Ne yazacağımı bilmeden başladığımher mektup gibi bu mektupta sadece içimden ne geçiyorsa sana aktarmak ya da belki sana aktarmak değil sevgilim kendi duygularımdan kurtulmak için yazıyorum yoksa benim için nefes almak sana geldiğim seni düşündüğüm her an belki sana ulaşmasa da kendi duygularımdan böyle kurtuluyorum belki de içimdeki pişmanlık hissini ya da suçluluk hissini böyle kaldırıyorum üstümden bazen insan kurtulmak istiyor kendine yük olan duygulardan benimki de böyle bir boşuna kaçış sana gelemiyorum ama kendi duygularımdan da kaçamıyorum hayat işte ne ile savaş verdiğini bazen insan bile bilmiyor ya da bilse bile savaşın sonucu belli ki bunun içinde daha fazla savaş vermeye gerek var mı bilmiyorum işte böyle kalıyorum yolun ortasında sadece bir adım ileri gitmek isterken on adım

geriye dönüyorum üstelik elde ettiğim bir adımın da aslında bir yalan olduğunu kendi gözlerim ile görmüş olmanın acısı içinde boğuluyorum ne zaman nefes alacağımı bilmeden devam ettiğim bu savaştan vazgeçmenin zamanı geldi de çoktan geçiyor bazen vazgeçmek de bir kazançtır sevgilim ben senin için senden çok daha fazla savaştım sonunun hep aynı olacağını bilmeme rağmen belki bu sefer aynı olmaz diye ama yine geldim işte farklı cümleler ya da farklı kelimeler ile aynı somu yazıyorum sevgilim ayrılık mektubumuzu yazıyorum ya da daha doğrusu yine benden ayrılmış birine kendimi sözler ile değil yazılar ile ifade ediyorum bir etkisi var mı bilmeden gerçi bu dakikadan sonra ne etkisi olacak ki beni dinlemek bile istemedin neden bir etkisi olacak ki diye kendime sormam lazım aslında senden vazgeçerken bile seni yazmak benimkisi de böyle bir aptallık işte kalbimin ortasına bıraktığın aşk çok fazla geliyor ve ben bunu ne kaldırabiliyrum ne de kaldırıp bir kenara atabiliyorum sadece içimde taşıyorum sessız sedasız ne zaman biteceğini bilemeden ve en acısı da bu sefer gerçekten bitmek zorunda çünkü sen sevgilim beni affedecek kadar büyük bir kalbe sahip değilsin ve en acısı da ben bunu biliyorum ama hala sana gelmek sana güvenmek sana sarılmak senin kokunla uyumak senin gülüşüne dalmak istiyorum benim güzel sevgilim bir bilsen içimde gittikçe büyüyen yazdıkça daha fazla yazmak istediğim aşkını ama sen artık ne benim tatlı sözlerime ne de benim bu aşık gibi davranmama inanırsın ki bu da benim için kaldırmak istemediğim bir gerçek daha ve bu gerçekler sanırım çok ağır geliyor artık ki artık tek bir göz yaşı bile gelmiyor gözlerimden neden bu halim inan bu sefer ben bile beni tanımıyorum kendimi sevgilim o kadar büyük ki bu karmaşa nasıl çıkarız içinden muamma hata çıkmaz mıyız ki bilmiyorum benim buraya birliktelik ekleri bile koymam çok anlamsız ne ben kaldım sende ne de seen kaldın bende biz bitirdik birbirimizi hamde çok fazla ileri giderek bilmeden sonu olmayan bu uçurumun .ve sonunda da uçurum her zamanki gibi bir boşluğa geldi senin ve benim el ele halimizden şimdi ikimiz de ayrı ayrı paramparça biçimde düşmek istiyoruz ne yaptık biz böyle diye sorgulamadan ya da sorgulasak farklı yere gider mi bu hikayenin sonu sanmam artık iki taraf da bu lanetli aşktan vazgeçti en çok sevende en çok korumak isteyen de umudu olanda olmayanda çok şey kayıp ettik birbirimizde belki ilk tanıştığımız gün gibi kalsaydı her şey ne şimdi sen bana en acı veren yabancı olurdun ne de ben sana yalancı ama ne yapalım artık sen ban çok imkansız ben sana çok açıklaması bile ağır geliyor bana

Bunun devamını yazmak isteyen biri belki çıkar ama ben yarım kalmış duygularım gibi bu mektubu yarım bıraktım çünkü sana dair her şey tam olmasa da mükemmel benim için sevgilim