Hep akşamları burdayım, yine bir iyi akşamlardan hepinize merhabalar! Nasılız? Keyifler nasıl? Bölüm sonu bomba! Size birkaç soru sordum, bölüm sonu onları yanıtlarsanız çok güzel olur. Oy ve okuma sayımıza göre hiç yorumumuz yok, konuşmadan nasıl anlaşacağız arkadaşlar? Görmek istediğiniz sahneler, şurası şöyle olsa iyi olurdu veya öylesine karakterlere içinizden gelen yorumlar yapabilirsiniz. Burada gevezelik ve kelimeler sınırsız!

Daha fazla uzatmadan, oy ve yorumlara bekleniyorsunuz. Keyifli okumalar.🙏❤️

Dakikalardır aynadaki görüntüme bakıyordum. Yanaklarım hafif kızarmıştı. Az önce yüzüme çarptığım soğuk su damlaları yanaklarımdan boynuma akarken, ellerim lavabonun kenarlarına tutunuyordu.

Bana ne oluyordu?

Arhan'ın o kızla görüşmeyi kabul etmesi neden beni bu denli rahatsız etmiş, kalbime ağırlık çökmüştü...

Ona çocukluğumdan beri duyduğum bir hayranlık vardı. İnkar edemezdim. Fakat senelerdir görmememe rağmen bu hisler...

Saatler önce eve gelmiştik. Annem ve babam yorgun olduklarından hemen yatmışlardı. Ben ise odamın balkonuna çıkmış öylece oturmuş mahallenin sessizliğiyle başbaşayken bir anda başıma üşüşen kara bulutlardan rahatsız olmuştum.

Kendime gelmek için elimi yüzümü yıkamış banyodan çıktığımda, karşımda gördüğüm abimle yerimde sıçradım.

Emir abim.

Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Yanağında ise kırmızı bir ruj izi...

Ona gülerken, elimi yanağına attım. Kaşları çatılırken, "güzel öpülmüşsün abi. İz kalmış onu siliyorum." Dedim dalga geçer gibi.

Ellerini cebinden çıkardı. Sıcak eli soğuk elimi tuttuğunda, "hayırdır? Moralin mi bozuk senin?" Dedi anında.

"Yok," derken başımı öne eğdim. "Nerden çıkardın?"

"Başını öne eğmenden anladım bile, bir şey olmuş. N'oldu güzelim?"

Elini tutarken, "balkona çıkalım mı? Sana bir şey soracağım..." dedim.

İtiraz etmeden peşimden geldi. Balkonun mutfağına geçtiğimizde, abim karşıma geçip hızla bir sigara yaktı.

Bakışları kısılırken, başını iki yana salladı 'noldu' der gibi.

"Abi..." bakışlarım parmaklarıma düştü. Hafif uzun ve muhtemelen bir kaç güne silinecek ojelerime bakmaya başladım. "Sen Defne'ye aşık olduğunu nerden anladın?"

Abim sırıttı. "Lan sen aşık mı oldun?" Dediğinde, dalga geçer hali kaşlarımı çatmama sebep oldu.

"Ciddi konuşmayacaksan ben gidiyorum abi!" Ayağa kalkar gibi olduğumda, abim sigarasını ağzına alıp kolumu tuttu.

Boğuk bir sesle, "tamam tamam otur." Sigarayı eline alıp dumanı verirken, "yani bizimki karşılıklıydı, onu hep görmek istiyordum. Görünce heyecanlanıyordum, kalbim bir atıyordu Bahar! Sana anlatamam, kalp krizi geçiriyorum sanıyordum!" Yükselen ses tonu, dudaklarımda bir tebessüm yarattı.

Abim Defne'ye gerçekten çok aşıktı.

"Sonra onu bir erkekle görünce kıskanmaya başladım. Biraz da darlamaya... en son ne olacaksa olsun dedim, bu kız dedim benim kalbime düşmüş bir kere..."

Abim anlatmaya devam ederken, benim bakışlarım karşı eve düştü. Hızlıca onun odasının camına tırmandı. Karanlık evde yanan tek ışık onun odasından geliyordu.
Ve ben o gece anladım ki, Arhan benim için o evin karanlığında yanan ışık kaynağıydı...

***
 

4 GÜN SONRA

"Abim damat oluyor! Sırada bana geliyor! Abim damat oluyor! Sırada bana geliyor!" Bağırışlarım evdeki kahkaha sesleri bastırırken, televizyondan yükselen Rumeli Ayhan'ın sesini bastıramıyordu.

Begüm ve ben iki ailenin iki şaklabanı olarak yarın olacak nişan için şimdiden moda girmiş evin için halay çekiyorduk.

