Bölüm:11

(BU BÖLÜMÜ OKUMANIZ RİCA EDİLİR! Biraz geç gelen bir bölüm. Herkese iyi akşamlar öncelikle, oy ve yorumlarımız okunma sayımıza göre çok az arkadaşlar. Biraz benim yazma şevkime yardımcı olmak adına, her okuyan yıldızı parlatsa ve kısa cümleler veya kelimelerle birkaç satır bıraksa yoruma çok güzel olur.)

Sizleri seviyorum, keyifli okumalar.❤️

Karşımda gördüğüm ağzı kulaklarında, gecenin karanlığına tezat bembeyaz teni ve sarı saçlarıyla tam olarak benim sevgilimin karşısındaydı.

Bir yanında siyah saçlarına aklar düşmüş orta yaşlarda bir kadın, diğer yanında ise bir şeyler anlatan Ela teyze.

"Yürüsene abim," abimin arkamdan elini belime atmasıyla kendime gelirken, çatık kaşlarımı düzelttim.

Yavaş adımlarla ilerlerken, topuklularımdan çıkan sesler onların konuşmalarını bastırmış olacakken hepsi bu tarafa döndü.

Arhan'a kitlenen bakışlarım, onun bana dönerek mahçup bir şekilde gülümsemesine sebep oldu.

Ela teyze, Nil'in önüne geçerek elini uzattı.

"Bu da benim üçüncü kızım, Bahar. Ve ikinci oğlum Emir. Leyla'nın küçükler..."

Nilsu çekingence gülümsedi. Yanındaki orta yaşlardaki kadın ise, "ah maşallah! Merhaba tatlım. Ela'nın eltisi, çocukların da yengesi ben Aynur." Diyerek bana elini uzattı.

Gülümsedim ve uzattığı eli öpüp başıma koydum.

Başımı kaldırırken öfkeli bakışlarımı anlık Arhan'a değdirip tekrar şirin halime döndüğümde, "Aynur! Hoşgeldiniz!" Diyen annemin sesiyle ilgi tamamiyle annemlere kaydı.

Aynur hanım, Ela teyze ve Serter amca annemlere yönelirken, Nilsu, Arhan, Emir abim ve ben kalmıştık.

Nilsu çekingence etrafı izlerken, yavaşça Arhan'a yanaştım. Bu onun dikkatini çekmiş gibi bakışları bize döndü.

Dudağımı birbirine bastırırken mırıldandım. "Nerden çıktı bu şimdi?"

"Vallahi haberim yoktu," dediğinde onu süzdüm. Üniformasını çıkarmıştı.

Üzerinde siyah boğazlı bir kazak ve siyah bir pantolon vardı. Ayağında postalları, koyu kahve saçları hafif ıslak ve dağınıktı. Bu yeni duş aldığını gösteriyordu. Yani eve geleli bir yarım saat olmuştu.

"İşten çıktığında neden aramadın? Almaya gelecektin mesaj bile atmamışsın." Dedim tripli bir şekilde.

"Güzelim--" Emir abim dibimizde biterken konuşmamızı hızla kesmişti.

"Ne fısıldaşıyorsunuz kızın yanında, alındı size bakıp duruyor..."

Bu burnumdan bir nefes vererek Nilsu'ya dönmeme sebep oldu. Hızla gözlerini bizden çevirirken, Ela teyzenin bağırıyla koşar adım onlara ilerledi.

"Hadi gidiyoruz!"

***
 

Arabayı babam kullanırken, annem öne, ben ve mecburen Arhan arkaya binmiştik.

Serter amcam Aynur teyzeler rahat etsin, sıkışmasın arabada diyerekten Arhan'ı bizim arabaya postalamıştı.

Annem ve babam açtıkları şarkıları birbirlerine ithaf ederek söylerlerken yanımda oturan Arhan ise bana mesaj gönderiyordu.

Sevgilim: güzelim gerçekten annem iş çıkışımda aradı, acil yengenleri otogardan al diyince apartopar çıktım.

Siz: iki dakika haberde veremedin yani Arhan, tamam anlatma.

Sevgilim: Bahar'ım lütfen yapma böyle, ben birtek yengem gelecek sandım. Çocukları da yok biliyorsun, bir gittim Nilsu. Vallahi yüzüne baktıysam şerefsizim.

