Gece Çevik bir yandan kitabını okuyor, bir yandan da kahvesini yudumluyordu.Kapı zilinin çalmasıyla gecenin sandalyesinden kalkması bir olmuştu. Aptal bir dalgınlıkla kapının deliğinden bakmadan açmıştı.bunun hayatında yaptığı en büyük hata olduğunu bilmeden hemde. Gece kapıyı açar açmaz, hiç düşünmeden kapıyı geri kapatmaya çalıştı fakat bu imkansızdı."kızım gece,görüşmeyeli nasılsın" gece ise hiçbir cevap vermeden odasına gitti ve kapıyı kilitledi. Aklından binlerce ihtimal geçiyordu, binlerce. İlk önce bu adamın evini nasıl bulduğunu düşünüyordu,bu adamdan kaçmak için adını bile değiştirmişti. Düşünmeye devam ederken kapıdan gelen kırılma sesiyle irkildi."Benden kalabileceğini mi düşündün" güldü. "Senden kaçtığımı da nerden çıkardın" dedi gece ince sesiyle, bir kapı kırılma sesi geldiğinde bu sefer kapı açılmıştı. Gece hemen yatağının altına girmişti, ilk defa bu kadar tir tir titriyordu, korkuyordu korkmamalıydı 16 yaşında evden kaçtığı ilk gün kendine söz vermişti bunu kendine. "Tik tak tik tak neredesin küçük kız" gece eliyle ağzını kapatmış. Gitmesi için içinden dua okuyordu. Derken gecenin mavi gözleri onun ela gözlerine değdiğinde, göz bebekleri büyüdü. Artık oyunun sonuna gelmişti, bunu iliklerine kadar hissediyordu.Gece sürtünerek yatağın altından çıktığında karşısındaki adam gülümsemeye başladı. Gece anında "buraya neden geldin" dedi nefretle ona bakarken. Baba diyemiyordu ona baba demek yerine ölmeyi tercih ederdi."buraya gelmenin sebebi sensin"dedi ve ona yaklaşmaya başladı.Gecenin sırtı buz gibi duvara değdiğinde, gözleri etrafta bıçak gibi ucu sivri bir eşya arıyordu. Karşısındaki adam gecenin bile beklemediği bir anda onu yatağa yatırdı,gece birden yastığın altındaki silahı hatırladı,ama gece zeki bir kızdı. Adam birden veya adama göre babası eteğinin altına soktuğun da, gecenin bir eli yastığının altındaydı. Doğru zamanı bekliyordu, babası tam pantolonunun kemerini açarken ayağıyla onun bacak arasına vurdu ve anında yastığının altından anında silahını çıkardı.Ve anında şakaklarına bastırdığı silahı,onu öldürsem mi öldürmesem mi? Diye düşünerken dudakları aralandı "Seni öldürüp parçalarınıda köpeklere mama diye vericem" gecenin dudaklarından aralanan cümle adamın gülümsemesine sebep olmuştu, "sen de beni öldürecek güç yok sen de tıpkı an-" derken gece gözünü bile kırpmadan tetiğe bastı.O gece,gece Çevik'in hayatındakı dönüm noktasıydı. Yıllardır bu adamdan kaçmış, korkmuştu.Ama artık korkmak yoktu, gece bunu önündeki cansız bedene bakarken anladı.Ama artık hayatına devam edebilir miydi bilmiyordu. Annesinin intikamını almıştı belki ama, babasının kızına yaşattıkları buna kıyasla hiç bir şeydi. Gece eğer babası karşısına olurda çıkar diye, hep nasıl öldürsem diye düşünüyordu ama böyle olacağını hiç tahmin etmedi. Herşey 16 dakikada olmuştu, 16 sadece 16 o adamın geceye yaşattığı işkenceler, tramwaların bedelını bu adam sadece 16 dakikada yaşamıştı.(Devamı 2.bölümde)