1. Bölüm

üniversite öğrencilerini bilirsiniz çoğunun amacı dersler ve bölümüne odaklanmaktır bende onlardan biriyim işte sıradan ve sade bi hayatım var derslerime yoğunluk göstermiş zamanımın çoğunu ya kütüphane de yada okulda geçiren biriyimdir

Yine her zamanki gibi evden aynı saatte çıktım otobüs durağına yürürken yol üstündeki fırından kendime atıştırmalık aldım ve biraz daha yürüdükten sonra otobüs durağına vardım otobüsü beklerken aldıklarımı yemeye koyulmuştum bile yaklaşık 5-10 dakika sonra otobüs geldi bindiğimde yine tıklım tıklım doluydu orta taraflara doğru yürümeye başladığımda otobüs şöförü otobüsün dolu olmasına rağmen hala yolcu almaya devam ediyordu en sonunda dayanamayıp " otobüs dolacağı kadar doldu daha ne kadar yolcu almayı planlıyorsunuz " dediğimde birçok gözün

üzerimde olduğunu farkettim ama umursamadım sonuçta bunu birinin demesi gerekiyordu ön taraftan şöför " eğer çok rahatsız olduysan sen in o zaman ekmek parası " dediğinde iyice sinirlenip " iki tane fazla yolcudan ne ekmek parasından bahsediyorsunuz " diye konuştuğum sırada otobüsün kapısı açıldı ve şöför " in otobüsten " dediğinde ağzımdan " ne " diye bir nida döküldü şöför " duydun işte in otobüsten " diye tekrarladığında yolcuların arasından zar zor kapıya ulaştım ve otobüsten inerek diğer durağa yürümeye başladım tam o

sırada yanımda siyah bir spor araba durdu arabadaki okulun zengin züppesi Boraydı camı açıp " selam "dediğinde kafamı çevirdiğimde pis pis sırıttığını görüp daha fazla sinirlenmemek adına adımlarımı hızlandırdım Bora ise arabada benimle aynı hızda ilerlediğini farkettiğimde durup "ne var ne istiyorsun " dedim o ise " seni okula götürebilirim " dediğinde " gerek yok işine bak kendim giderim " diyerek yürümeye devam ettim Bora hala yanımda ilerliyorken " gece okula geç kalırsın otobüs beklersen inat etme bin işte" diye diretince durup kısa bi süre durağın etrafına baktım ve oflayarak arabaya bindim