SUNANIN ANLATIMINIYLA)

Odamın kapısı çalınca gözlerimi açtım

"Gir"dedim

İçeriye doktor beyciğim girmişti.

"Nasılsın"

"İyim doktor "

"Doktor?"

"Evet doktor deyilmisin?"

"Evet doktorum ama abi demeni tercih ederim küçük"

"Sensin küçük ben küçük deyilim"

"Boy olarak benden gayet kısasın"

"Boyum kısa deyil benim 1.70 ben sen çok uzunsun. Bu arada boyun kaç doktorcum"

"2.02 santim"dedi

"Ne dev adam"

İçten bir kahkaha patlattı o gülünce bende güldüm.

"Hadi kalk yemek yiyicez"diyip yanıma geldi ve beni yataktan yavaşça kaldırdı.

"Kendim gelebilirim iyim ben"

"Olsun ginede beraber gidelim takılıp düşme hem yemek odasının yerinide bilmiyorsun.

Doğru,kafa salladım ve yavaşça merdivenlerden indirmeye başladı beni. Yemek odasına gelince kapıyı açıp içeri girdik uzun bir masa ve iki yan yana boş bir sandalye.

"Kusura bakmayın geciktik"

"Sıkıntı yok kızım hadi geçin oturun"doktor bey beni sandalyeye otırdunca oda yanıma oturdu Hakan bey afiyet olsun diyince yemeye başladık yani daha doğrusu onlar başladı ben yiyemiyorum ve yaram sızlıyırdu elim istemsizce yaraya gitti.

"Kızım seni abilerinle tanıştırmadım

En büyük abin Aras ikinci abin Ali onları tanıyorsun zaten üçüncü abin Alaz,dördüncü abilerin,karan ve karam,beşinci abin burak,altıncı abin onur,yedinci abin bulut, sekizinci abin yankı ,ikizin güneş ,kardeşin Asır,ve en küçük kardeşin mert..."

Şaşkınca Ayça hanıma baktım bu kadar abi çok fazla ben napıcam .

"Hıiii kız şoka girdi keşke alıştıra alıştıra deseydin anne "dedi Aras

"Siz bukadar çocuk nasıl yaptınız?"

Dedim bir anda ağzımdan kaçmıştı Ayça hanım kızarırken Hakan bey su içmişti ve tam o sırada bulut gülünce herkez gülmüştü.

"Sakin ol bücür bukadar abi sana birşey yapmaz seni hep korur."dedi Ali.

"Benim korunmaya ihtiyacım yok kendi kendimi koruyabiliyorum."

"Nasıl koruyırmuşsun bakalım"dedi Alaz

"Boxsörüm ben "dedim

"Hımm anladım"dedi sırıtarak.

Burak Doktor beyciğim tabağıma biraz birşeyler doldurdu ve önüme koydu.

"Teşekkürler doktorcuğum "

"Yav kızım çıkar şu doktorcuğum lafını"

"Abi demek için çok erken o yüzden herşey zamanla doktorcum"dedim doktor kelimesini bastırarak ve yemeyimi yemeye koyuldum.

Herkez yemeyini yerken telefonum çaldı bütün bakışlar bana dönünce bir gerildim ha.

Telefonumu cebimden çıkardım arayan Aras abaydı.

"Alo efendim Baba"baba derken Hakan beyin yüzünde bir acı gördüm üzülmüşmüydü?

"Napıyorsun "

"Yemek yiyoruz baba"

"İyi iyi ben seni şey demek için aradım şu senin 3 ay sonraki turnuva varya 3 hafta sonraymış"

"Ne baba nasıl oluyor öyle birşey?"

"Senin iyi olduğunu bildikleri için bize tarihi yanlış söylemişler"

"Tamam baba ben halledicem yarın geleyeyim antreman yapalım o zaman"

"Ben 1 aylığına yurt dışına gidiyorum yarın oradaki işler karışmış ama sana bir antronör buldum."

"Baba ben kendim çalışırım kimseye gerek yok"

"İtiraz yok Suna geliyor diyorsam geliyor seni akşam arıyacak ve ben yokken burdaki işleri sen halledicelsin"

"He bemde robotum zaten turnuvayamı çalişim yoksa işlerin başındamı durim hem Bora var o yapsın hep Suna hep Suna .

