*Herkesin yaşadığı kötü bir olay vardır. Olaylar vardır, ama bu kötü günler seni ayakta tutar.....ayakta durmaktan vazgeçme*

Anonim;

Asrın ile konuştuktan sonra odama geçip derslerimi yapmaya başladım. Bu sene 12.sınıf olmuştum. Ve üniversite sınavına çalışıyordum. Çok istediğim mesleği yapmak için çalışıyor çabalıyordum. Arta kalan zamanımın çoğunda ise Asrın ile konuşuyor ya da onu izliyordum. Asrın'ı ilk gördüğüm zaman dahaca 15 yaşındaydım, şimdi ise 18 yaşındayım. Zaman su gibi akıp geçer derler ya hani işte ben o sözün tamda ortasındaydım. Ortasındaydım çünkü bu yıl okulu kazandıktan sonra bir daha Asrın'ı görme şansım bile olmayacaktı. Tamam belki aynı mahallede oturuyor olabiliriz. Ama o başka bir şehirde ünüversiteyi okuyacaktı ben başka bir şehirde okuyacaktım. Aynı şehirde okusak bile birbirimizi görmemiz neredeyse imkansızdı. O yüzden zamanım bitmeden, tükenmeden sevdiğimi doya doya izlemeye çalışıyordum.

Geçen gün bakkala gittiğimde kasada ödeme yaparken yanıma biri geldi. Gelen kişiye baktığımda bu kişinin tereyağımdan başka biri olmadığını anladım. Onunla gözlerimiz buluşmadan gözlerimi hızlıca ondan çekip koşar adımlarla bakkaldan çıkmıştım. Bakkalın olduğu sokağın alt tarafına geçtiğimde kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Seviyordum hemde çok seviyordum. O beni görmese bile ben onu çok seviyordum. Kimliğimi gizli tutuyor olmamın sebebi bir ekşın yaratmak için değildi. Sadece ben onu beni tanımasına izin vermeden sevdim. O beni bilmiyordu ve ben onu seviyordum. Hâlada öyle ve bu böyle kalacaktı. Ona asla kendimi belli etmeyecektim, etmemeye çalışacaktım. Çünkü ben Asrın'ı onun gözünün önündeyken sevmemiştim. Ben onu arkasından bakarken sevmiştim. Ve sanırım Asrın'dan başkada kimseyi sevmeyecektim.

Odamın kapısının tıklatılması ile kapıya doğru bakışlarımı çevirdim. Kapı açıldığında gördüğüm manzara ile güldüm. Annem elinde meyve tabağıyla durmuş ve bana gülümsüyorsu.

-Gelebilirmiyim doktor hanım.

-Tabi efendim, buyrun lütfen.

-Deli kız.

-Efendim anne.

Annem bana güldükten sonra gözleriyle tabağı işaret edip " bak sana meyve tabağı hazırladım"

-Mandalina mı o?

-Aynen öyle

-Yaaa anne çok teşekkür ederim.

-Bir şey değil.

-Neyse ben çıkayım sen çalışmaya devam et.

Annem odamdan çıktıktan sonra gözlerim yaşarmaya başladı. Aklıma yine gelmişti ve her aklıma geldiğinde artık yüzündeki bazı noktaları hatırlayamaz oluyordum. Babam öleli 4 yıl olmuştu. Lise sınavlarına çalışacağım zamandı. Babam benim üzerime çok düşerdi. Beni hep güzelim diye severdi. Ama artık beni güzelim diye seven bir babam kalmamıştı. Onu 4 yıl önce bir akşam iş dönüşü yaptığı trafik kazasında kaybetmiştik. Babam çok başarılı bir mimardı annem ise babamın aksine çok iyi bir avukattı. Babamı kaybettikten sonra annemin kendini toparlamsı çok uzun sürdü. Ama ben ve ablama baba eksikliği yaşatmamak için bize hem anne hemde baba olmuştu.Liseye ilk başaldığım zamanlarda içime kapanık bir kızdım ama Asrın'ı gördükten sonra yaşam enerjim sanki tekrar yerine gelmiş gibi hissetim ve eski halime geri döndüm. Mutlu ve neşeli olduğum zamanlara.

Ablam 2 yıl önce yüksek lisansı için İngilterede okumaya gittikten sonra annemle ikimiz kalmıştık. Babamdan kalan bu evde bana babamı hatırlatan tek bu ev kalmıştı. Mesela babamın çalışma odasından bir kalemin bile yerini oynatmamıştık. Çünkü eğer o odayı toparlarsak ya da düzenlersek babam bu evden tamamen gidecekmiş gibi geliyordu. Annem ve ablamda benim gibi duygusal bir yapıya sahip oldukları için babamın odasını toparlamamaya karar vermişlerdi.

Gözlerimden akan yaşları silip elime telefonumu alıp ablamı görüntülü aradım..

Telefonun açılmasıyla gülmeye başladım. Ablam bana kızgın kızgın bakıyordu.

Ablam" kız cadı iki uyuyayım dedim ondada sen aradın".

-Eee kapatayım ben o zaman.

Ablam" Yok yok kaçtı zaten uykum".

-İyi madem

Ablam"Eeee nasıl eniştem".

-Ablaya ne eniştesi.

Ablam"Kız Asrın ile halamı sevgili değilsiniz siz".

-Yok....değiliz.

Ablam"Üzülme be ablam olursunuz bir gün".

-Abla

Ablam"He kuzum"

-Ben Asrın'a anonimden yazmaya başladım.

Ablam"Ne yaptın ne yaptın"

-Anonimden yazmaya başladım

Ablam"Eeee ama sana yuh"

-Ne yapayım ya.

Ablam"Bak canım kardeşim yaz...yaz ama bari kendi numarandan yazda çocuk senin kim olduğunu öğrensin....öğrensinde artık sevgili olun."

-Abla biz böyle iyiyiz ya

Ablam"İyiyiz derken"

-İyiyiz işte....konuşuyoruz.

Ablam"Birde konuşuyonuz iyi vallahi helal olsun"

-Neyse ya boşver sen beni sen nasılsın iyi misin?

Ablam" iyiyim kuzum"

-Ne zaman geleceksin?

Ablam"sınavlarım bitince geleceğim kuzum söz"

-İyi.....bak söz verdin ona göre yani.

Ablam" sen benim sözümü tutmadığımı hiç gördün mü?"

-Görmedim....

Ablam" o zaman bir sıkıntı yok".

-Yok

Ablam" neyse kuzum sonra görüşürüz annemi benim yerime öp onu çok sevdiğimi söylemeyi unutma"

-Tamam ablam unutmam....seni seviyorum kendine dikkat et.

Ablam" bende seni çok seviyorum kuzum sende kendine dikkat et" diyip el salladı. Görüşmeyi sona erdirip tereyağıma mesaj attım.

-Tereyağım nasılsın??

-İyi misin??

-Bende iyiyim tereyağım.

-Neyse yarın görüşürüz.

-Yani ben görürüm

-Seni çok seviyorum.

-İyi geceler.

-Çünkü benim uykum geldi.

Telefonumu masaya koyup yatağıma doğru ilerledim. Yatağımın içine girdikten sonra Asrın'ı rüyamda görmeyi diledim ve gözlerimi kapadım.

Bölümü beğenmeyeyi☆ve yorum yapamyı💬unutmayın....