Merhaba Sevgili Okurlarım bügün 15. Bölüm ile sizlerleyim.

Biliyorum 14. Bölüm hoşunuza gitmedi ancak sadece aşk ve mutluluk olamaz değil mi? Daha neler yazacağım bir bilseniz...

Her neyse Kaan'ı süründürmek istiyenler burada mı?

Ben buradayım. Sizleri bekliyorum. Asıl eğlence şimdi başlıyor.

Sizleri seviyorum ve iyi okumalar diliyorum.❤😘

Lunaparkta çok eğlenmiştik. Ve şu anda koskocaman bir hız trenine binmek üzereydik. Ben çok beğenmiştim ama Kutlu ve Aysima binmek istemiyordu.

"Ne o ikiniz de korkuyor musunuz?" Diye güldüğümde Kutlu göğsünü kabartarak öne atıldı. "Ne münasebet! Ben Kutay Soykan mı korkacak! Hah! " Diyerek öne atılmıştı. Öyle bir dik söylemişti ki beli kırılacaktı. Kahkalarla gülerken karnım ağrıdı. Aysima ise hiç inkar etmedi. "Vallhi ben korkuyorum. Bu beyefendinin aksine ben gurur yapmadan söyleme cesaretinde bulunuyorum. Gerçekten bu çok yüksek Mavi!" Dedi dehşetle. Yüzüne ciddi misin bakışları atıp daha çok güldüm. Kutlu yine bir adım öne atarak elini göğsüne vurdu. "Ben ve korkmak çok uzak kavramlar. Sizi uyarıyorum bence binmeyin siz korkarsınız!" Diyerek çaktırmamaya çalıştı ancak gözleri bas bas korktuğunu bağırıyordu. Sonunda sıra bize gelince Kutlyu kendini kanıtlamak istercesine koltuğa oturdu. Ben de onun önündeki kısma oturdum. Aysima ise korkudan bize bakıp kafasını iki yana salladı ancak Kutlu "Gel buraya kanıtlayalım korkak olmadığımızı!" diye yükseldi. "Ah siz erkekler. Erkek gururunuz yüzünden en son öleceksiniz." Dedim ve gülmeye başladım. Ancak gülerken aklıma gelen kişiyle gülüşüm yavaşça soldu. Kutlu ve Ay Yüzlüm görmesin diye sesli olduğunca neşeli çıkaramaya çalışarak "Hadi ama Ay Yüzlüm, bin artık! Seni bekliyoruz." Dedim. Aysima korksa da Kutlu'nun yanına oturdu. Ancak ahtapot gibi Kutlu'nun koluna yapıştı. Arkamı dönüp onlara baktığımda Kutlu fark etmemişti. Dudaklarını kemiriyor, bir yandan da aşağının yüksekliğini hesaplıyordu. Onlara bakınca keyfim yerine biraz gelmişti. "Ne o korktun mu Bay Gururlu!" Diye bir anda bağırınca yerinden hopladı. Ve çok belli ederek. Kahkahalara boğuldum. Gülmekten karnıma ağrılar girmişti ve Kutlu'nun azarlayan sesi kulağıma ulaşmıyordu. Sonunda gülmem durunce sinirle bana bakıp susutu. Sanırım trip atıyordu. İlk defa bana trip atıyordu. Şaşkınlıkla ona baktım. Gerçekten mi? "Sen bana trip mi atıyorsun?" Dedim ve gülmemeye çalıştım. Omuz silkti tam cevap verecekken tren hreket edince gözlerini irice atıp bağırmaya başladı.

"Allah belanı versin Mavimtıraaaak!" Diye defalarca bağırdı. Ancak şaşırtıcı bir şekilde Aysima suskundu. Zevkele gülerken arkamı döndüm ve Aysima'nın gözlerini kapalı olduğunu gördüm. Bayılmamıştı o de mi? Bağırarak "Kutlu Aysima bayıldı galiba! Bir baksana! " söyledim. Kutlu bağırmayı bırakıp yanındakini sarstı ancak ses çıkmadı. Bana bakıp "Korkudan bayılmış!" diye bağırınca yine kahkahalara boğuldum. Kutlu ise Aysima'ya sıkı sıkı sarılmışken bağırmaya devam etti.

