GİRİŞ-YILLAR SONRA

AYLAR ÖNCESİ

Askeriyenin koridorunda ilerlerken aklımda dolanan düşünceleri geri itiyordum.Albayın odasına çağırılmıştım.Bu bir operasyondan bir uzaklaştırmaya kadar gidebilirdi.Odanın kapısını çalıp “Gel”komutu gelince içeri girdin.Albay masasındaki evraklardan kafasını kaldırıp bana baktı.Yüzü çok ciddi gözüküyordu.

“Giray Yüzbaşı ,Hoşgeldin”dedi.

Karşılık olarak

“Emredin komutanım”dedim

Dediklerim karşısında yüzünde bir tebessüm oluştu.Lakin hemen soldu ve konuya hızlı bir giriş yaptı.

“Operasyon var Yüzbaşı”dediğinde anlamıştım aynı zamanda rahatlamıştımda.Bizde her an her şey olabilirdi o yüzden diken üstünde gelmiştim bu odaya.Atılmak hepimizin en büyük korkusuydu.Biz bu vatana hizmet etmeyi her şeyin önüne koymuş kişilerdik.Atılmak bizim hayatımızın en utanç verici şehit olmak ise en şerefli şeyiydi.Biz bu vatan ve bu millet için canını ortaya koyan kişilerdik.

“Operasyon nedir komutanım?”

“Çok önemli bir operasyon Yüzbaşı.İlk önce timin geri kalanının gelmesini bekleyelim.”

“Timin geri kalanını ben çağırmadım komutanım.”

“Ben çağırttım.Merak etme.”

Timin geri kalanıda çağırıldığına göre önemliydi bu operasyon.Bir tık sıkıntı olacaktı demek ki.Kapı çaldı ve Albay timin geri kalanına da içeri gelmesi için komut verdi.Herkes içeri gelince toplantı başladı.Operasyonun detaylarını öğrenmemiz üzerine uzun,detaylı ve zor bir operasyona çıkmamız gerektiğini anlamıştık.Lakin bunlar bize sıkıntı değildi biz en zor görevleri başaran o timdik zaten.Bizim için zor görev normal görevdi.

“Operasyon uzun sürecek gibi.”dedi Çelik.

Çelik benden sonra bu timdeki en yetkili kişiydi.Aynı zamanda en yakın arkadaşımdı.Askeri liseden beri yanımdaydı.Ben askeri liseye sonradan gelmiştim.Taşınmak zorunda kalmıştık ve bir askeri liseden başka bir askeri liseye geçmiştim.Orada tanışmıştık.Ne kadar mesafeli gibi davransakta aramızdaki bağ farklıydı.Odaya hazırlanmak için girdiğimizde onu onayladım.

“Uzun ve yorucu bir operasyon olacak.Ailenize haber verin.”dedim.

“Emredersiniz komutanım.”dediler hep bir ağızdan.

                                                                                           🪢

Operasyon devam ediyordu.Uzun zamandır operasyondaydık lakin bu operasyon daha çok sürecek gibiydi.Daha çok gizli görev diyebilirdik buna.Tek farkı böyle uzun süreli gizli görevler genellikle tüm time değil bir kaç kişiye verilirdi.Lakin biz burada tüm tim bir aradaydık.

“Komutanım ne zaman harekete geçeceğiz?”diye sordu Su

“Biraz daha var Su.Henüz bize tam olarak güvenmiyorlar.”

“O zaman daha fazla yerden saldıralım komutanım.”diye bir öneri sordu Polat.

“Bu nasıl bizim aklımıza nasıl gelmez Polat ya seni zeki şey.”diye ona cevap verdi Su.

Başladık yine.Su ve Polat hep atışıp kavga eden bir ikiliydi.O ikisi her zaman başımızı ağrıtırdı.Tam söze girecekken Çelik benden hızlı davranmıştı.

“Kesin lan.Sizin tartışmanızı çekecek kapasite yok bugün bende.

Her zamanki Çelik ve bizim tim işte.Bunları ne kadar düzene sokmaya çalışsamda hiçbir bokum olmuyordu.Bunlar hala aynıydı.

İkisi de bir ağızdan “Emredersiniz komutanım.”dediler.

                                                                                                        🪢

Görevin son aşamasındaydık.Herkes yerlerinde vereceğim emiri bekliyordu.Her şey tamam olduğunda gereken emri verdim.

“Başlayın.”

Bunu dediğim anda herkes ateş etmeye başladı.Her taraftan geçen kurşunlar ve onların sesleri arasından olan biteni izliyordum.Silahlar durunca herkes birbirine baktı ve ortada toplandık.

“Tamam millet,operasyon tamam.Herkes arabaya.”

Hepsi arabaya doğru ilerledi.Lakin birbirleriyle uğraşmayı bırakmadılar.Seviyordum hepsini ne kadar onlara söylemesemde.Gevezelerdi lakin eğlencelilerdi.

                                                                                                              🪢

Askeriyeye gittiğimizde üstümüzü değiştikten sonra direkt Albayın odasına çağırıldık.Albay bizi içeri alınca gayet memnun gözüküyordu.Sonrasında söyledikleri ise bizi şaşırtmıştı.

“1 hafta izinlisiniz.”

Herkesin bakışları bana döndü lakin benimde bir şey bilmediğimi anladıklarında önlerine dönüp sorgulayan bakışlarını Albaya çevirdiler.Albay sorgulayan bakışlara karşılığını verdi.

“Çok zor ve büyük bir operasyonu bitirdiniz.Bunun sonucunda size izin veriyoruz.İtiraz kabul edilmiyor.”

“Komutanım ama-“diye başladığım cümle Albayın sözümü kesmesi ile kesildi.

“İtiraz istemediğimi söylemiştim.”

Bunun üzerine bir şey söylemezdik bu yüzden hepimiz odadan çıktık.Odadan çıktığımızda herkes bana bakıyordu.

“Ne bakıyorsunuz gidin hazırlanın.”dedim.

“Ne yapacaksın?”diye sordu Çelik.

“Bizimkileri arayacağım ilk ama merak etme bu sefer size geleceğim.”

“Kaçışın yok zaten ama sizinkiler en son yurt dışında değil miydi?”

“Evet,ondan arayacağım büyük ihtimalle ilk günler size gelirim bizimkiler gelince sen de bize gelirsin.”

“Bencede.Hadi ara.”

“Tamam.”

Uzun tatillerde böyle yapardık lakin uzun zamandır böyle bir tatilimiz olmadığı için birbirimizde kalmaya uzun zamandır gitmemiştik.Çelik’in ailesini severdim.Ailemde Çelik’i çok severdi.İki aile tek aile gibiydi.Lakin Çelik’in ailesinin bizden biraz çekindiğini düşünüyordum ama sıkıntı değildi.Bunu kimse dışarı vurmadığı için bir problem yoktu.Annemi arayıp ne zaman geleceklerini sorduğumda ilk 3 gün olmadıklarını öğrendim yani ilk üç gün Çeliklerde kalacaktım.Çelik’e bunu söylediğimde Arzu teyzeyi arayıp haber vermişti.Telefondan duyduğum sesinden anladığım üzere hem heyecanlanıp hem de mutlu olmuştu.Kesin yine yemek konusunda döktürecekti.Çelik’e gerek olmadığını söylediğimde o da annesine iletmişti lakin Arzu teyze dinlememişti.Uzun zaman olmuştu onları görmeyeli Arzu teyze ve Okan amcayla telefonda konuşmuştum lakin uzun zamandır hiçbir iletişimimin olmadığı biri vardı.

Çelik’in kız kardeşi:Alya…