Annem, Ela teyze, babam, Serter amca, Emir abim, Eylül abla ve Arhan. Hepsi koltuklara dizilmiş bizi izlerken kahlahalar atıyorlardı.

Tabii nişan yarındı da, bu kız 4 gündür neler çekiyordu.

Mekana Defne'nin isteğiyle beraber gidip son rütuşları kararlaştırmıştık. Kuaförü ayarlamıştık. Annem, Ela teyze ve Begüm 2 gün önce zar zor akşamın bir körü kendimize uygun elbiseler bulabilmiştik.

Ve bugün yarının heyecanıyla hepberaberdik.

Bir anda şarkı kapanırken, Ela teyze "telefonum çalıyor! Durun durun!" Diyip telefonu anlamsız bir heyecanla kulağına dayadı.

"Efendim dünür!?"

Bu benim bir anda kulaklarıma kadar bir yanma hissine girmeme sebep oldu. O sırada Eylül ablanın kahkahaları ve "işeyeceğim!" Söylemleri kimsenin umrunda değildi.

Begüm kendini halıya bırakırken bende yavaşça yanına çöktüm. Yüzüm ve enerjim bir anda düşerken, bakışlarım Arhan'a döndü.

Dirseğini koltuğun kenarına yaslamış elini de çenesine yaslamıştı. Parmaklarıyla dudağının kenarını kaşırken, düz bakışları beni buldu.

Muhtemelen oynamaktan kıpkırmızı kesilmiştim. Yüzümün düşüşü de onun kaşlarının çatılmasına sebep olurken, annesinin neşeli kahkahası beni Ela teyzeye yoğunlaştırdı.

Ona tripli bir şekilde başımı çevirdim. Bence bazı şeyleri anlaması gerekti. Bir anda anlamsızca yaptığı bu görücü usulü kız meselesi de neyin nesiydi?

"Yarın atarım bizim oğlanın fotoğrafını... ay utanmasın su kızım benim!" Ela teyze resmen güle oynaya biricik oğlunun boy boy fotoğraflarını gönderecekti.

Ben ne ara bu kadar kıskanç oldum... bunu düşünürken bir anda ayaklandım. Bu Begüm'ün alttan bir bakış atmasına sebep oldu.

Açıklama ihtiyacı duyarak, "su alacağım." Dedim.

Hızlı adımlarla mutfağa girdiğimde, tezgahın üzerindeki soğuk su sürahisinden uzun bardağa ağzına kadar su doldurdum.

Suyu neredeyse 3 yudumda bitirirken arkamdan uzanan kolla sıçrayarak arkamı döndüm.

Şuan tam olarak Arhan'ın göğüs hizasındaydım. Kıvrılmış dudakları beni daha da sinir ederken, "gül tabii. Sende evlenip gidiyorsun yakında, mutlusundur..." saçma sapan kurduğum cümleyle Arhan kolunu indirerek tezgaha yasladı.

Bakışlarım tezgaha yasladığı iri ve damarlı ellerinden koluna, oradan da yavaşça yüzüne tırmandı.

Elimdeki bardağı gözlerimi gözlerinden çekmeden yanıbaşıma gürültüyle bıraktım.

"Mutluyum da," derken gözleri gözlerimden yavaşça aşağı indi. Uzun ve gür kirpiklerine dalan bakışlarım, bakışlarının dudaklarıma inmesiyle irice açıldı.

"Kıza falan değil. Sana."

"Ha?"

"Kıskanıyorsun Bahar." Dedi birdenbire. Bu benim bir alev topuna dönmeme sebep olurken, hızlıca sağ tarafımdaki boşluktan beni sıkıştırdığı tezgahtan uzaklaştım.

Gözüme düşen kahküllerimi kulağımın arkasına atarken, bakışlarımı yüzüne değdirmemeye çalıştım.

"Ne saçmalıyorsun?"

"Saçmalamıyorum, günlerdir her Nil'in ismi geçtiğinde gözlerinde o öfkeyi görüyorum."

Bakışlarım kızın ismini söylediği andan itibaren gözlerine saplandı.

"Bak! Şuan olduğu gibi," derken adımları bana doğru gelmeye başladı.

"Arhan..." derken benim sözlerimi, onunda adımlarını bölen sesle ikimizde şokla kapıya döndük.

Bölüm sonu.

Evettt nefesler tutuldu mu! Sizce ne olmuş olabilir? Fikirlerinizi, şöyle olsa güzel olur dediklerinizi yorumlarda belirtirseniz çok seviririm.🫶