Gözlerimi yorgunlukla araladım. Kafam yine her zaman ki gibi yerini yani sevdamın boynundaydı.

Hafif geri çekildim ve dudağına tutkulu bir öpücük koydum. Geri çekildiğimde gözlerini açtı ve yorgun gözlerle bana baktı. Kaşlarımı çattım ve dudaklarımı alnına koydum. Ateşi vardı.

" Viran" Dedim korkuyla. Kalbim hızlı atıyordu. Yataktan hızlıca kalka bildiğim kadarı ile kalktım ve viranın yanına döndüm.

Terlemişti hep.

" Kalk banyo yap viran. Ben sana çorba yapıyım he" Dedim.

Sersemce ayağa kalktı ve bana baktı " Korkma güzelim bir şey olmaz. Dün fazla soğuk yedim sadece"

Gözlerimdeki endişe geçmiyordu. Ben hiç hasta birisine bakmadım ki. Kahretsin ne yapacaktım. Ben daha virana bakamıyorum nasıl bebeğime bakacaktım derken karnıma giren sancı ile " Ah" Diye inledim.

Viran duşta olduğu için duymamıştı. Elim karnıma gidince kan olduğunu gördüm. " Viran" Diye bağırdım acı ile ve yere çöktüm. Çok fazla sancım vardı.

Kapı hızlıca açıldı ve üstünde bornozla viran çıktı.

" Sultanım" Diyip hemen yanıma geldi.

" Viran ne oluyor? " Dedim" Doktorum hiç bir bilgi yok kafamda şuanda. Ne yapacağım korkuyorum" Dedim ağlayarak. Viran hemen üstüne giyinmeye başladı. Üstünü giyinince hemen yanıma gelip beni kucağına aldı ve koşturarak arabaya bindirdi. Arkamızda ve önümüzde koruma arabaları vardı. Her acıda çığlık atıyordum, yerimde kıvranıyordum. Elimde olan viranın elini sıkıca sıkıyordum.

Eline bakınca kanlanmıştı sıkmaktan. Elimi elinden çekip tşörtünü kavradım. " Ahhh" Diye bağırdım

" Şştt bir şey yok geçiçek dayan güzelim . Viran beni rahatlatmak için kulağıma güzel sözler söylüyordu " Oğlumuz geliyor. Erken olsada geliyor. O bile seni görmek istiyor artık annesi. Dayan tamam mı oğlumuz için " Dedi.

" O-oğlum" Dedim. Kızardığıma emindim. Sancı çok fazlaydı. Erken olduğu için çok fazla sancım vardı ve çok fazla kan geliyordu.

Hastaneye gelince herkes korku ile çekilirken viran hemen beni kucağına alıp korumalar eşliğinde sedyeyle koydu

" Açılma başlamış. Erken doğum maalesef sezeryan olacak hocam sakin olun" Dedi ayşe abla.

Doktordu oda. Bizim hastaneye gelmiştik demekki.

Ameliyat önüne gelince " Viran erken " Dedim zar zor. Nefesim artık dayanmıyordu.

" Bana bir şey olu-olursa o-oğlumuza bak o-olur mu? " Dedim

" Ştt sen çıkıcaksın sen bakacaksın oğlumuza. Bizle karışacaksın bak kardeşlerin bekliyor " Dedi eli ile göstererek. Sinan ve oğuz elleri heyecanla ağızlarında bana bakıyordu.

Ben bakınca hemen yanıma geldiler " Abla yeğenimizi doğur sende sağ sağlim çık kurabiye yapıcam "

" Kalsın ablamı zehirleme " Dedi sinan. Son kez baktım hepsine ve şişik karnıma. Sonra hissizce kapandı gözlerim. Son duyduğum doktorların endişeli sesleri ve viranın bağırmasıydı.

virandan

Ameliyat önünde bekliyorduk. " Abi rahatla bir şey olmaz Allahın izni ile" Dedi sinan.

Ona döndim hissizce. Verdanın son sözleri gitmiyor aklımdan. Birşey olmayacaktı ona. Onun sözü vardı bana. Onsuz yapamayacağımı biliyordu. Üstüm kan olmuş verdanın kanları iz bırakmıştı.

Ardından bir anda verdanın açıklanan gerçek ailesi geldi.

Kaşlarımı çattım " Kızım nerde? " Diyordu. Verda için mi gelmişlerdi?." Melisim nerde? "

Kaşlarımı düzleşti ve hissizce bakmaya devam ettim. Verdam yine annesizdi. Onun annesi de babasıda olurdum. Yeter ki yalnız hissetmesin. Yeter ki tek hissetmesin.

Sonunda tüm aile bana ve üstümdeki kanlara baktı.

Ameliyat kapısı açıldı ve " Oğlumuz doğdu " Dedi kadın.