Siz: sorun bakıp bakmaman değil, bana haber vermemen.

Diyerek telefonu kapatıp kabanımın cebine attığımda Arhan elinin tersini baldırıma değdirdi.

Gözlerim irice açılırken, beni ona bakmam için dürtüklemeye başladı.

"Babamlar görecek!" Dedim dişlerim arasından. Dikiz aynasına baktığımda, babam yolu izlerken radyodan yükselen "nilüfer" şarkısını mırıldanıyordu.

"Zaaflarına bir gece, hatalarına bir nilüfer. Sevgisizliğine bir kalp verdim."

Annem gülerek, "ayol ben mi sevmiyorum seni, şaşırma Aydın!"

"Sana değil çiçeğim, hayata!"

Annem ve babamın ilgisinin bizde olmadıklarına emin olduğumda, Arhan'ın bacağımdaki eline tırnaklarımı geçirdim.

Dişlerini sıkarken hızla elini çekti. Bende triple ona arkamı dönüp kollarımı göğsümün altında birleştirdim. Bakışlarımı da camdan dışarı, akıp giden yola çevirdim.

***
 

"Bizim torunu da sana yollarız artık!" Diyen Serter amcayla, herkes gülüştü.

Tek somurtan Arhan ve bendim.

Nilsu'nun mesleğiyle ilgili yorumlar yapılıyor, minik Doğa için şimdiden bir eğitim haritası çiziliyordu.

Henüz geleli on dakika olmamıştı. Minik Doğa geldiğimizden beri Eylül ablanın kollarında uyuyordu. Kırkı çıkalı 2 gün olmuştu.

Eylül abla yeni doğum yapmasının da getirdiği güzelliği ve hızlı verdiği kilolarla eski kıyafetlerine kolayca girebiliyordu şu sıralar.

Üzerinde bej rengi, sıfır kollu ve triko pantolonlu bir takım vardı. Minik Doğa kollarında, bembeyaz bir tulumun içerisinde kaybolmuştu. Şimdiden simsiyan saçları dikkat çekiyordu.

"Sen tıp okuyordun yanlış hatırlamıyorsam, başladın mı işine kızım?" Aynur teyzenin sorusuyla, bakışlarımı ona çevirdim.

Hafif tebessümle, "bir ayı geçiyor başlayalı." Diye yanıtladım.

"Maşallah! Maşallah! Meslek önemli, hele kadınsan bu devirde..."

"Ay annem uyanmadı pamuğum, ne zaman uyudu?"

"Valla anne bir saati geçiyor, yatağından aldım siz gelince görün diye... malum hep uyuyor, uyandığı anlar nadir."

Doğukan abi henüz işten gelmemişti. Saat altıyı geçiyordu. Avukatlık yapıyordu.Şu sıra işleri fazla yoğundu, izne ayrılmıştı 30 gün boyunca, bebeği ve eşine destek olmuştu.

"Bahar, çay koy annem herkese haydi!" Annemin emriyle ayaklanırken, Nilsu birden atıldı.

"Bende yardım edeyim..."

Ela teyze ağzını açmıştı ki, "sen misafirsin tatlım otur ben hallederim." Diyerek şirince gülümsedim.

Nilsu bozularak yerine otururken, Arhan'da ayaklandı. Ben odadan çıkarken en son Ela teyzeye "lavaboya gidiyorum!" Diyişini duymuştum.

Mutfağa girip bildiğim raftan çay bardaklarını çıkarırken, ocaktaki çaydanlığın iki bölümünü de iki elimde avuçladım.

Çayları sırayla dökerken, yanağıma sertçe bırakılan öpücükle neye uğradığımı şaşırarak bardağın altlığına çaydan döktüm.

"Ya Arhan!" Diye bağırdığımda, Arhan yüzünü buruşturdu.

"Az sessiz kızım, böyle yakalanmak istemezsin bence..."

"Ne diye elimde çay varken hareket yapıyorsun?" Diyerek ona kızarken tüm çayları doldurmuştum bile.

Tepsiye dizdikten sonra, tam şekeri almak için arkamı dönmüştüm ki Arhan bir anda dudaklarıma yapıştı.

BÖLÜM SONU.