*Bazen içinde tuttuğun sır sevmekten başka birşey değildir....*

Anonim;

İçimde tutamadığım bu hislerim her geçen gün daha fazla artmaya başlayınca elime telefonumu alıp bende kayıtlı olan Asrın'ın telefonunu geçenlerde aldığım sim kartına kaydettim. Bir anlık cesaretle mesaj atmaya başladım. Asrın, ben Asrın'ın güzel kalbine tutulmuştum, ben Asrın'ın şakalarına, ciddi olmaya çalıştığı zamanlara ve ciddi olmayı başaramadığı hallerine vurulmuştum. O ise beni hiç bir zaman görmedi. Sanki gözleri görülmeyen bir bezle kapatılmışta sadece beni görmüyormuş gibiydi.

Oysaki ben onu nasıl tanıyorsam o da beni tanıyordu. Sadece bu ihtimali değerlendirmiyordu. Ben 4 yıldır onun gözünün önündeyken o beni bir kere görmemişti. Oysaki ben sırf beni görsün diye hep yanındaydım. Liseye ilk başladığım gün okulun bana iğrenç bir yer gibi geldiğini ve gitmek istemediğimi anneme yüz kere söylemiştim. O ise beni göndermek için elinden gelen herşeyi yapmıştı. Oysaki sadece ilk gün gitmek istememiştim. Ama annem o gün çok ısrarcı bir şekilde beni okula göndermeye çalışıyordu. Ve başarmıştıda beni annem zorlada olsa okulun bahçesine sokup iyi dileklerini sunup işe gitmişti. Annemin gittiği yola dik dik bakmaya başladım. Kafamı çevirip hızlı bir şekilde yürümeye çalıştım. Ama bir yere çarpmamla hızım kesilmiş ve anneme olan sinirim geçmiş yerini korku almıştı. Yoksa benim çarptığım bir erkek miydi. Hayır hayır sorun erkek olması değildi. Ya okulun belalı bir tipiyse ve ben ilk günden başıma bela aldıysam.

-Oooo küçük hanım yeriniz iyimi acaba.

Kafamı kaldırıp konuşan çocuğa baktım. Hafif dalgalı saçları ve koyu yeşile çalan gözleriyle gülerek konuşuyordu. Dudağının yanındaki göçük dikkatimi çekmişti ve ben gözlerimi kırpmadan yanağındaki göçüğe bakıyırdum. Gamzesi vardı....ve bu ona çok yakışmıştı.

-Hu hu buradamısın acaba küçük kız.

Hâla onda olan bakışlarım dedikleri üzerine kendime gelmemi sağladı hızlıca gözlerimi üzerinden çekip bir iki adım geri atıp konuşmaya başladım.

-Ne alakası var canım.

-Vaavv canım felan gözüne kestirdin herhalde beni.

-Hayır ya ne alakası var??

-Demim koala gibi bana sarıldığın için olabilir mi??

-Kim ben mi sana sarılmış hadi ca- neyse ondan işte.

-Bak görüyormusun.

-Neyi??

- Beni sahiplendiğini diyorum görüyormusun ikidir canım diyip duruyorsun.

-Yok ya sana mı canım diyeceğim ben neden sana canım diyeyim yaaa üff neyse ben gidiyorum.

-İyi geç bakalım küçük hanım ama dikkat et alışkanlık yapmasın??

-Ne küçük hanımı ya alt tarafı 9. sınıfa yeni geçtim. Ayrıca ne alışkanlığı be.

-Diyorum ki canım deme fazla alışkanlık olur.

Ona birşey demeden okulun binasına yüremeye başladım. İçeri girip daha önceden öğrendiğim sınıfıma girdim.

Aklımda canlanan anı ile gülmeye başladım. İşte ben Asrın ile böyle tanışmıştım. Bana küçük hanım demesinin ardından 5 dakika bile geçmeden benim bulunduğum sınıfa gelmişti. Meğersem o da benimle aynı sınıftaymış. Birde bana yaptığı abilik tavırları hepsi beni görünce yerle bir olmuştu.

Sonra ben sınıfımı değiştirmek zorunda kalmıştım. Ve 3,5 yıldır da aynı sınıfta değildik. Ama keşke öyle birşey olsaydı.....

Telefonumu çıkartıp Asrın'a mesaj atamya başladım.

-Naber yakışıklım???

-Nasılsın bakalım??

-Beni özledin mi??

-Bak eğer özlediysen açık açık söyle hemen gelirim.

-Bu arada şaka yaptım.

-Ama bana evlenme teklifi edersen koşarak gelirim orası ayrı.

-Terayağım uyudun mu yoksa??

-Peki o zaman, iyi geceler terayağım.

Telefonumu kapatıp yatağıma yattım ve Asrın'ı düşünmeye başladım. Yakışıklımı, aslında kulağa bir farklı geliyor anonimden yazmak ama eğer onun gözlerinin içine bakamıyorsan bu senin için en iyisidir. Bende öyle yaptım. Ben yüz yüze konuşurken yüzü çabuk kızaran bir kızım o yüzden telefondan bilinmeyen olarak yazmak bana daha iyi gelmişti. Ve bende tüm sevgimi yazılarıma döküyordum. Mesela ona terayağım diyordum. Çünkü sarı saçlıydı bebek gibi yüzü vardıben bu lakabı ona çok yakıştırıyorum.... Gözlerimi kapatıp uykunun beni kolları arasına almasına izin verdim.

Bölüm Sonu