Ben niye evlenerek kurtulacağım?

Evlenmek hiç sorumluluk olmuş muydu?

Kimse sana evlenmek ister misin diye sormadan evlendirmeye karar vermesi ya da şu an içimde bulunduğum durum. Evlendiğim gün kocamı öldürdüler diye kayınbiraderim ile evlenme zorunluluğundan bunu Kartal'ın omuzlarına sorumluluk gibi yüklemelerinden bahsediyorum.

Kafasını ağır ağır salladı. "Hep mutsuz olacaksın!" dedi fısıltıyla. Boynumdan ayak parmaklarıma kadar ürperdim bu sözüne. "Babanın seni üstüne para vererek sattığı bir kocan hiçbir zaman olamayacak! Çünkü niye biliyor musun? Ben olmayacağım! Ağabeyim seni çok sevdi, kendi ölümünü göze ala ala sevdi seni! İşte bu yüzden sen benim hep yengem olarak kalacaksın! Ne seni karım olarak görürüm, ne de sana kocalık yaparım! Sen sadece taşımam gereken bir yük olarak kalacaksın. Bir odada çürüyüp gideceksin. Camdan baktığında izlediğin tek şey senin hiçbir zaman sahip olmayacağın mutluluk olacak! " Beni zayıf yerimden vururken hiç acımıyordu. Biliyordu mutlu olmak için yanıp tutuştuğumu. Sevgi eksikliğimi biliyordu. Sözleriyle yıkılmıştım. Paramparçaydım. Gözlerimden düşen yaşları gülerek seyretti. "Hep ağlayacaksın! Hiç bir zaman mutlu olamayacaksın, gülemeyeceksin!"

"Niye böyle yapıyorsun?" dedim ağlayarak, omuzlarım sarsıla sarsıla ağlıyordum karşısında. Güçsüz düşmüştüm. Paramparçaydım, ölmek üzereydim karşısında. "Bana niye bunları söylüyorsun? Benim ağlamam, üzgün olmam hoşuna mı gidiyor?"

"Evet!" dedi çenesini dikleştirerek, kollarımdan tuttu beni gözlerine bakmamı sağladı. "Sen ağladıkça ben mutlu oluyorum! Ve her zaman ağlayacaksın sana söz veriyorum! Sen elinde yüzüğü dahi olmayacak tek avuntusu o resmi nikah olacak bir kadın olarak çürüyeceksin! Seni bu odada unutacaklar. Varlığın bir yokluğun bir olacak. Solup, gideceksin! Seni hatırlamayacağım bile! Seni mutlu etmemek için adını dahi unutacağım!"