Nehir ve Ece sınıfa girdiler.Eski ve çirkin rengini unutturan yeni duvarlar -üstü beyaz,alt kısmı koyu gri- onları karşılıyordu.Işıklar açılmadığından,perde aralığından Güneş sınıfı parlatıyordu.Sınıf ortamı geçmiş yıllara dayandığından bir kaç grup öğrenci ayrı yerlerde takılıyorlardı.

Duvar kenarı arka taraflarda üç kız fotoğraf çekiniyorlardı.Orta sıranın orta yerlerinde 6-7 erkek bir sıranın başında toplanmış gülüp duruyorlardı.Sıraya sığmayan 2 erkek sıraya oturmuş,geri kalanlar da yan taraflarda Gereksiz yüksek sesle konuştuklarından gürültü kirliliği oluşturmuşlardı.Duvar kenarı en ön sırada da iki kız oturmuş poğaça yiyorlardı.

Ece ve Nehir,sınıfa girdiklerinde bu kadar kişinin olmasını beklemiyorlardı.Bu saatlerde;Güneş hafiften kendisini gösterir ve kuşlar ise yeni yeni cıvıldamaya başlardı.Sınıfa erken gelenler, bir ilkokul öğrencisi gibi yer tutmak için bu kadar erken geldiği açıktı.Zaten Nehir ve Ece'nin de onlardan bir farkı yoktu.Önceki gün konuştukları gibi cam kenarı üçüncü sıra kapılmadan orayı kapmışlardı.

Onları oldukça rahatsız edici sıralar bekliyorlardı.Aslında alışmış oldukları bir durumdu fakat her yıl buna maruz kaldiklarını bilmek can sıkıcıydı.Tahtadan sıralar hiç ergonomik değildi.Üstü,geçen senede orada oturan öğrenciler tarafından çizilip karalanmıştı.

Çantalarını asarken oluşan kısa sessizliği Ece bozmuştu:

"Mükemmel sıralarımızda ders işlemeye hazır mısın?"

Nehir, solunda kalan camı açarken cevap verdi:

"Hem de nasıl,bir bilsen...Bel fıtığı garantili!"

Arkasına yaslanırken elleri havada sahte bir şekilde sevindi Nehir. Ece,Nehir'in cevabına gülerken bir yandan onayladı.Ardından da kapıdan gelen Lara'yı gördü.

Lara;Uzun siyah saçlara sahiti.Bugün okula yukardan at kuyruğu yaparakg elmişti.Perçemlerini şekillendirmeyi unutmamıştı.Koyu mavi gözleri onu ön plana atıyordu.Yaptığı makyaj,yüzünü olduğundan daha çok göze batmasını sağlamıştı.Fiziği oldukça göze güzel geliyordu ve boyu ise ortalamanın biraz daha üstündeydi.

Ece, onu gördüğü gibi koşar adımlarla ona ilerledi.İkisi uzun bir sarılmanın ardından sohbete başladılar.Uzun zamandır görüşmüyorlardı.

Aslında arkadaşlıkları ilkokula dayanıyordu.Geçen sene okula kaydını aldırıp,onların sınıfına gelmişti.Nehir,Lara'yı Ece sayesinde tanımıştı.O zamanlar bazen üçlü takılıyorlardı.Bazen ise Nehir ayrı takılıyordu.Lara'ya karşı bir samimiyet besleyememişti.O yüzden arada Ece'yi üzmemek için takılmak zorunda kalıyordu.Lara'nın hisleri de, Nehir'in hisleriyle aynıydı.

Ece ile Lara konuşarak Lara'nın oturacağı sıraya doğru ilerliyorlardı. Nehir,Lara'yı gördüğünde Ece gibi hissetmemişti.Nötr bir şekilde onlara bakıyordu.Bazen Ece ona baktığında,fark etmesin diye mutluymuş gibi gülümsüyordu. Arada Lara ile göz göze geliyordu ve Lara ona göz deviriyormuş gibi gözüküyordu.En azından Nehir öyle düşünüyodu.Saçmaladığını düşünerek camdan dışarı bakmaya başladı.

