Değersizlik hissi

O kadar fazla son mektup yazdım ki sana bu kaçıncı senden vazgeçmişim ya da bu kaçıncı defa sana son mektup diyişim bende bilmiyorum artık duygularım benim bile kontrol edemediğim dengezsiz kontrolsüz bir hal aldı öyle bir noktaya geldim ki ben kimim ya da sana olan aşkım neden beni bu hale getirdi hiç bilmiyorum tek bildiğim senden önce güçlü her şeyi kendi yoluna koyan bir kızdım ya da tüm hayatım boyunca kimseyi sarılıp uyumak isteyecek kadar çok sevmedim gerçi ben sevgiden ne anlarım ki ya da sevilmekten ben ne sevgiyi ne de sevilmeyi hakediyorum çünkü tüm hayatımın en büyük laneti bu sevgisizlik neyi istersen onunla sınarmış hayat seni ben sanırım hep hayatım boyunca güzelce sevilmek istedim ve hep hayatım boyunca bu yüzüme vuruldu sen sevgiyi hakketmiyorsun dedi her sevdiğim kişi ya da hiç biri beni sevdi mi ki ben sevilmeye değer miyim sanmıyorum tüm hayatımda bu lanet ile büyüdüm ve bu lanet sanırım beni hiç bir zaman bırakmıycak da sevgisizlik laneti kimi nasıl sevsem bile hep ikinci plana atılan dışlnılan o garip ve çirkin kız olma laneti öyle bir lanet ki ben bile artık 22 yaşımda kendımı sevemiyorum gözlerim doluyor ağlıyorum ama sonra kimsem olmadı geliyor aklıma ve yine kendi göz yaşlarımı kendim siliyorum çünkü kimsenin benim göz yaşlarıma ayıracak ne zamanı ne de benim o kadar değerim var sadece hayat işte her kez eşit olmadığını bana hep hatırlatıyor ve zaten bende hiç bir an unutmuyorum ki bu kadar değersiz hisseden biri nasıl bu hissi atlatır ki hep umursamaz görünerek mi yıllar önce umursamaz olup her şeyi içte yaşatmanın bu kadar can yakacağını hiç düşünmemiştim belki kendimi saklarsam beni severler deyip kendimden bile gerçekleri saklamıştım ama şimdi öyle bir noktadayım ki sürekli umursamaz olan o kız aptal gibi her küçük cümleyi kafasına takmaktan gece saatlerce uyuyamıyor sadece kendisi biliyor nasıl bir duygu yaşadıkları sadece kendisi biliyor en acısı da bu belki her kazın hakkına bir fikri olduğu o kız o kadar hassas ki kimse görmeyecek kadar değer…