SAbah yine erkenden kalktım elimi yüzümü yıkayıp okul formami giydim aşağı indim ve mutfaktan kendime kahve yapıp bahçeye çıktım sabahları burada kahve içmeyi sevmiştim yeşil alan ve sessizlik bir müzik çok güzel değil mi ben düşüncelere dalmışken arkamdan gelen sesle oraya döndüm

" Aç karına kahve çok da sağlıklı değil " dedi mafya kılıklı poyraz bana doğru gelirken elimde ki kahveyi gösteriyordu

" Aç karına sigara da çok sağlıklı değil " dedim aynı onun gibi onun elindeki sigarayı gösterirken dudağının kenarı kıvrılır gibi oldu ama hemen eski haline geri döndü

" Neden bu saatte uyanıksın bir şey mi oldu" dedi gelip yanıma otururken

" Ben hep bu saatte uyanırım alışkanlık , sen neden bu saatte uyanıksın bir şey mi oldu " dedim birşey demedi ama onun söylediklerini söylemem hoşuna gitmiş gibiydi bu sefer azıcık da olsa gülümsemesi belli oldu

Birşey demedi bir süre sessizce oturduk telefonumdan saate baktığımda birazdan kahvaltı için ineceklerini anladım ve ayaklandım benim kalkmamla bana döndü sanki birşey demem gerekiyormus gibi açıklama yaptım

" Kahvaltı saati birazdan uyanırlar " dedim ve içeriye doğru döndüm o sırada Aral ve efe de merdivenlerden iniyorlardı

" Günaydın" dedim ikiside karşılık verdi biz geçip oturduk arkamdan poyraz da geldi içeri efe hala uykusu varmış gibi başıni omzuma yasladı ve gözlerini kapattı diğerleri de yavaş yavaş inmeye başladılar

" Kahvaltı hazır çocuklar" dedi esma hanım ve hepimiz yemek odasına geçtik

Birkaç birşey yedim afiyet olsun dedikten sonra kalkacaktım ki Esma hanım

" Kızım çok az yiyorsun böyle olmaz zaten incecik birşeysin " benim birşey dememe kalmadan mert atladı söze

"Bırak anne formu bozulmasın prensesin diyette falandır şimdi " bu çocuk benim çok sinirimi bozuyordu

" Yok benim formum gayet iyi her zaman yediğim kadar yedim ayrıca benim diyete ihtiyacım yok ama senin var gibi baksana " dedim efeden bir ooo sesi geldi diğerleri de gülmemek için kendilerini tutuyorlardı birşey demesine izin vermeden kalktım ve odamdan çantamı almaya çıktım

Aşağı indiğimde Aral ve efe de kapının önündeydiler ben inince ayaz da geldi ben ona bakarken

" Bugün sizi ben bırakacağım hadi çıkalım " dedi birlikte çıkıp onun arabasına bindik

" İyi dersler dikkat edin kendinize , Aral arya ve efe sana emanet " son dediği ile göz devirdim sanki küçücuk çocuk emanet ediyor arabadan indik ve okula girdik

Sıradan bir okul gününün sonunda eve gelmistik aşağıda birşeyler atiştirdiktan sonra odama çıkmış uzun bir süre ders caliştiktan sonra çizim yapmak için malzemeleri elime almıştım

Çalan kapıyla elimde ki resmi bırakıp oraya döndüm ayaz gelmişti yemek vakti de değil neden geldi acaba

"Yemekten önce biraz konuşalım mı "

" Olur ama ne konuşucaz " ben masada otururken o da gelip yatağa oturdu

" Bilmem yeni den tanışabiliriz dün akşam pek doğru düzgün olmadı "

" Sende onun. Gibi mi düşünüyorsun yani arala ya da efe ye zarar vereceğimi falan "

" Hayır tabi ki asla öyle birşey düşünmedim hem bence Aras abim de öyle düşünmüyor sadece dün sizin için korktuğu için biraz sinirlendi ve öyle söyledi bak senden önce ki kız ayla biraz şımarık biriydi her istediği hemen olsun burnu havada bir tipti efe ve Aral ı kıskandığı için onlara çoğu zaman kötü davranır evde sürekli kavga çıkarırdı bütün ilgi onun üzerinde olsun istiyordu babam ve annem tek kız çocukları olduğu için birşey demiyorlardı bu da onu daha da durulmaz yapıyordu bize karşı hep bir sınır ve nefreti vardı biz aslında hepimiz hep istemiştik bir kız kardeşimiz olsun onunla birşeyler yapalım sıkıntısı olduğunda bize gelsin mutluluğunu da sevinci ni de önce bizimle paylaşsin ama olmadı şimdi kader bize ikinci bir şans olarak seni verdi ve ben seni kaybetmek istemiyorum sende istersen abin olurum hatta diğerlerini kıskandırırız ne dersin

Uzun bir konuşmanin sonunda umut dolu gözlerle bana bakıyordu sanki hayır desem ağlayacak gibi ben söylediklerinin verdiği şaşkınlıkla bir cevap vermezken o benim istemediğimi düşünmüş gibi gözlerin deki ışık söndü

" Olur isterim ABİİ "

başını kaldırıp bana baktı sonra yine önüne döndü ve ne dediğimi yeni anlamış gibi hızla bana döndü

" Ne dedin senn "

" " Olur isterim dedim "

" Yok ondan sonra "

" Abi dedim "

Hızla bana sarıldı ve başıma öpücükler kondurmaya başladı

"Abi tabi yaa abinin ben senin abisinin gülü "

​​​​​​" Hadi inelim aşağı ya yemek hazır olmuştur şimdi "

" Hmm gidelim de digerlerine hava atayım demiyorsun da "

" Tabu aticam kız kardeşim önce bana abii dedi "

Elini omzuma attı ve beraber aşağı indik anne ve babam dışında diğerleri buradaydı bizi görünce şaşırdılar Ayaz'ın eli omzumda beraber gülerek inmemizi beklemiyorlardı

" Yaa hayır ama şimdiye kadar sadece efeyle paylaşıyordum ikizimi şimdi bide ayaz abim mi "

Dedi Aral ben gülerek gidip onun yanına oturuken abim koltuktan yastık alıp Aral a atmıştı

" Yemek hazir poyraz bey " diye içeri giren yardımcı ile Aral dönüp anne ve babam nerde diye sormuştum bir yemeğe katılacaklarini o yüzden çıktıklarıni biz ayaz abim le konuştuğumuz için haber vermediklerini söyledi ve bizde kalkıp yemeğe geçtik

BEN GELDİM BİRAZ GEC OLDU KUSURA BAKMAYIN BU ARALAR ABİMİN DÜĞÜNÜ VAR O YÜZDEN COK MÜSAİT OLAMIYORUM GELECEK HAFTA DÜZENLİ OLARAK BÖLÜM GELMEYE BAŞLIYACAK YANİ ELİMDEN GELENİ YAPACAĞIM

BÖLÜM ARASI YORUMLARINIZI BEKLİYORUM OY VERMEYİ UNUTMAYIN 💜❤️

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​​​

​​​​​​

​​​​

​​​​​​

​​​​​