02/07/2013

Verda gözlerini yine aynı yerde karanlık soğuk odada açtı. Üstü başı yırtılmış yara bere içindeydi.

Yine bir şey yapmasa da müdürün kızına vurdu diye dövülmüştü. Ablasına hakaret etmişti kız.

verdanın ablası verdayı korurken ölmüştü. Yıllar önce önlerini kesen siyah araçlardan sonra ablası kaçırılmıştı. Bir kaç ay sonra ise ablası bitik halde kapının önünde duruyordu. Bir kaç adam bırakmaya gelmişti.

Ablası olayları anlatınca polise gitmek isteselerde ablası istememiş tehtid edildiğini söylemişti. 17 yaşında olan ablası velda intihar ederek canına kıymıştı. Geriye ise bir mektup bırakmıştı kardeşine. 14 yaşındaki verda mektubu açtığında yazılan şeylerle küçük yalında büyük acı saplanmıştı kalbine. O kelimeler, sözcükler...

" Verdam. Güzelim. Senin büyüdüğünü görmek, hep istediğin gibi doktor olmanı görmek çok isterdim ablacım. Bunları babamlara söyleme. Sana da zarar verirler. Zamanı gelince kaç ordan. Senin karşına çıkacak olan viran soykana git ablacım. O her şeyi anlatacak sana. Tek istediğim lütfen. Lütfen kendine dikkat et. Seninle tehtid ettiler. Eğer ölmezsem seni öldürecekler ablacım. Hoşçakal bebeğim. Hoşçakal " Dediği mektuptu.

kapı bir anda açılınca içeri müdüre girdi ve bir öğün daha dövdü verdayı. Sonra içeri kaslı büyük bir adam girdi. Verda geri geri giderken adam sırıtarak ona doğru geliyordu. Burdan kaçmalıydı. Adam dokunmaya başladı verdaya. Kendinden iğreniyordu verda küçük yaşında.

Adamı ittirmeye çalıştı ama küçük bedeni büyük bedenin altında eziliyordu.

Adam verdayı soymaya başladı. Verda tam adam ona yaklaşıcakken kendini koruma amaçlı sakladığı bıçağı alıp adama sapladı. Adam bağırıp yana düşerken verda hemen kaçmaya başladı. Peşinden gelen müdür eler bir süre sonra onu kaybetti. Verda ise viran soykanı aramaya başladı.

telefonu yoktu, birşeyi yoktu ve nasıl bulacağını bilmiyordu. Ablası nerden tanıyordu onu? Kimdi? Nesiydi bilmiyordu ama ablasına güveni tamdı.

Bir yere giderken gördüğü gazeteye baktı dikkatlice. 'Ünlü iş adamı olan Timur Soykanın oğlu Viran Soykan 16 yaşında büyük bir maçta altın madalya kazandı'

ablası ünlü kişileri nerden biliyordu peki?

Hızlıca yürüdü ve oğlanın okuduğu okulu aramaya başladı. Arasada bulamadı ama söz vermişti kendine. Eğer okursa ilk işi Viran Soykanı bulmaktı ve gerçekleri öğrenmekti.

şimdiki zaman

Karşımda ağlayan adama bakıyordum. Ablamın katili. Ablamı kaçıranı, yıllar önce işkence edip, taciz edeni bulmuştum. Bütün kinimi atacaktım şimdi.

Ablama çektirdiklerini yaşatacaktım bir bir.

Arkamda her zaman ki gibi viran duruyordu.

Her şeyi anlatmıştı iki gün önce. Bende her şeyi söylemiştim ve şuanda adamı bulmuştuk.

iki gün önce

" Viran sen velda öz diye birini tanıyormusun? " Diye sordum. Anında kafasını kaldırdı bana.

" E-evet " Dedi.

" Ablamdı o benim" Dedim. " Yıllar önce ablam intihar etmeden önce bana bir mektup bırakmıştı. Onda seni bulmamı istiyordu. Viran ablamı nerden tanıyorsun? " Dedim anında.