"SUNAAAA!"Dedi babam sesini yükselterek.

"Tamam ya kızma hemen ihtiyiyar ben hallederim."diyip suratına kapattım. İhtiyar dememden nefret ediyordu.

"Birşeymi var kızım?"dedi Ayça hanım

"Evet aslında 3 ay sonra bir turnuvam vardı ve bu turnuva 3 ay sonraymış ve aras babayla antreman yapmam gerekiyor ama 1 aylığına yurt dışına çıkmış ve ben başka biriyle antreman yapacakmışım"dedim

"Şuan antreman yapamassın yaraların tikişli anremanda patlar tikişlerin"dedi karam

"Bana birşey olmaz"dedim ona bakarak

Beni ikna edemeyeğini anlayınca herkez yemeğine döndü.yemek yeme faslı bitince hep beraber salona geçtik oturduk ve çay içmeye başlamıştık,taki telefonum gine çalana kadar.

Baktığımda numaraydı.

"Alo"

" meraba numaranı Aras amca verdi o gelene kadar antrönörün benim "

"Tamam biliyorum"

"Yarın saat 6 da hazır ol"

"Ne 6 mı çok erken"

"Beni ilgilendirmez saat tam altıda antreman alanında ol"

"Ben o saatte kalkmam "

"Sen kalkmassan antremana geldiğinde seni büyük bir ceza bekliyor "

Dedi ve telefonu yüzüme kapattı.

Hoduk valla ama benim adımda Sunaysa asla o saatte kalkmam

"Manyak herif"dedim

"Kim o lavuk"dedi aras

"Yeni antrönörüm ama hödüğün teki"

"Bir sıkıntı varsa hallederiz"dedi doktorum

"Yok doktorum sıkıntı olursa ben hallederim"

"Ve gelelim şu motor konusuna"dedi Alaz

"O konuya hiç gelmiyelim hem benim ocakta yemeyim var" diyip hızla oturduğum yerden kalktım tam kapıdan çıkarken birtane dev beni kucakladı ve birdaha eski yerime oturttu bu kişi Alazdı.

"Daha 17 yaşındasın ehliyetin yok deyilmi"

"Aslında var"

"Ne "dedi bana şaşkınca bakarak

Telefonumun arkasında çıkardığım ehiliyeti ona verdim. Tek sıkıntı ehliyet sahteydi.

"Bu ehliyet sahte"

"Aa nasıl anladın ben bilmiyordun"dedim

"Konuyu saptırma suna bu suç"

"Ee biliyorum"

"Ehliyetini alıyorum ve aynı zamanda motorunuda ve tahminimce arabanda var onlarıda alıyorum"

"Bunu yapamassın"dedim sinirle tamam yaptığım suçtu biliyorum ama elimden alamazdı.

"Senin abinim ve yaparım anahtarı ver"

"Abim olabilirsin ama bu bana karışacağın anlamına gelmiyor hayat benim hayatım ve anahtar falan vermiyorum"dedim ve ayağı kalktım."ehliyetimi ver"

"Vermiyorum ne yapacaksın"

"Bak Alaz uyarıyorum seni efliyetimi ver"

"Ya bu ehliyet bende kalır yada seni gider polise şikayet ederim.

"Git söyle hadi git söyle"dedim rahatça polisler biliyordu zaten ehliyetin sahte olduğunu onlara yardım ettiğüm için ehliyete izin veriyorlardı oda çok hız yapmamak şartıyla.

"Bende polisim ve böyle birşeye izin vermem polisi arıyorum ve bu ehliyet bende kalıyor"dedi ve polis birini aradı adama benim ehliyetin fotosunu attı ve karşıdaki adamı dinledi sanırım bu konuştuğu kişi emliyetteki en üst kişiydi ve adam sanırım benim kim olduğumu söylüyordu çünki Alaz şaşkınca bana baktı ve telefonu kapattı.

"Ne oldu polis bey işe yaramadımı ihparların"

"Benimle geliyorsun"dedi ve ben birşey demeden beni kolumdan sürükleyerek bahçeye çıkardı.

"Sen o sun ben seninle konuştum yüzünde maske vardı ve gözlerin lensti birlikte bir uyuşturucu çetesini çökertmiştik"

"Evet ben tamda o yum yani bilmediğin şeyler var polis bey sizin o aylarca arayıpta bulamadığınız çeteleri biz çökertiyorduk."

