Ah, merhaba arkadaşlar
İyi okumalar:)

"Her şeyi zamana bıraktık.
Zamanımız var mı bilmeden."

Özdemir Asaf

Umut Demirkan:

Birazdan ülkenin feriştahını kazan, insanların yaptıklarıyla gündem olmasını sağlayan zavallı, adalet arayan kız gelecek.

Gerçi ona kız demek yanlış olur,kendisi zor araştırmalarıma göre 26 yaşında. Daha önce görmedim yüzünü ve bunu ne kadar araştırmaya çalışsam da onun hakkında bir kare bile bulamadım.

Neyse bu önemli değil,birazdan burada olacaktı,ve yüzünü görecektim.

Kravatımı düzeltip boğazımı temizledim. Şirkette olan bazı sorunlar yüzünden geç saatler boyunce burada,odamda duruyordum. Onu başka bir yere davet edecektim ancak elimden gelmeyen nedenlerle şuan buradayım.

Cam kapı tıklanıp içeriye yardımcım Vedat girdiğinde bakışlarım onu buldu.

"Efendim,sizi görmek isteyen biri var. Siz onu tanıyormuşsunuz."

"Adını verdi mi?"

"Hayır ama 'patronuna söyle o beni bilir' dedi, alayım mı içeriye?" Diye sordu tedirgince.

"Al,ve sen de çıkabilirsin."

"Emin misin,efendim?"

Kısık,korkutucu bakışlarım onu bulduğunda zorlukla yutkundu ardından başını sallayıp odayı terketti.

Az sonra o olduğunu düşündüğüm güzel, alımlı bir kadın girdiğinde ayağa kalkma dürtümü bastırdım. Çünkü o zaman ona boyun eğdiremez,kendi isteklerimi yaptıramazdım.

Bir kadının yanında güçsüzsen,kaybettin demektir.

Bir erkeğin yanında güçsüzsen,öldün demektir.

Bu işler böyle.

Ama ben erkek olduğum için sanırım birinci kuram bana daha uygun geldi.

Kadının gözleri yabancıya bakar gibi bakıyordu, gözleri koyu kahve rengiydi. Fotoğrafı elimde yoktu ama bu önemli değildi. Karşımdaydı işte.

Sahici sayılabilecek bir gülümse kondurdum yüzüme ve ona bakarken hiçbir oyun olmadığını belli eden bakışlarım hemen üzerindeydi.

İfadesiz, sıkılmış ve hemen buradan gitmek isteyen bir tipe benziyordu. Hadi ama daha yeni geldik Hayal Hanım. Ne bu acele!

"Ne konuşacaksanız konuşun, işim var."

Kısık bir gülüşle,"Tabi,sizin önemli işleriniz vardır. Mesela insanların özelini ortaya çıkarıp paylaşmak gibi."

Kadın biçimli kaşlarını çattı. Ama tek bir kelime etmedi.

Onu biraz daha inceledim. Güzel bir yüzü, sarı saçları vardı ancak bu gerçek saçları değildi. Çünkü diplerinde siyahlar görünüyordu.

Gözünün altında küçük bir ben vardı.
Dudakları küçük,kalp şeklindeydi.

"Evet, sizi dinliyorum. Ne diyeceksiniz diyin ve beni rahat bırakın."

"Daha dur,nereye Hayal Hanım,bu kadar kolay mı kurtulacaksın bu işten?" Diye alayla sordum.

"Anlamadım?"

"Seni bulmak için neler yaptığımın,neyi feda ettiğimi biliyor musun?"

Sessiz kaldı. Gözleri zemini izler hâlde durunce bir tuhaflık olduğunu sezmiştim ancak buna tanı koyamadım. Belki de kazandığım zafer yüzünden ve onun açığa çıkma korkusu ağır basıyordu.

"Öncelikle şunu konuşalım. Bundan sonra ben senin patronunum. Beni bundan sonra patron olarak bilecek benden haber bekleyeceksin." Kadın sakin adımlarla bana yaklaşırken sadece onu izliyordum.

Elindeki ses kaydını masama bırakmadan önce bir düğmeye bastı.

Ses kaydında duyulan ses, odanın tüm alanında kapladığında gözlerim sadece kadının üzerindeydi.

"İyi denemeydi Umut Demirkan, sürprizimi beğendin mi? Yoksa hâlâ anlamadın mı onun ben olmadığımı?" Kahkaha sesi yükseldi aygıttan.

Bakışlarım hemen kadından ayrılıp aygıta giderken şaşkınım.

"Ben Hayal olabilirim ama unuttuğun bir şey var ki o da hiçbir resmi kayıtlarda görünmemem. Nasıl ulaştığına gelirsek aslında bakarsan bunu sana ben verdim. Buldun beni. Aferin Umut Demirkan." Yine bir kahkaha sesi. Bu kadın beni deli edecekti.

"Şimdi o kadına iyi bak,kendime benzetmeye çalıştım olduğu kadar olmadığı kader demişler, demi demi." Küçük bir kıkırtı. "Bir daha o küçük aklınla beni bulmaya çalışma çünkü aklının ermeyeceği şeyler yaptığımda asıl ben zaferle güleceğim. Keşke orada olup yüzünün haline son kez baksam,ne eğlenirdim değil mi?
Neyse,benden bu kadar Hadi Adios!" Ses kaydı gülmesinin ardından bittiğinde kadın ses kaydını alıp odadan hızla çıktı.

Elim masanın üzerinden yumruk olurkan,"Kahretsin!" Dedim inlerken.
Bu acı,elimden değil, aldığım yenilgiden ötürüydü.

Telefonum bildirimle titrerken ceketimden çıkarıp baktım.

Hayalet: Gerçekten merak ediyorum, beni görmeden önceki halinle şimdiki halini atar mısın? Gerçi o ben değilim ama o olduğumu düşün ve öyle at!

0590****: Benimle oyun oynamayı çok mu seviyorsun?

Hayalet: Belki..

0590****: Bu oyunun sert bir dönüşü de olur yalnız

Hayalet: Ben oldukça onun dönüşü hep bana olur,sen merak etme.

Hayalet: Ve sen her zaman kaybetmeye mahkumsün.

0590****: Göreceğiz;)

Telefonu kapatıp masanın üzerine bıraktığımda daha fazla burada kalmanın lüzumu yoktu. O kadın beni sinir etmişti zaten.

Yerimden kalkıp odadan çıktım. Şoförün escortluğuyla eve kadar gittim.