4 YIL ÖNCE

Genç kız oturduğu banktan kalkıp bir sağa bir sola adımladı . Burası herzaman geldikleri bir parktı ama bu sefer gelişi farklıydı . Sevdiği adama açılacaktı bunu yapmasındaki tek amaç korkmuyor olmasıydı sevgi ona göre saklanmamalı ya yaşanmalı ya da durmalıydı

Keşke demek yerine iyiki derim diye düşündü , çünkü keşkelerin acısını herkes anlatıyordu .

En fazla seni seviyorum der diye düşünuyor bu her aklına geldiğinde kalbi duracak gibi oluyordu .

Tekrar sağa döndüğünde onu gördü Aras ona doğru yürüyordu her zamanki gibi bir kot giymiş üzerine de koyu renk bir tişört giymişti bir elinide cebine koymuştu . Ceylan elini kalbine götürüp soluklanmak için kendini tuttu

Yanına geldiğinde

"Ne yapıyorsun ayakta güzelim?"

Sultan yutkundu adam onu kardeşi gibi görüyordu

" Oturalım mi '"

Sesi içine kaçmış gibi kısık ve pürüzlüydü ona tuhaf tuhaf bakn arasa gülümsedi ve ondan önce geçip banka oturdu

" Ceylan bir sıkıntı mı var ne oluyor ? "

Ona tuhaf bakan adama döndü, ertelemenin bir anlamı yoktu .

" ​​​​​​5 yaşındaydım aklım yeni ererken yanımda sen vardın "

Genç kız güldüğünde arasında ona gülümsediğini gördü

" Miniciktin kızım "

" Sonra ilkokulda , ortaokulda hep benimleydin

Ceylan oturduğu yerde diklesti önce çenesini kaldırdı sonra bakışlarını . O çok sevdiği gözlere odaklandı

" İlk kez 7. Sınıfta sana aşık olduğumu anladım "

Ceylan bakışlarını çekmezken arasın irkildiğini çok net gördü . Tam konuşacakken elini kaldırıp susturdu

" Hayır bugün ben konuşucam sen dinleyeceksin o günden bu güne tam 5 yıl geçti bir gram eksilmedi o duygularım biliyorum seni sevmem için ekstra birşey yapmadın ama ben yine de sevdim."

Bu sefer bakışlarını titreyen ve terleyen ellerine çevirdi bir süre sonra onun sesini duydu

" Ceylan ne söylüyorsun abim sen ? "

Ceylan kalbinde ki o sızıyı hissetti bildiği halde ona kullandığı hitap la irkildi , titredi.

"Küçücüksün kızım sen ne aşkı"

Gülümsemesini hisseti , hissedilmeyecek gibi değildi sesli bir şekilde gülüyordu dolan gözlerini kirpistirdi

" Aşk değildir o hayranlık tır sen aşk sanmışsindir "

​​​​​​Ceylan bu sefer o sızıyı hissedemedi hissedilmeyecek kadar kırılmış parçalanmıştı herşeyi beklemişti ama bu tavrı beklememişti ona saygı duyup sevmediğini söylediğini kafasında yüzlerce kez canlandırmıştı bubolan neydi

" Geçer abim sen kafanı bunlara yorma "

Kalktığında yine kafasını kaldırmadı ceylan arası duydu bir kez daha

" Küçüksün hem ben senin abinim , hayranlık tır o ."

Adım seslerini duyduğunda adamın o sen küçüksün ben senin abinim sesi kulaklarından silinmiyordu bundan sonra ne yapacaktı cesaretli davranıp pat diye söylemişti şimdi ne halt yiyecekti.

Çalan telefonla daldığı yerden sıyrıldı gözlerini telefona indirdi en yakın arkadaşı arasın kardeşi Melis arıyordu

" Ne yaptın , artık yengem misin ? "

" Hayır artık hiçbir şeyin olmayacağını anlayan bir hiç kimseyim "

Telefonu kapatıp yürüdü evine gidene kadar ağladı annesine karnının ağrıdığını , abisine filmin sonunun kötü bittiğini , babasına iyi hissetmediğini söyleyip ağladı .ama o günü hickimseye anlatmadı sevgimi dalgaya aldı diyemedi, utandı.

Halbuki utanması gereken sevgiyi küçümseyen di

​​​​Aradan geçen haftalarda ilk arasın okumak için şehir dışına gideceğini öğrendi yaralı kalbi daha da yaralandı ama kanadığından daha fazla kanayamadı çünkü zaten kan kaybından ölüyordu . Daha sonra bir kızın peşinden okumaya gittiğini öğrendi

Tampon yaparak durdurmaya çalıştığı o kan dahada şiddetlendi

Ceylan kaçmayı çare olarak buldu , daha çok çalıştı ve il dışını kazandı giderken o kan kaybından ölen kalbini de bıraktı çünkü artık ne kalbi vardı ne de içinde birisi

Giderken bıraktığı o zayıf kız , dönerken getireceği o güçlü kızla karşilaştiracaktı en sonunda kendini yine kendinde bulacaktı

Yaralı kalbi ve kırılan özgüveniyle terk etti bu şehri ceylan . Arkasında hem herşeyini hem de hiç kimsesini bırakarak . '