür sen cezalı değil miydin?

Özgür : Aaa İlker sende mi buradaydın?

Özgür : Naber ya¿

İzel : Geri zekalılar.

İpek : Sende hoşgeldin be İzel :))

İlker : Akşam konuşalım.

Özgür : Evet çünkü şu an Fevzi hoca sinirle yanıma doğru geliyor.

İzel : Görüntülü konuşalım.

İlker : Tamam

İpek : Tamam

Telefonumu bacaklarımın üzerine koyup yolu seyretmeye başladım. En son yaptığımız görüntülü konuşmamız aklıma gelince ellerimi yumruk yapıp sıkmıştım.

İzelin kuzeni Berna.

Bütün bir konuşma boyunca İlker ile ilgilenmiş, durmadan ona soru sormuştu. Hayır yani beyefendimizin de muhabbet edeceği varmış. Konuş Allah konuş bitmek bilmedi konuşması.

-İpek, iyi misin annecim?

Anneme dönüp " İyiyim anne" dedim saçlarımı toplarken.

-Anne, İstanbul'a gidince saçlarımı kestirsem iyi olur. Hep enseme yapışıyorlar.

Annem bana dönüp kısa bir bakış atıp önüne geri dönerek " Tamam gideriz" dedi.

Saatler sonunda eve geldiğimizde babamın kollarına atlamıştım. Babam bana sarılırken " Sana beni çok özlersin demiştim" dedi. Başımı sallayıp " Evet özledim " dedim.

Babam beni yanaklarımdan öptükten sonra anneme sarıldı. Ey aşk sen nelere kadirsin?

Yerdeki çantalarımı elime alıp odama geçtim. Üstümü başımı değiştirmeden önce gidip bir duş aldım. Üzerime de temiz kıyafetler giyip yatağıma geçtim.

Tam elime telefonumu almıştım ki telefonum çalmaya başladı.

Özgür görüntülü arıyordu, hızlıca telefonu açıp. "Naber?" dedim.

Özgür esneyerek " Hocadan yediğim azarı saymazsak iyiyim" dedi.

-Çok mu kızdı?

Özgür "Yok ya alt tarafı sporculuğumdan girip adamlığımdan çıktı" dedi. Kahkaha atarken " Şaka mısın sen ?" dedim.

Özgür gülümseyip" Tamam birazcık abartmış olabilirim" dedi. O sırada bir pencere daha açılmış İzel ekranda belirmişti.

İzel " Ee beni çok özlediniz mi?" dedi kısa saçlarını ensesinden yukarı toplarken.

Özgür " Yoo" dedi İzel'in ona olan bakışını görünce "Demek isterdim ama diyemiyorum çünkü seni çok özledim" dedi.

İzel " Biliyordum ama ben hiç özlemedim" dedi kötü kadın gülüşünü takınarak.

Kahkaha atarken " Mükemmel" dedim.

Bir kaç dakika sonra aramaya İlker katılmıştı. Pozisyonumu hiç bozmayıp yatağımda yatmaya devam ettim. Ta ki İlker'in geldiğini fark eden Berna’nın gelişine kadar.

Berna " Bende iyiyim işte İlker sen nasılsın?" dedi.

İlker "İyiyim Berna ne olsun spor okulu falan derken geçip gitti yaz" dedi.

Berna " Yaa evet ama ben teyzemlerle konuştum bir dahaki sene İzellerin evde toplanıcaz belki seninle de yüz yüze konuşma fırsatım olur" dedi ciyak ciyak gülerek.

-Yolucam artık he.

Özgür " İpek?" dedi.

Kafamı yastığıma gömmeye çalışırken " Buyurun benim" dedim.

İzel " Kiminle konuşuyorsun sen?" dedi.

-Ben mi? Şey ya bizim komşunun kızı geldi bize. Annemde sağ olsun kızı benim odama bıraktı, takılarımı falan karıştırıyordu da ona söylendim demin.

Oha bu nasıl bir yalan? Kızım sen baya baya usta oldun bu işte. Aferin be İpek Güngören aferin.

İlker " Yolucam he" dedi.

İzel " Ne oluyor size be?" dedi.

İlker gülümseyip " Ya bizim burada çok çimen var da onlara dedim kusura bakmayın" dedi bana bakarak, en azından benim anladığım kadarıyla.

Gözlerimi devirip Özgür ve İzel'in konuşmalarını dinledim. Berna'yı annesinin çağırması ile içim bir ferahlamıştı.

İlker " İki gün sonra özlem bitiyor " dedi içli bir şekilde. Yutkunup anlamıyacağını umarak ekrandan görebildiğim kadarıyla yüzünü inceledim. Biraz sakalları uzamıştı, saçları uzundu ama Özgür'ün saçı gibi değildi. Sanki biraz da yüzü zayıflamıştı.

İzel " Bana olan özlemin mi?" dedi.

İlker " Yok sana olan değil" diyince telefonu elimden düşürdüm kahretsin.

İlker " Yani şey hepinizi özledim" dedi.

Özgür " Lan oğlum ben yan odandayım" dedi gülerek.

-Bir dakika ya, siz aynı evdesiniz dimi?

Beni onayladı ikiside " O zaman neden Özgür yirmi dakika önce konuşmaya katılıyor?" dedim.

Özgür " Ne yani katılmasamıydım?" dedi.

-Hayır onu demek istemiyorum. İlker sen nerdeydin?

Özgür " Nerede olacak çapkınlık peşindedir" dedi.

İlker " Ne alaka oğlum benim Fevzi hoca ile işim vardı" der demez telefonu kapattım.

Pislik herif bir de yalan söylüyor. Neymiş efendim hoca ile işi varmış, yok ya! Bende yedim canım ya Allah bilir hangi kız ile konuşuyordu. Bir dakika bir dakika ya bana ne? Ne isterse onu yapsın beni hiç ilgilendirmez. Yatağıma iyice yerleşip uyumak için gözlerimi kapattım çalan telefonum ile uflayarak gözlerimi geri açtım.

Ekranda yazan İlker yazısını görünce ne yapacağımı şaşırmıştım. Ee ne yapıyorum şimdi? Evet hiç bir şey olmamış gibi telefonu açıyorum.

-Efendim?

İlker " Niye telefonu kapattın" dedi. Gözlerinin içine bakarak " Ben kapatmadım telefonumda bir sıkıntı var o yüzden şey oldu" dedim.

İlker " İpek bir şey söyleyeyim mi?" dedi.

-Söyle

İlker " Asla yalan söyleyemiyorsun" dedi.

-Sanki sen çok söyleyebiliyorsun.

İlker " Bir dakika yalnız şu an telefonu bilerek kapattığını kabul ettin." dedi

-Ayy belki sıkıldım kardeşim?

İlker " Kardeşim bende belki özledim" dedi.

Duyduğum şey ile ne yapacağımı şaşırmıştım yanaklarımı ağzımın içine doğru çekerken " Utandığında hep bunu yapıyorsun aynı üç yaşındaki çocuklar gibi" dedi.

-Utanmadım

İlker " Utandın"

-Utanmadım

İlker " Utandın"

-Utanmadım kardeşim belki bende özledim.

Ağzımdan çıkan kelimeleri fark edince telefonu bu sefer tamamen kapattım.

Aferin kızım aferin böyle devam et. Böyle rezil olmaya devam et.