Camları okul bahçesine bakıyordu.Okul bahçesi,bir okula göre oldukça büyüktü. Hem beton,hem çimen zemin vardı ve duvarları yüksekti.Uzun ağaçlar,okulu çevreliyordu.Öğrenciler için banklar ve çardaklar vardı. Daha zaman erken diye bahçede öyle çok insan yoktu.

Yüzüne soğuk ve temiz havanın gelmesiyle rahatladığını hissetti.Gözlerini rahatsız etmeyen güneş ile beraber sanki bir kuş gibi rahat hissetti. Evdeki olanları saniyelikte olsa unuttu.Fakat sonrasında aklına Mete geldi.Evden çıktıktan sonra bir daha görmedi.Farklı sınıftalardı.Yanına gitmeyi düşündü ama sonradan kızgın olabileceği aklına geldi. O yüzden bu fikirden vazgeçti.

Bu düşünceleri aklında bir kısır döngü gibi dönerken,bahçeye gelen siyah araba gözüne çarptı.Çok anlayamasa da kim diye merak etmişti.Pozisyonunu dikleştirdi ve oraya odaklandı.

Siyah arabadan inen bir çocuk gördü.Çocuğun tek koluna takmış olduğu bir çantası vardı.Okul forması giymemişti.Siyah arabadan inerken içerdeki kişiyle küçük bir sohbet etti ve kapıyı umursamaz bir şekilde kapadı ve okula doğru ilerlemeye başladı.

"Nehir,iyi misin?"

Arkadan gelen Ece'nin sesi ile arkasını döndü.

"Ha,evet evet iyiyim dalmışım" Dedi Nehir, gözlerini ovuşturarak.

"Aşkım az daha aşağı eğilseydin düşecektin bu nasıl bir odaklanma?" dedi gülerek Ece.Bir yandan aşağıda ne olduğunu anlamaya çalışarak. "O siyah araba da ne ya?"

"Bilmiyorum ki içinden biri indi.Öğrenci miydi anlayamadım forması yoktu." dedi. Ardından: "Lara nerede?" dedi oturduğu sıraya baktı.Duvar kenarı en arkanın bir önüne oturmuştu.Orada yoktu."

"Kantine gitti birazdan gelir."

"Ne konuştunuz peki?" diye merakla sordu.

"Tatilde neler yaptığından bahsetti.Denize gitmiş,yazlıklarında kalmış,pahalı şeylere harcama yapmış,bir sürü konuştuğu olmuş ve hepsiyle takılmalık konuşmuş...Bunlar hakkında"dedi Ece normalmiş gibi.

Çocukluk arkadaşı diye yaptıklarını çok aldırış etmiyordu.Onu üzmemek için kendi fikirlerini söyleyemiyordu bile.Nehir,Ece'nin bu huyunu sevmiyordu.Biraz saftı...Ya da sadece iyi kalpliydi.

Lara'nın bu davranışına şaşıramamıştı Nehir."Anladım." deyip geçiştirdi.

Zaman geçmişti ve artık herkes gelmişti.Hatta ilk derslerini yarılamışlardı.İlk dersleri,sınıf hocaları Fatma öğretmen ileydi.

Kendisi matematik öğretmeniydi.Boyu kısaydı.Kısa,düz,kahverengi saçları vardı.Gözlükleri ile beraber tipik bir matematik öğretmenine andırıyordu.Ama aslında eğlenceli bir hocaydı.İlk ders diye o dönem yapacaklarından bahsediyordu ve son dakikalar serbest bırakacaktı.

"Evet çocuklar, zaten geçen senelerden beni tanıyosunuz.Bende sizi biliyorum.Soracak bir şeyiniz yoksa-"

Kapı çalındı ve çalan nöbetçi öğrenciydi.

"Hocam dersi böldüğüm için özür dilerim.Bu yıl aramıza geçiçi olarak gelen öğrenciyi getirmiştim."Herkes şaşırmış gözlerler kapıya baktı.

"Heh,evet bilgisini almıştım.Gelebilir, teşekürler."dedi Fatma öğretmen ,mutlu bir şekilde sınıf listesine tekrar göz atarak.

"İyi dersler." deyip gitti nöbetçi öğrenci.Geride kalan öğrenci ise içeri girdi ve arkasından kapıyı kapattı.