Ben Aleda. Abimin biriciğİ, babamın da aynı adımın anlamı gibi nazlı kızıyım. Bugün abimle birlikte alışveriş merkezine gideceğiz. Birlikte filim izleme günümüzü gerçekleştirecektik ama abim her zamanki gibi uyuyordu. Bizim abimle odalarımız karşı karşıyaydı. Tam içeriye bodozlama dalıp üzerinde tepinerek şarkı söyleyecekken abim odadan çıktı. Ona ben masum bir kızım bakışlarımı atıp koluna girdim.

"Aleda geç kaldım sanıp kesin üzerimde tepinecektin değil mi?" Bilmiş ve hafif sırıtan suratına baktım. İşaret parmağımla kendimi gösterdim. "Kim ben mi? Alakam olmaz o işlerle. Kuru iftira kız onlar." Deyip abimden önce arabımıza koştum. Koştum koşmasına ama aracın anahtarı abimdeydi. Surat asıp ayağımı sallayarak abimi beklemeye başladım. Evdeki kahkahaları yaklaşıyordu. Ama bu adam da hep benimle dalga geçiyor. Olmaz böyle.

"Ah miniğim ah. Hiç abine çekmemişsin. Hadi atla bakalım güzelim. Günümüz başlasın."

Kocaman gülümseyip şarkıyı açtım. Yolda seçtiğim şarkılara eşlik edip gidiyorduk. Alışveriş merkezine geldiğimiz de sinema katına çıktık. Bilet satın aldıktan sonra salona gidiyorduk.

"Abim sen geç istersen ben bize mısır alıp geleyim."

"Tamam geçerim ama bana mısırın yanına vişneli çikolata alırsan." Biraz kaşları çatılmıştı çünkü vişne ne kadar sevsem de içindeki bir madde derimde kızarıklıklar yapıyor ve ateşimi çıkartıyordu.

"Ama abim sana zararlı ve etkilerini biliyorsun. Olmaz ben sana dondurma alayım olur mu?" Dudaklarımı büktüm. Uzun zamandır zaten yememiştim ki. Abime küsüp sinema salonuna gittim. İlk yarı küs bitmişti çünkü beklediğim gibi almamış hatta bana küsmüştü. Filim ara vermişti bu yüzde bozulan moralimi toplamak için makyajımı tazelemeye lavaboya gidecektim. Tam kalkacakken abim kolumdan tuttu. Sorgulayan gözlerle baktı.

"Lavaboya gidip geleceğim."

"Tamam dikkatli git Aleda."

Kesinlikle kızmıştı bana. İsmimle kızmadıpı sürece seslenmezdi. Çantamı alıp lavaboya gittim. Rujumu tazeledim. Kırmızı ruj sürmeye bayılıyordum. Çıktığımda tam salona girecekken biriyle çarpıştım. Adamın elinde tuttuğu kahve üzerime dökülmüştü.

"Ah! Yandım." Adam verdiğim tepkiyle bir anda beni kucağına alıp kadınlar lavabosuna götürdü. Kabinin içinde beni bıraktı. Şaşkınca adama bakıyordum. "Sen üzerini çıkart. Dikkat edemedim özür dilerim. Ben sana elbise aldırayım. Olur mu?" Şu anda kızmanın bir manası yoktu. Yanıyordum. Hızlıca kabini yüzüne kapatıp, üzerimden elbisemi çıkarttım. Kilitli kabinin içinde bekliyordum. Kesin abim meraklanmıştır. Hep böyle şeyler beni nasıl buluyordu? O sırada elbiseyi başka bir adam getirdi. Gerilmiştim. Ya sapıksa. Ya bu bir oyunsa. Keşke abime haber verseydim ve küsüp benimle gelmemesini söylemeseydim. Adam elbiseyi kabinin üzerinden uzatınca üzerime giyindim. Kapıyı açtığımda bana mahçup gözlerle bakıyordu. En korkunç olanı da beni tanıyor gibi hissetmemdi. Aldığı elbise bebek mavisiydi bir de en sevdiğim markadandı. Yok ben gene çok filim izledim kesin. Aklımdakileri kenara bırakıp adama döndüm.

"Nasıl dikkat etmezsiniz? Ya bir çocuk olsaydı."

"Bu aralar çok dalgınım haklısınız. Eğer ciddi derece yanığınız teninize işlediyse doktora gidelim."

Tam kılacakken karşıdan abimin geldiğini görüp fazla uzatmadım. Sinirli halimden tatlı bir gülümsemeye geçtim. Abim üzerime baktığında kaşları çatıldı. Adamı görünce daha da çatıldı. Adam da abimi görünce kaşları çatıldı.

"Abim sen arabaya geç. Ne olduğunu sonra öğreneceğim tamam mı?"

"Ama filim iz-"

Abimin bakışı ile sustum. Dışarıya çıktım. Dışarıda beklemeye başladım. Onu orada bırakamazdım. Abimle adam tartıştı ne dedikleri anlaşılmıyordu.Bir süre sonra birlikte çıktılar. Beni yakan adam bana derince baktı.

"Sonra görüşeceğiz."

"Seninle ne görüşeceğim be ben! Bir elbise aldın diyeyse ödeşiriz merak etme."

Yanımdan kıkırdayıp gitti. Manyak adam diye mırıldandım. Abimde belime kollarını sardı.

"İyi misin miniğim? Keşke seninle gelseydim. Çok yandın mı?"

Abimin endişeli gözlerine bakıp gülümsedim. Biraz olsun rahatlasın diye. Evet çok yanmıştı hatta kızarmıştı ve su toplayacaktı ama ona söylersem ölüyormuşum gibi davranırdı. Evde kendim halledebilirdim.

"İyiyim abiciğim. Hadi gidelim ben çok yoruldum."

Kafasını salladı. Arabaya geçtiğimizde de sürekli tembihledi. O adamı görürsen konuşma, o bizim düşman gibi gördüğümüz aile dedi. Bende kafamı salladım. Abim hemen babamı aramıştı. Bana eve geçmemi söylemişti. Eve geçince ecza dolabından yanık kremini karnıma sürdüm sonra da yatağa uzandım. Bugünkü filim de yarım kalmıştı. Neyse sonra bitirirdim internetten. Gözlerim ağırlaşınca uyumuştum. Gündüz bağırış seslerine kalkmıştım. Aşağıya merdivenlerin orada durup kimlerin geldiğine baktım. Orta yaşlı bir adam ve orta yaşlı bir kadın vardı. Kadın ağlıyordu.

"Kızımız o bizim. Bize vereceksiniz. Hastaneden resmen kızımızı çalmışsınız. Günlerdir de kaçırıyorsunuz ama bir yere kadar. Derhal kızımı bana vereceksiniz!"

"Kızımı uyandıracaksınız. O bizim kızımız biz büyüttük. Şimdi defolun gidin yanımızdan."

Ben aslında onların kızı değil miydim? Merdivenlerin ortasında kala kalmıştım. Başım dönüyordu. Bir anda gözlerimin kararmasıyla kendimi merdivenlerden düşerken buldum. Hayatım yalan mıydı şimdi benim? Bana nasıl yalan söylediler onca sene?

Kitabımı oylamayı unutmayın. Güzel yorumlarınızı görmek isterim :)

Aleda sizce ne yapacak?

Tanıştığı adam kimdi?