Hayatımızda sürekli iyi şeyler olsun istiyoruz degilmi peki biz ne yapıyoruz bunun için çoğu zaman hiçbirsey ama aslında mutluluğu karşılıksız elde edemeyiz öyle değil mi zaten bu hayatta herşeyin bir karşılığı yok müdür öyleyse biz mutlu olmak için neden çaba sarf etmiyoruz ya da yeterince çaba sarf ediyor muyuz mutluluk nedir hasta olan birine göre sağlık , işsize göre iş bulmak iki sevgiliye göre birlikte olmaları gibi değil mi peki size göre mutluluk nedir bundan bir süre önce bana sorsaydiniz mutluluk ne diye mutlu bir aile derdim herhalde çünkü o zamanlar en büyük eksikliğin o olduğunu sanıyordum şimdi ise bir aile yi elde etmişken gerçekten tam olarak mutlumuyum bilmiyorum yada biz elde ettiğimiz herşeyin daha fazlasını istiyoruzdur kim bilir

​​​​​​Yine çok fazla düşündüğümü fark edip oturduğum yerden kalktım şu anda öğle arasindaydik arallar yemekhanedir şimdi beni de çağırmışlardi ama biraz yalnız kalmak isteyip okul bahçesine çıkmıştım bugün üzerimde farklı bir his vardı ne olduğunu bilmiyorum ben böyle düşüncelere dalmış sınıfa doğru giderken birden önüme bakmadığım için birine çarptım tam yere düşecekken beni kolumdan tutup çekti

" Dikkat etsene kızım biraz az daha düşüyordun "

BAşımı kaldırıp çarptığım çocuğa baktığımda onu bizim sınıfta daha önce görmedigimi fark ettim acaba yeni mi geldi aman bana ne

" Kusura bakma görmedim "

Dedim ve yanından geçip sirama oturdum bir süre sonra arallar da geldi

" Bunları senin için aldık yemeğe inmedin bari bunları ye " dedi Miran elindeki tost ve ayranı önüme bırakırken

" Teşekkür ederim " dedim ve tostu elime aldım

Çok fazla iştahım yoktu o yüzden biraz yiyip bıraktım

" Güzelim iyimisin sen doğru düzgün birşey de yemedin başka birşey alalım ya da iyi değilsen eve de gidebiliriz "

Diyen arala döndüm

" İyiyim sadece iştahım yok biraz yorgunum ondan başka birşey yok "

Dedim gülümsemeye çalışarak emin olmasada birşey demedi bir süre sonra ders zili çaldığında sınıf yavaş yavaş dolmaya başladı yanımda bir hareketlilik olunca o tarafa baktım ve sınıfa girerken çarptığım çocuğun yanıma oturduğunu fark ettim ben ona bakarken elini uzattı

" Merhaba ben emir yeni öğrenciyim ve başka boş yer olmadığı için buraya oturdum "

" Merhaba emir arya bende sorun değil ayrıca "

DEdim zaten sonrada hoca geldi ve derse başladık . Kalan derslerde bittiğinde hep birlikte okuldan çıkmıştık diğerleri evlerine giderken ben Aral ve efe de araba bindik ve eve gittik

EVe gelince hemen odama geçtim ve üzerimi değiştirip aşağı indim sabah kahvaltı etmedim ve okulda da doğru düzgün birşey yemediğim için mutafa geçtim ve benim şansıma mert te burda oysaki bende rahat bir şekilde birşeyler yiyecegimi düşünmüştüm birşeyler çıkarmak için dolaba yönelmiştim ki Mert'in sesi geldi

" Bu sandviçi fazla yapmıştım eğer açsan yiyebilirsin " deyip önünde ki tabağı bana doğru itmişti ben şaşırıp ona bakarken acaba doğru mu duydum diye düşünüyordum

