"Nasıl öğrenmişler Kardelen'in yaşadığını?"

Mirza bir ileri bir geri yürürken saçlarını sinirle çekiştirdi.Aklı almıyordu oysa çok uğraşmıştı Kardelen'in izini kaybettirmek için ismini,soyadını bile değiştirdirmişti fakat hepsi boşa gitmişti.Bir yerde fire vermiş,izini sürmelerine izin vermişti.

"Bilmiyorum Allah kahretsin ki hiçbir şey bilmiyorum!"

Kardelen onların kardeşi miydi bilinmezdi.Belki de söylediklerinin hepsi koca bir yalandı?Evet,anneleri doğumda ölmüştü fakat o doğumhaneden kız kardeşleride canlı çıkmamıştı.Babaları oturdukları sokağın sonundaki çöp kutusunun yanında bulmuştu kardelen'i.Küçük bir beşiğin içinde tir tir titrerken vicdanı el vermemiş evine almıştı.Kardelen'i ölen kızının yerine koymuş sevip,büyütmüştü fakat çoçukları bu duruma karşı çıkmış her seferinde.Çoçuklarının bu haline dayanamayıp arkasında Kardelen'i bırakarak karısının ve kızının yanına gitmişti.Boran erkekleri babalarının aksine kız kardeşlerine ihanet ettiklerini düşünüp 14 yıl boyunca eziyet etmişlerdi Kardelen'e.Boranlar Kardelen'den sadece annelerinin ve kız kardeşlerinin hıncını almaya çalışmışlardı yoksa ne işlerine yarardı onların kanından bile olmayan bir kız?

Kardelen daha 40 günlükken bırakılmıştı sokağa.Şimdi ise Kardelen'i bırakmak istememelerinin tek nedeni ona alışmış olmalarıydı.Ve evet onu kız kardeşleri yerine

koymuşlardı.

Kardelen'i sokağa bırakan kişi öz babasıydı.Diğer çoçuklarının aksine Kardelen'i kızı olarak görmemiş karısının onca lafına rağmen sokağa bırakmıştı.Diğer çoçuklarına ise kız kardeşlerinin öldüğünü söylemişti.

Ona Kardelen Ceylan ismine veren Boranlarının babası olan Mirhan Boran'dı.

Şimdi ise gerçek abileri onu bulmuştu.

Kardelen Boranlara ait değil,Aksoylara aitti.

"Abi Aksoylar arıyor."

Barış'ın sesi ortama bomba etkisi yaratırken masanın dört bir yanına oturdular.

"Yine ne istiyor bu piçler?"

Mirza gülerek aramayı bir süre bekletti.

"Ne istiyecekler biricik kız kardeşlerini istiyorlar."

"Yanlış söyledin,kız kardeşimizi istiyorlar."

Hepsi bu denilene sırıttığında çok geçmeden aramayı yanıtladılar.

"Beni bu kadar özlediğini bilmiyorum Adar Aksoy."

Mirza'nın alaylı konuşması Adar'ın sinirlerine dokunmasına yetmişti.Kız kardeşini çalmışlardı ondan.Yaşadığı her anı dar ettikleri yetmezmiş gibi soluduğu her nefesi zehir olup dolmuştu ciğerlerine.

"O siktiğimin sesini kes.Kardeşimi bana geri ver piç kurusu."

Adar kız kardeşinin nerede olduğunu bilmiyordu,onu deli eden şeyde buydu aslında.

Mirza diliyle damağına vurdu.

"Senin gibi terbiyeli bir adama yakışmıyor küfür etmek."

"Eğer sen sikik sikik konuşmaya devam ederken ben toplayacağım ağzı çok iyi biliyorum,"dedi Aral Aksoy.

Mirza ne kadar rahat ve umursamaz bir tavırda konuşursa konuşsun korktuğu aşikardı.Her an her şey olabilir,hayatı zindana çevrilebilirdi.

"Kardelen sizi kabul edecek mi Adar hiç düşündün mü bunu?"

"Bana bak lan onun adı Kardelen değil!Hiçbir zamanda olmadı!"

