GİRİŞ (0.B)

15 OCAK (YAŞ 15)
Ankara soğuk hafif yağmurluydu insanlar evlerine girmek için koşturuyorlardı,O ise sanki ıslanmamamış gibi sakin bir o kadarda hızlı adımlarla evine doğru gidiyordu

Anahtarı ile kapıyı açıp içeri adım attığı gibi "AŞAĞIYA İN SEZAİ AKTAŞ!" diye bağırıyordu evdeki çalışanlar ise onu susturmaya çalışıyordu.

Sezai Aktaş; siyah saçlarından sakalları'na kadar âklar düşmüş koyu yeşil gözleriyle kapının orda duran kızına bakıyordu.

"Geldim kızım söyle" son basamığıda inip kızının önünde durdu aralarında beş altı adım vardı kızıyla

"Ben senin kızın değilim...gidiyorum sadece bunu söylemeye geldim" dedi kızı sezai kızına bir adım attı yaklaşmak adına kızı ise geriye doğru adım atıp durdu "gidiyorum evet doğru duydun,fiziksel olarak on beş yaşında olabilirim ama psikolojik olarak asla on beş yaşında değilim...bunun tek suçlusu var oda sensin..." sesi sertti,düzdü kaya gibi,duvar gibi.

Konuşmaya devam etti öfkesi dinmiyor'du "abla mı mahvettin ve elimden hiç bir şey gelmedi yapamadım gidiyorum...hem kendime hemde ablama verdiğim sözü tutarak"

Babasının ağızın açmasına izin vermeden kapıya koyduğu sırt çantasını aldı elinde tuttuğu ev anahtarını alıp babasının önüne doğru fırlatıp attı kapıyı çarpıp çıktı.

Ablasına Verdiği Sözü Tutmak İçin İlk Adımı Atmıştı,Bu Evden Giderek.

Bütün Kendisini Sevdiğini Düşündüğü Geride Bırakarak Kendisini Asıl Sevenlerin Yanına Gitmek İçin Yola Çıktı.

Özgürlüğünün ve sözünün ilk adımı;

Bu evden gidip kendisini asıl sevenleri bulmak. Yani ikincisini bulmak için,birincisi belliydi vatan..

Yorum yazmayı unutmayın :)