Bazen dokunmak ister insan ,hissetmek sevgiyi yalan içinde yaşamadığını anlamak ister ama hayatınızda biri varla yok arası gibi davranıyorsa hiç bir şeyin önemi kalmıyor yok oluyorsun kendi içinde sadece içten içe ruhun parçalanıyor ve bunu gören çok az insan oluyor belki de onlar da umursamıyor kalabalığın içinde ruhu ölen birine dönüşüyor insan bunu kaç kişi umursuyor gerçekten bilinmez daha doğrusu tüm hayatımız boyunca bize sonsuz değer veren birine kaç defa denk geliyoruz ya da ona ne kadar sahip çıkabiliyoruz aklımızda bir sürü cevapsız soru ve cevabını da sadece içimiz de derinliklerde biri biliyor ruhumuzun bizim olmayan parçası hiç duydunuz mu bence duymadınız çünkü uzun süredir sadece üzerine düşündüğüm bir konu acaba gerçekten ruhumuzun başkasına ait bir parçası var mı belki de var böylece bir elmanın iki yarısı olup onu bulunca tamamlanıyoruz .Peki diğer kişinin nasıl bir parçası ruhumuzda da biz ona bizim olmayan taraf diyoruz bu o kadar küçük olmamalı ki aşk gibi büyük bir kapının yolunu açmalı bizim olmayan taraf nasıl bu kadar içimizde sessizce duruyor da doğru kişiyi bulabiliyor bir anda bu kadar şey nasıl sadece hisler ile anlaşılabiliyor peki neden başka somut bir kanıtı yok bu kadar karmaşanın içinde ruhumuz yorulmuyor mu gerçi ruhun gerçek limanını bulunca dinleneceğine eminim ama gerçek limanı ararkenki yorgunluk ,kayboluş ,hissizleşme doğru kişi gelince de toplanır mı ruh toplanırsa beyın unutur mu ya da vücut o kadar kolay toplanır mı geçmişte yaşanan o kadar zorluk nasıl unutulacak yoksa sadece anı olarak mı kalıcak doğru kişiyi bulduğunda hiç yaşanmamış mı olacak bu kadar sorunun ve bu metinin sonuna geldiysen kaç soruya gerçekten ruhun ve kalbin cevap verdi kaçına beynin hangisi seni yönetiyor öğrenmiş oldun

Bunları yazan kişinin kalbi yönetiyor ve dün gece de kalbine güvenerek yola çıktı ama gecenin sonunda yine anladı ki aşk sadece hassas kalplere ağır geliyor diğer yarısı sadece ten bağımlısı zorla istediğini alan aptal bir topluluk dan başka bir şey değil ve bizde bu topluluğun değişebileceğine inanan saf ve güzel duygularla seven aptalllarız bir şey değiştirmek istiyorsak aşka inanmayı bırakmalıyız yoksa her gece daha kötü bir cehenem olucak ta kı bir gün aynada kendi vücudumuzdan nefret edecek kadar ve sonunda keşke ona aşık olmasaydım ya da onu hiç tanımasaydım ile bitiyor masal zaten güzel bir masal da değildi diyor insan o beni hiç sevmedi ki o sadece vücudumu sevdi o sadece .....sevdi kısacası o sadece işine gelince beni sevdi ya da işine gelmese bile sevmedi ki onun kalbi sevgi gibi bir duygu için fazla kirli ,ona söyleyin kirli kalbini başkasına bulaştırmasın bilirsiniz pislik bulaşıcıdır tıpkı kötülük gibi bu dünyanın hassas kalpler için cehenem olmasının sebebi de bu kötü her şey bulaşıcı hal aldı bir vürüs gibi hepimizin vücudunda dolanıyor onu hissediyoruz ve en kötü tarafı da biz bu kötü tarafı seviyoruz ve iyilik de bunun aksine sessiz sakin bir şekilde içimizde oturuyor belki bir gün iyilik gerçekten uyanıcak ama bunun benim yaşadığım dönem içinde olmayacağına eminim benim saf kalbim de kötülük ile karşılaşmaya alıştı