"Onun abileri bi-"

"Kes sesini!Onun tek bir ailesi var oda biziz!Ona ne anlattınız,ne yalanlar söylediniz bilmiyorum ama onun gerçek ailesi biziz!"

Ateş,Adar'ın dediklerine alayla güldü.

"Babası sokağa atmış bir kız çoçuğu daha 40 günlük...Sıcak bir eve muhtaç,aç,susuz acınacak halde babam acımış almış onu,getirmiş eve.14 sene bizi abisi bilmiş şimdi size geleceğini mi düşünüyorsunuz?"

Adar elindeki telefon kırılacak şekilde parmaklarını sıkılaştırdı.Aldığı her nefeste boğulacak gibi oluyordu.Bu söylenenlere güldü.

"Andım olsun ki Mirza Boran elime geçtiğinde inim inim inleteceğim seni."

Aksoylar...

Adar telefonun kapanma sesiyle birlikte telefonu gürültü çıkacak bir şekilde duvara fırlattı.Yanındaki cam masaya sert bir şekilde vurduğunda etrafa saçılan cam parçalarını umursamadı.Cam parçaları sanki kalbine batmışçasına acı çekiyordu.

"Abi!"diyerek kollarından tuttu Aral.

"Bırak!Onun adı Kardelen değil Cennet!Cennet Aksoy,Aksoyların kızı o!"

"Bunu kimse değiştiremez zaten fakat kendine gelmen gerek abi küçüğümüz böyle olsun istemezdi!"

Adar geri çekilerek cama doğru yürüdü.Cebinden çıkardı sigarasını dudaklarına yerleştirirken benim kardeşim diye geçirdi içinden.Onun kız kardeşi,nefesi,canı,kanıydı.Gerçek olan buydu.Hiçbir Allah kulu bunu değiştiremez,yok edemezdi.

"Hepsi o baba bozuntusu yüzünden."

Aral sert bir soluk vererek koltuğa otururken sabahtan beri ilk defa konuşan kardeşine baktı.

"O olmasaydı şu an miniğimiz bizimle birlikte olacaktı."

Üç kardeş tek bir neden için yaşıyordu; o da yıllardır yaşıyor inancıyla kalplerinde yaşattıkları kız kardeşleriydi.

"Yaşıyor en azından bundan eminiz."

"Ne yiyor,ne içiyor,gecelerini üstünü örtüyor mu,kalın giyiniyor mu bunların hiçbirini bilmiyoruz.Ne sever,ne sevmez,hobisi vardı,fobisi vardı onun hakkında hiçbir bok bilmiyoruz."

Üçüde derin bir sessizliğe gömüldüğünde evi ölüm sessizliği sarmıştı.Yıllardır perdeleri kapalıydı bu evin.Güneş hiçbir zaman doğmamışlar onlar için.Yıllardır bitmeyen bir yas ve umut vardı bu evde.

"Alacağız."

Adar'ı kesin çıkan sesi Arel ve Aral'a umut olurken"Kızımızı geri alacağız."dedi tekrar ederek.

"Nasıl yapacağız abi velayeti onlarda?"

Adar sigarasını söndürerek çalışma odasına çıkmak için merdivenlere ilerledi.

"Kendi yöntemlerimizle sessiz sedasız olacak bu iş."

Aral sırıtarak başını iki yana salladı.

"Ben suç işlemeye hazırım."

"Ben baştan beri istekliyim."

Adar onların bu hallerine göz ardı ederken çalışma odasına girip kapıyı kitledi.Çalışma odası onun için özel bir yerde ondan başkasının girmesini istemiyordu,giren nasibini alıp çıkardı.Çalışma odasında ayriyeten bir oda daha bulunuyordu bu odayı Cennet için ayırtmıştı.Onu yanına aldığı gün bu odayı onun fotoğraflarıyla dolduracaktı.

Cennet'in yanında olmaması gerçeği bir kez daha yüzüne vururken elini yumruk yaptı.

"Ben de Adar Aksoy'sam sizce bu hayatı dar edeceğim."

Başını iki yana kütleterek koyulaşmış gözlerini kapattı.

"Ayrı kaldığımız her günün acısını o itlerden çıkartacağım."

•••

Bol yorum ve oy verilmeden yeni bölüm atılmayacaktır!