Merhaba ben Naz. 19 yaşındayım. Ankara'da Tıp okuyorum. Ailem İstanbul'da yaşıyor. Bu benim fakültede ilk senem. Kardeşim yok.

"Naz yine ne yapıyorsun bebeğim." Dedi Ayla

"Kendimi tanıtma ödevim vardı ya onu bitirmeye çalışıyorum balım." Dedim. Ayla benim lise ikide tanıştığım en yakın arkadaşım.

"Biraz dışarı çıkalım sıkıldım ama." Dedi

"Ayla gerçektende şuan çıkabilecek durumda değilim." Dedim.

"Ben sana yardım ederim bebeğim hadi lütfen." Deyince dayanamadım hem bana da iyi gelir.

"Tamam o zaman hazırlanıp geliyorum."

"Oley be ayy benim canım Murat'ta buna 'ok sevinecek."

"Ayla sana inanamıyorum. Neden Murat'ı çağırıyorsun ki?"

"Ben değil Cem çağırdı."

"Çocuğa ümit vermiş gibi oluyor ama."

"Ahh bebeğin hazırlan"

"Bari nereye gideceğimizi söyle."

"Bende bilmiyorum. Bana hazırlanın almaya geliyoruz dendi."

"Tamam o zaman günlük giyineceğim."

"Tamam bebişim."dedi ve odadan çıktı. Dolabın yanına gidip. Beyaz kot pantalon, gri bir kazak ve gri kabanımı aldım. Giyinip, makyaj masasına oturdum. Kalem ve rimel sürüp odadan çıktım. Cem ve Murat gelmişti.

"Ooo çok şık olmuşuz."

"Teşekkür ederim Murat." Dedim ümitlendirmek ostemediğim için daha fazla konuşmadan Ayla'nın odasına gittim. Aylaakyaj yapıyordu. Benim görünce baştan aşağı süzdü. Memnun olmuş bir şekilde makyaja devam etti.

"Bu kadar abartmasan zaten çok güzelsin Ayla."

"Tedekkür ederim canım ama senin yanında sönük kalmak istemem." Deyince gülümsedim ve teşekkür ettim. Tam odadan çıkacakken telefonuma bir mesaj geldi. Yabancı numaraydı.

*Gerçekten çok şık olmuşsun. Tadını çıkar* yazıyordu. Ayla'yla göz göze geldik.

"Bu kim şimdi?"

"Büyük ihtimalle içeridekiler şaka yapıyor. Gel soralım"

"Hayır bekle. Onların numaraları kayıtlı."

"O zaman biri bizi izliyor."dedi. İkimizde camdan dışarı bakmaya başladık ve işte orda siyah lüks bir arabaydı. Camlarından içerisi gözükmüyordu. Camı çok az açtı sadece gözleri görünüyordu. Esmer ve yeşil gölüydü ama çok güzel bir yeşil. O kadar keskin bakışları vardı ki. Bir an ürperdim.

"Kızlar." Bu Cem'in sesiydi. Ama gözlerimi o adamdan alamıyordum. Beni öyle ürkütüyordu ki başka tarafa baksam korku filmlerindeki gibi dibimde bitip beni öldürecekmiş gibi hissediyorum. Önüne dönüp yola bakmaya başladı ve cam yavaşça kapandı.

"Oha kızım bu insan olamaz öyle değil mi? Adam camı daha tam açmadı ama o kadar iyiydi ki."

"Kes şunu Ayla. Adam resmen yürüyen canava. Gözlerindeki bakışı görmedin mi? Öfke vardı."

"Saçmalama sen kimseye zarar vermezsin. Niye öfkeyle baksın ki sana öyle gelmiştir."

"Kızlar hadi."

"Geliyoruz Cem."

"Hadi gidelim artık anlaşılan biri sana oyun oynuyor." Dedi ve kolumdan tutup odadan çıkardı.

"Biz hazırız. Hadi gidelim." Dedi birlikte evden çıktı ama içimde bir korku vardı.