Bazen tanıyor gibi hissedersin, bazı insanlar en sevdiğin yemeğin ağzında bıraktığı tad gibidir. Karmaşık değildir aslında bu. Son derece basit bir hoşlanmadır. Onu gördüm...

mavi gözlerini bana dikmişti sorunum ne diye düşünüyordur. Diye düşündüm. Acaba sağlam bir kalbim olsaydı ne olurdu? her şey yine aynı derecede basit olurdu. Fakat onun gözleri çok ayrı bir hikayenin başlangıcıydı ya da sonu.

"adın ne?" ve ilk soru geldi.

"Lisa...lisa." dedim sessizce ismimi iki kere söylediğimi fark etmeden öylece onun mavilerine bakıyordum. Sanki kaybettiğim günleri unutmuş havada uçuyor gibiydim.

"arada görüşürüz." gülümsedi ve bende ona gülümsedim. "ay gözlü kız." ve ekledi. O da ne demekti? ama hoşuma gittiği aşikardı.

"Her şeyi gören ay gözlü kız, seni tanıyorum...korkma güzel şeyler de göreceksin. Gece çıkan ay delik kalbini aşkla dolduracak...ve sonunda söz veriyorum ben karşına çıkacağım."

Boran

elime tutuşturduğu notta böyle yazıyordu...kalbim hızlanmıştı. Delik kalbim ilk kez bu kadar güzel atmıştı. Adı Borandı.