Sertçe yutkundu ve bana baktı. Siyah harelerine hüzün çökmüştü

" Ablan yakın arkadaşımdı. Oda yetimhaneye verilince hep yanında olmuştum. Evet bir yaş küçüktüm ondan ama bazen ben ona abi oda bana abla oluyordu. Bir gün ben babamın işlerinden dolayı kaçırıldım ve bir depoya kapatıldım. Orda ablanı buldum. Aylarca bulamadığım ablan bir kuytuda sayıklıyordu ve 'bebeğim ' diyordu. Karnı şişti ve ablan hamileydi velda. Ablanı işleri genişletmek ve üvey babanın canını yakmak için kaçırmış ve maalesef zorla şey yapmışlardı. Ablan size söylememiş galiba. Orda ablanı ve kendimi kurtardım. Bana sadece kardeşimi veldamı kurtar demişti. Seni aradım. Ablanın kaldığı yetimhaneye geldiğimde senin gittiğini söylediler. Bir daha bulamadım seni takii yıllar sonra ben yaralı halde iken senin bana doktor olarak muayene ettiğinde. Orda seni gördüm. Tutuldum. Dedim bu benim sevdam. Bu benim karım olacak. Belki benide sever dedim. Zaten konuşmaya başladık seninle bir süre sonra devamını biliyorsun. Bana kızarsın, sırf ablan için seninle evlendiğimi düşünürsün diye sana bunları diyememiştim " Dedi ve sustu.

Nefesim tıkandı. Ablam hamileydi ve hamileyken intihar etmişti. Ablam onca acıyı nasıl çekti ve bunlar benim yüzümden oldu. Ablam bebeği ile benim hayatım için kendini feda etti. Ben bunu nasıl kaldıracaktım peki? Bu gerçek beni nefessiz bırakırlen hıçkırarak ağlamaya başladım.

Boğazımda olan yumru her hıçkırıkta daha da artıyor kesilmiyordu.

" Abla" Diye bir feryat koptu boğazımdan. Yerimden kalkıp her yeri dağıtmaya başladım. Viran arkadan gelip belimden tuttu ve ağlayarak belime sarıldı.

kendine sıkıca çekti ve beni sakinleştirmeye çalıştı. Yere çöecekken virand a benimle çöktü. Yerleri döverek ağladım ablam gelmedi. Hıçkırarak ağladım. Canım için doğmayan bebek geri gelmedi.

şimdilik zaman

" Ablam senin yüzünden öldü. Benim canımla tehtid etmişsin " Dedim soğukça. Üstümde kırmızı bir elbise siyah topuklum vardı. Elindeki silahı adama doğrultmuştum.

" Zevk vericiydi. Ama bebeğim öldü bak görüyormusun? " Dedi adam kahkaha atarak.

Gözlerim doldu ama sert yüz hatlarım gevşemedi hatta dahada gerildi. Elimdeki silahı adamın boğazına soktum.

Adam boğulurken ben " Seni öldüreceğim. Seni geberticem. Öyle acı çekeceksin ki yedi cihan gelse alamaz seni elimden. Ablamın acısını kat ve kat çekeceksin. Sadece sen bir öl. Ailene de sıra gelecek" Dedim ve hiç düşünmeden ağzındaki silahı ateşledim. Adamdan fışkıran kan yüzümün bir kaç yerine geldi.

Ablamı çektiği ama sakladıkları acılar gün yüzüne çılacak önce üvey aileden ardından ise adamın ailesinden abşlıyacltım hesabıma. Ablam ve doğmayan yeğenim için yapacaktım

yazardan

Viran Soykanın eşi Verda Soykan saklandığı yerden çıkıyordu. Besleme dedikleri, korkak dedikleri Verda Soykan yer altına giriyordu.

Kocası ile bir milad başlatıcaktı ve herkes saygı ile önlerinde eğilecekti. Arkasını döndü ve kocasına baktı .

Viran gururla baktı karısına ve ikisininde sol dudak köşesi havaya kalktı.

İkiside acı çekecek kişilerin listesini kafalarında oluşturmuştu bile.

Bekleyin bakalım.