"Ama nasıl sen sadece lise son okuyan bir boxsörsün"

"Evet araştırınca öyle çıkıyor ama polisler ve belli başlı kişiler sadece diyer kimliğimi biliyor yani Gece soyluyu"

"Bu çok tehlikeli suna"

"Olabilir ama dışarda birsürü çocuğu uyuşturucuyka zehirliyorlar kaç kız çocuğunu satıyorlar kaç kadın tecavüz ediliyor ve daha sayamadığım bir sürü suç işliyorlar ve bunları işleyen herkez serbest eyer devlet adalet vermesse biz kendi adaletimizi kendimiz yazarız bolis bey"

"Suna bunlar çok tehlikeli evet dediğin herşeyde haklısın ama-"

"Aması yok polis bey ben bunu severek yapıyorum ve bu uğura ölmem gerekirse ölürüm şimdi ehliyetimi ver"

Dedim elimi uzatarak ve elime ehliyetimi bıraktı.

"Ve bu konuştuklarımız aramızda kalırsa aevinirim"

"Tek şartla"dedi söyle dercesine ona baktım."her ne olursa olsun benim haberim olacak nereye gidersen ne yaparsan attığın her adında benim haberim olacak"

"Tamam"dedim ve içeriye girdik.

Mert yatmıştı küçük olduğu için herkez. Ne olduğunh falan sorarken Alaz kısa bir cevap vermiş geçiştirmişti.herkez eski haline döberken bu arada konuşmayan tek kişi Yankıydı ve bana bakıyordu özlemle.

Benim ona baktığımı fark edince gülümseyip göz kırptı bende gülümsedim.

Aile güzeldi uzun zaman sonra böyle bir ailem olması çok garipti.

Mutluluk bumuydu?

Yada aile sıcaklığı neydi böylemi birşeydi?

Anne sıcaklığı baba sevgisi abi koruması böylemi oluyordu?

İçimde yıllarca herkezden sakladığım yaram gün yüzüne çıkmıştı isyemsizce ağlıyasım geliyordu ve gözlerim dolmultu sol gömden bir damla elime düşerken hızla yaşı sildim.

Normalde bukadar duygusal deyildim ne olmuştu birden bire de böyle duygusala bağlamıştım?

İçime attığım acılar gün yüzüne çıkıyordu içime attığım acılar şimdi beni ağlamaya itiyordu.

Bu hayat benim çocukluğumu almıştı benden daha çok şey almıştı benden, annemi tek dayanağımı almışı ölüm benden ve kardeşlerimi almıştı ,aşkımı ,sevdiğimi almıştılar.

Kalbimdeki aile sevgisizliğiyle boş olan kalbim ,kimse canımı acıtamasın diye ördüğüm buzdan duvarlar ve oranın tam oryasındaki küçük kız.

Tek bir ışık yetmişti buzdan duvarlarımı yıkmaya ,o küçük şiddet görmüş taciz edilmiş küçük kıza umut olmaya tetmişti ,oysa daha bu aileye geleli ne kadar olmuştu 5 saat falanmı?

Ben bukadar zayıf deyildim,ağlamazdım ben ,duygusal deyildim ne olmuştu bana hani aileye ihtiyacım yoktu?

Korkuyordum,hemde çok eskisi gibi olmaktan onlarında babam ve abim gibi olmasından korkuyordum, ne kadar desemde güçlüyüm insan nerden yara alırsa nekadar güçlü durmaya çalışırsa çaşısın öyle olmuyordu bir yerden patlak veriyordun.

Birinin benim kolumu dürtmesiyle daldığım yerden çıktım. Baktığımda bu kişinin Onurdu.

"İyimisin? abim" dedi önümde diz çökerek.

"İyim sadece dalmışım sanırım bugün biraz fazla yoruldum"

"Odana çıkmak istermisin?"

Kafa salladım kolumdan tutup beni kaldırdı ve beraber yürümeye başladık kaza yaptığımdan dolayı her yere biri benimle geliyordu.

Odama gelince beni yatağa yatırdı ve üstümü örtüp anlımada öpücük bırakıp gitti.

Bende kendimi uykunun tatlı kolkarına bıraktım.

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.