________________

Lunaparktan çıkarken ana avrat gitmişlerdi bana. İkisi de taksi gelene kadar sarhoş gibi dolaşmıştı. Kutlu bir yandan bana kızarken bir yandan da Aysima bana çimdik atıyordu. İkisi de bana sarılmıştı. Onların iskeleti gibiydim. Belim kopmuştu artık yani. "Offf yeter ya biraz kendiniz yürüyün, sizin yüzünüzden bir altmış olan boyum bir elliye düşecek!" Diye çığırdım. Benim bu tepkime gülerlerken taksi gelmişti. Taksi herkesi bıraktıktan sonra evlerimizdeydik. Derin bir nefes alarak çantamı bir köşeye fırlatıp koltuğa yattım. Kollarımı iki yana gerek tavana bakmaya başladım. Bugün olanlar hem iğrenç hem güzeldi. Kutlu ve Ay Yüzlüm ile ilk anılarımdandı ve çok özel çok güzeldi. Ancak okulda olanlar... Ben unutup onu küçük düşürmüştüm ve isteyerek olmamıştı. Ben sadece arkadaşımı korumaya çalışmıştım. Ancak ucu yine bana dokundu. Benim tek bir suçum o ikisini birden bile isteye yapmıştı. Ben kalabalık olduğumuzu fark etseydim konuşmazdım bile. O kadar tik olmuştum ki fark etmemiştim. Ama o biliyordu. Buna rağmen beni yere düşürerek gitmişti. Gerçekten davranışı iğrençti. Sırf bir kıskançlık uğruna birini küçük düşürmek... Asla yapmak istemediğim bir davranış biçimiydi. Başım ağrımıştı düşünmekten koltuktan kalkıp mutfağa girdim. O sırada arka cebimde olan telefonumda mesaj sesleri gelmeye başladı.

Kaan: Mavi ben gerçekten çok özür dilerim

Kaan: Sana zarar vermek istememiştim

Kaan: Canını yakmak hele hiç istememiştim

Kaan: Özür dilerim

Kaan: Affet

Kaan: Mavi seni küçük düşürmek istemedim

Kaan: Lütfen

Kaan: Çok pişmanım

Kaan: Anlık bir sinirle oldu

Kaan: Kutayın senin için daha değerli olduğunu düşündüm

Kaan: Kıskandım

Kaan: Ancak sana zarar vermek istemedim

Kaan: Sen onu savununca önümdeki kişinin kim olduğunu önemsemedim

Kaan: Seni anlık Kutay zannettim

Kaan: Çıktğımda iş işten geçmişti

Kaan: Benim yüzünden ağladın

Kaan: Özür dilerim

Kaan: Mavi

Kaan: Lütfen affet

Kaan: Sensiz yapamam

Yazmıştı ama umursamadım. Onun yüzünden bir göz yaşı dökmüştüm. Onu seviyordum ama aşk değil arkadaşlıktı benimki. Ona bu olaya kadar çok güvenmiştim ve de yanılmışım. Bana bir kez bunu yapan... Ne bileyim. Şimdilik ben onu affedemem. Ben bu saygısızlığı kaldıramam , benim de gururum var de mi? Şu an için çok tazeydi. İçim soğumadı daha. Soğuyana kadar da onunla konuşmayacağım ve şu anlık son mesajımı attım.

Ben: Kaan ne yapıyorsan yap. Umurumda değil. Şu zamanda bana yazma. Cevap vermicem. Sevdiklerimden kazık yemek zaten benim becerim. O yüzden pek bir şey söylemek istemiyorum. Davranışlarını gözden geçir. Kutay benim hep en yakın arkadaşımdan diğeri olacak. Sen orada bana izin verseydin böyle olmayacaktı. Aramızda arkadaşlıktan başka bir şey olamaz.

Yazdıktan sonra telefonu kapattım. Ortaokulda da vardı böyle. Beni rezil edenler, benimle çıkanlar ve her seferinde benden bilgi kaçırıp insanlara malzeme verenler. Bir ara kanserdim ve saçlarım dökülmüştü, vücudumda tüy yoktu. Ve Aysima dışında beni dışlayanlar çoktu. Eski arkadaşlarım da dışlamıştı. Sonra düzeldiklerine inanmıştım ve sonuç yine aynı.

O gün okula yumurta ve bir kutu siyah boya getirmişlerdi. Ben anlamamıştım ama Aysima ve ben dışında herkes bunu biliyordu. Aysima kantine inmişti. O zamanlar çok güçsüzdüm ve bundan yararlanıp beni okulun kimsenin olmadığı ıssız bir yere sürüklemişlerdi. Başımdan aşağı boyayı döküp yumurtaları fırlatmışlardı bana. O gün ne çok ağladım. Bunların için eski yakın arkadaşlarımdan da vardı.

Gözlerim doldu, bütün bunları yaşamıştım ve artık aşağılanmalar bir yere kadar bana etki ediyordu. Bu yüzden orada sadece bir damla göz yaşı dökmüştüm. Alışkındım ben. Omuz silkerek neşelenmeye çalışıp dolaptan depresyon çikolatalarımı ve içeceklerimi çıkarıp salonda ki masaya yığdım. Ardından bütün perdeleri kapatıp içeriyi karanlık yaptım. Gülümseyerek televizyonu açtım. Her zaman böyle film izlemeye bayılırdım.

Abur cuburlarımla film izlemeye başladım.

____________________

Bugünlük bu kadardı arkadaşlar. Yarın ki bölümde çok değişik şeyler olacak. Ve çok sevineceksiniz.

Bölüm çok uzun olduğu için yarın ki bölümden kaldığım yerden devam ettireceğim.

Kaan mı haklı yoksa Mavi mi?

Ben kız tarafındanım ya siz?

Bölüm yorumlarını alayımmmm

Bolca yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın olur mu?

Sizleri seviyorum ve görüşürüz.❤😘