" Merak etme zehirlemem seni " deyip elindeki sandviçi yemeye devam etti bende geçip oturdum masaya sandviçi alıp yemeye başladım mert yerinden kalkıp bir bardakla geri döndü içine meyve suyu koyup benim önüme bıraktı bu çocuğun kafasına saksı falan mı düştü acaba beni daha ne kadar şaşırtacak acaba

" Hayır kafama saksı falan düşmedi sadece icimden geldi "

Nasıl yaa bu beni aklımı falan mı okuyor

" Hayır aklını da okumuyorum sadece sen sesli düşünüyorsun "

DAha fazla birşey demeyip hemen önüme döndüm bence bugünlük bu kadar rezillik yeter değil mi sessizce önümdeki yemeği yemeye başladım

Issız bir yerdeydim orman gibi bir yerdi heryer karanlıktı ama ben karanlık sevmemki karanlıktan korkuyordum ben üzerimde kan vardı sanki birilerinden kaçıyor gibiydim ama kimden durmadan koşuyordum nereye gittiğimi bilmeden nerde olduğumu bilmeden sadece koşuyordum arakamdan birimi adımı sesleniyordu ama kim olduğunu bilmiyordum dönüp bakmıyordum sadece koşuyordum

" Aryaaaa ,arya kendine gel arya uyannnn "

Birinin adımı seslenmesiyle sıçrayarak uyandım rüyaymış nefes alamıyordum hala rüyanın etkisindeydim konuşamıyordum elim boğazıma gitti bütün ev halkı başıma toplanmıştı ayaz abim boğazımı sikan ellerimi çekmeye çalışıyordu ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı

" Ast - ım "

Diyebildim sadece o an başka birşey çıkmadı ağzımdan

" Astim astımı varmış ilacını bulun vardır buralarda biryerde " diyen ayaz abimin sesini duyuyordum ama bir tepki veremiyordum ağzıma sıkılan ilaçla yavaş yavaş kendime geldim yanıma baktığımda Aras tı biraz kendime geldikten sonra ayaz abim bana şu verdi biraz içip bardağı geri verdim elimi tutup yatağa uzanmami sağladı annem bir köşede durmuş ağlıyordu babam onu sakinleştirmeye çalışıyordu Aral efe mert poyraz hepsi buradaydı biraz daha kendime gelince

" İyiyim ben gidebilirsiniz kusra bakmayın gece gece hepinizi ayağa kaldırdım "

Annem ve babam ayaz abim ve arası kaldirip hemen yanıma oturdular

" O nasıl söz annem tabi kalkicaz s nbiyi ol a bize yeter " deyip bana sarıldı annem

" Güzel kızım daha iyimisin hastaneye gidelim mi " diyende babam di

" Hayır daha iyiyim uyursan daha da iyi olacam " dedim

Bunu söylememle babam hemen ayağa kalktı

" Kızımi duydunuz hadi herkes dışarı " deyip odadakileri resmen kovdu

Hepsi sırayla başımı öpüp iyi geceler dediler ve odadan çıktılar bende tekrar uzandım tam uykuya dalacagim sırada odamın kapısı tekrar açıldı gözlerimi açmadım gelen kişinin yaklaşmasını bekledim bir süre sonra yanımda bir hareketlilik oldu ve onun sesini duydum

" İyi olmadığını biliyorum ama iyi olacaksın prensesim sana birşey olmasına izin vermeyeceğim " dedi ve bana sarıldı bende bir tepki vermeden ona sarıldım ve uykuma kaldığım yerden devam ettim

Selammmm canlarım ben geldim nasılsıniz umarım iyisinizdir yeni bölüm geldi bölüm hakkında fikirlerinizi bekliyorum ve kitabın ilerleyişi hakkında da düşüncelerinizi yazın dikkate alacağım

OY vermeyi unutmayın satır arası yorumlarınızı bekliyorum

Sizi seviyorummmmmm 💜 ❤️

​​​​​

​​​​​​​​​​​​