Yer altına geçtiğimde kimse beni tanımıyordu. Gizli bir lakapla şuanda yer altındaydım. Zehir. Lakabım zehirdi. Viran ise yılan. Yılan zehirsiz olmazdı ve zehirin ana maddesi yılandaydı.

Evde oturmuş görkemi uyutmuş oğuzları bekliyorduk. Virana döndüğümde bana bakıyordu.

O andan sonra durgunlaşmıştım. Viranın anlattığı şeyler beni sarsmıştı.

Evin kapısı çalınca açmaya gittim. Kapıyı açınca bana gülerek bakan oğuz ve ona ters bakan sinan vardı.

" Girin" Dedim ve salona yürüdüm.

" Yengem, gülüm, nerde benim yeğenim" Dedi oğuz

" Uyuyor oğuz. Bak sakın. Sakın uyandırıyım deme" Dedim isyanla. Geceden beri uyuyamıyordum ve gözlerim ağırıyordu.

Hepimiz oturduk ve birbirimize baktık. Ben virana viran Oğuz'a oğuz ve sinan bana bakıyordu.

" Verda zehir lakabı ile artık yer altında " Dedi viran.

Sinan ve oğuz boş boş göz kırpıştırdı. Salaklarda jeton köşeli olunca zor düşüyordu.

" What dedin gülüm" Dedi oğuz böğürerek. Kucağımda ki kırlenti Oğuz'a attım. Kafasın gelen yastık yere düşerken " Böğürme davar " Dedim.

İkiside birbirine baktı ve bir anda gülmeye başladı. Birbirlerine vurarak gülen ikiliye viranla mal bunlar bakışı atıyorduk.

Bunlarda he şey ters işliyordu ve şuanda kişnemeye başlamışlardı. Yukardan gelen ağlama sesi gülme sesini geçti ve herkes sustu.

Gözüm seğirmeye başlamıştı. Sakince ayağa kalktım. Viran aradan sıyrılıp görkeme bakmaya giderken ben ise ikilinin üstüne yürüyordum.

Onlarda koltukta gömüldükçe gömüldü.

" Ben. Size. Anırmayın. Dedim. Kişnediniz. Geceden. Beri. Uyumuyorum. Siz . Görkemi. Uyandırdınız. Şimdi. Görkemi geri. Uyutacak sizlersiniz " Dedim ve ikisinde aynı anda tokat attım. Onların biri sağ biri sol tarafa döndü ama bana bakmadılar . İkiside farklı yönlerde gözlerinde korkulu ifadelerle duvara bakıyorlardı.

Yukardan kucağında görkemle inen kocama baktım. Koca vücudunda görkem küçücük duruyordu.

Viran gelip Oğuz'un kucağına verdi. Oğuz elindeki görkeme başka bir cisim miş gibi bakıyordı?

" Düzgün bak lan oğluma " Dedim kafasına vurarak.

" Ay yerim ben seni hadi uyu" Dedi oğuz kucağına yatırarak. Elinde sallıyor totosuna vuruyor ara ara öpüyordu.

" Birde emzir "

" Sütüm yok yenge kesildi " Diyince viran, sinan ve ben masumca göz kırpıştırdık.

" Sen benim nasıl kardeşimsin ya? " Dedi viran isyanla

" Abi sende günlere katıldın karıma yürürüyeni gebertirim diyerek. Sırf sen katıldın diye diğer kadınlar nispet yapar gibi kendi kocalarınıda getirdiler. Adamlar masum masum kısır yerken sen kadınlarla dedikodunun dibine vurdun ve ben sana hiç dedim mi sen benim nasıl abim sin diye? " Tek nefeste söylediği şeylere kahkaha attım.

Doğruydu vallahi. Sırf ben altın gününü kazanmadım diye herkesin önünde bana beşi bir yerde bile takmıştı.

Viran " Napıyım karımı yılanlara teslim mi ediyim? "

" Virancım ben onların hakkından gelirim de seninde içinde bir mahalle kadını varmış. Daha ben cevap vermeden çirkef laflar ediyordun" Dedim gülerek. Göz devirdi ve mutfağa yürüdü

" Bide saç savur abi. Tam kadın olursun" Dedi sinan arkasından bağırarak.

Görkeme baktığımda Oğuz'un bir parmağını ağzına almış emiyordu.

" Ay amcası dur. Elim kaşındı " Dedi oğuz gülerek. Dişleri olmadığı için ısırmaya çalışıyordu ve bu yüzden de insan gıdıklanıyordu.

Onların ikisi gülerken Sinan'a döndüm. Gözleri dolu görkeme bakıyordu. Sevdiği kız ölmüştü. Başka kıza baktığını hiç görmemiştim. Aslında laranın ölümü garipti. Bir anda ortadan kaybolmuş ve geriye yanık bir beden kalmıştı. Testlerde uyum olmuştu ama laranın ölümünde hep bir gariplik olduğu hepimizde yer edinmişti.

İçeriye elinde biberonla gelen viran görkemi kucağına aldı ve koltuğa yöneldi.

Elinde ki sütü içirirken ben kafamı geri yasladım ama görkemin gülm sesi ile virana döndüm.

Görkem gülerek bana bakıyor garip garip sesler çıkartıyordu.

" Ay annesinin bebeği. Sen bana mı gülüyorsun? " Dedim kucağıma alarak.

Kafasını göğsüme koydu ve elleri ile saçlarıma asıldı.

Minicik elleri, ayakları vardı. Kafasınında olan siyah tutanlara öpücük koydum.

Bana anne olmayan kişinin uğruna ben anne olabilecektim. Oğlunu sevecek, onun başına birşey gelmeyecek, el bile kaldırmayacaktım. Kalkan elim inerdi bir kere. Kıyamazdım ona.

" Sultanım ben bir depoya gidicem bazı olaylar varmış. Akşama gelirim. Oğuz ve sinan burda " Dedi ve alnımdan öpüp kapıya yöneldi " Görüntülü arama yap. İzleyeceğim"

" Tamam " Diyip çıktı. Sinan ve oğud bana garip bakışlar yolluyoruz

" Siz nasıl bir çiftsiniz be? İnsan karısının kan görmesine dayanmaz. Yengem ise abim adamı kana bularken çekirdek çitliyordu. Korkulur sizden "

" Sende kork bence oğuzcum. Görkem uyudu. Yatırıp geliyorum. Ses çıkaranın azğına sıçarım" Diyip odama çıktım.

Görkemi beşiğinde yatırınca baktım öylece.

Annem de bana böyle bakmışmıydı hiç acaba? Sevmiş miydi hiç değilse bebekken? Belkide hiç süt bile vermemiştir bana?

Herkes anne, baba olamazdı. Bakamassan doğurmassın. Doğan çocuğa yazıktı. Onun ne suçu vardı? Sizin deneyiniz değildi çocuklar. Bir tane doğurup bakamayan var beş tane doğurup hepsine bakabilen de.

Eğer iyi bir anne, baba olsanız ne bir çocuk ağlar ve yalnız kalır nede sizden bir şey saklar.

Görkem mırıltılar eşliğinde uyurken yatağa oturdum ve etrafa baktım. Buruk bir tebessümle gözlerimi kapattım ve hayatımın gözümün önünden geçmesine izin verdim ...