Hemen " Verda. Verda nasıl? " Dedim. Sertçe yutkundu " Ne oldu karıma? "

" Kanaması çok var. Ameliyata devam ediliyor ABrh + kan lazım"

" Bende var " Dedi sinan ve koşturarak hemşire ile kan alımına gitti.

Doktor'un kucağındaki oğlumu kucağıma aldım ve kokusunu içime çektim " Oğlum. Sen benim sultanımın, verdamın oğlusun he. Aynı annensin oğlum" Dedim yanağından yumuşak şekilde öperek.

Doktor oğlumu aldı ve kontrol odasına götürdü.

" Abi sana kıyafet getirdim. Bir üstünü değiştirsen? " Dedi oğuz.

Elindeki tşörte baktıım

Üstümdeki tşörtü düşünmeden çıkarttım ve Oğuz'un elindeki tşörtü alıp giydim.

Kanlı tşörtü ise elimde tuttum.

İki saat sonra

Kapı açılınca " Hocamın durumu iyi" Dedi kadın gülümseyerek " Başardı "

Sinan ve Oğuz'a döndüm ve sıkıca sarıldım.

" Bir süre dinlesin. Kendisi zorlu bir doğum geçirdi. Doğum erken olduğu için zorladı. Bir aylık bir dinlenme sürecinde sonra rahatlayabiliriz " Dedi ve gitti.

Ardından uyuyan verda çıktı

" Sultanım " Dedim alnından öperek.

Odaya alınınca bende koltuğa oturdum ve solgun yüzle uyuyan karıma baktım. Anne oldu he. Bende baba oldum. Gözlerim doldu. Kapı çalınınca sessiz şekilde içeri annemle babam girdi.

Hasta olduğum için başıma ağrıyordu zaten. Ama oğlumun kokusu nasıl rahatlatmıştı beni.

" Allah analı babalı büyütsün oğlum" Dedi annem. Babam bana bakmadan direkt verdanın yanına gidip alnından öptü. Babam ve verdanın arasında gerçek bağ vardı. Gerçek baba kız bağı.

Babam benden fazla seviyordu bence verdayı. Öylede olsun zaten. Baştan beri annem ve babam kimseyi sevmezken verdayı hemen kabul etmiş gerçek kızları gibi görmüşlerdi.

" Viran" Diyen verda fısıldamaya başladı ve yavaşça gözlerini açtı.

" Verdam" Dedim hemen yanına giderek

" Sen niye burdasın? " Dedi kaşlarını çatarak. Afalladım. İstemiyormuydu beni? Bağırmayacaktım dün akşam işte? Kalbini kırdım

" Ateşin vardı senin. Git serum taktır " Diyince kaşlarım düzeldi ve derin bir nefes verdim. Bu yatakta bile beni düşünüyordı " Oğlumuz nasıl? "

" İyi iyi. Nur topu gibi maşallah. Aynı sana benziyor " Dedim heyecanla.

Gülümsedi " Kesin sana benziyor " Dedi. Kahkaha attım. Yine başlamıştı zıtlaşmaya.

Kapı açılınca hemşire ve sürdüğü bebek arabası girdi.

Kenara çekildim . Bebek arabasını yanımıza koyan hemşire " Allah bağışlasın hocam "

" Sağol ezgi " Dedi.

Oğlumu kucağıma aldım titreyerek. Ardından hasta olduğumu hatırlayınca hemen verdaya verdim " Hastayım ben"

Verda " Serum taktırsana aşkım hadi" Dedi. Oflayıp odadan çıktım ve serum baktırmayan yöneldim.

O sırada melis denen üvey kızın konuşmalarını duydum " Hayır be mal bu aile... Hayır hala askerlerin yerini söylediğimi bilmiyorlar... Tabii be... Lan yok nerden bilecekler. Ayrıca durumum gayet iyi... Biraz korku sardık diyelim" Diye konuşuyordu.

Elimdeki telefonun ses kaydını kapattım ve acil kısmın a yönelip serum taktırdım. Serum direğini kaptığım gibi hızlaca verdanın odasına yöneldim.

Kapıyı açınca oğlumuzu emziren verda vardı sadece. Kapıyı kapatıp kitledim ve uzakta oturdum.

" Afferin bak taktırdın yüzünün rengi kendine geldi" Dedi nefesini dışarı vererek. " Ayrıca bir isim düşünmedik koca oğlan. Ne olacak? "

" Sen bul? " Dedim. Doğuran bulmalıydı. Dokuz ay karnımda ben taşımadım. Taşıma özelliğim olsa ben taşır karıma yük bindirmezdim ama işte. Oğlumuzu da emziremiyorz çünkü sütümüzü yok... Ben ne konuşuyorum amq

" Görkem " Dedi bana bakarak. Görkem.

" Güzel" Dedim gülümseyerek

" Görkemim " Dedi verda kendine biraz daha çekerek.

Biraz geri yaslandım ve güzel manzaraya bakarak gözlerimi yorgunlukla kapattım. En son hissettiğim üstüme örtülen pike ydi.