BÖLÜM 19

Kapıdan bir adım attım ve içeriye girdim ardından ilk gördüğüm kişiye Ekinsu'ya doğru gittim ve hemen olayları anlatmaya başladım.

- Ekinsu bak ne buldum ve neler gördüm anlatmam lazım hemen. Bu kitabı alır almaz arkamızdaki kitaplıktan bir oda açıldı daha sonra karşıma mavi bir ışık çıktı ve o ışığı takip ettim tabi sizi çağırdım ama beni duymadınız daha sonrasında bir oda buldum papanın odasıydı ve bir mektup buldum baksana şuna. Dakikalarca yoktum ortalıkta ve sanırım ben seçilmiş kişiyim.

Ekinsu yüzüme anlamamış gibi bakıyordu ve konuşmaya başladı;

+ Güneş sen iyi misin? Ne kitabı ne ışığı sen nerde mahsur kaldın hem geleli 1 dakika bile olmadı ne ara bunları yaşadın anlamıyorum, belki de stresten beynin sana oyun oynuyor.

Ekinsu bana inanmamıştı, kendimi nasıl ispatlayacağımı bilmiyorum belki de Murat'a anlatmalıyım. Tam Murat'a doğru giderken bir ses beni durdurdu ' Sakın anlatma ' nedense bu sese güveniyordum, içimden bir ses Murat'ın o kadar da masum olmadığını söylüyordu. Olduğum yerde durdum hemen elimdeki kitabı çantama sakladım ve hiçbir şey olmamış gibi etrafı aramaya başladım.

Aradan belli bir süre geçtikten sonra kimse bir şey bulamamıştı ve Murat anlamadığım bir şekilde çok sinirlenmişti.

- Kahretsin bulamadık mezarı, siz bir şeyler buldunuz mu?

Murat tek tek sanki bizi ölçüyormuş gibi bakmaya başlamıştı çok stres olmuştum benden şüphelenecek diye. Kimseden ses çıkmadı ve Murat tekrar haritayı açtı ve bir yer işaretledi.

- Sıradaki hedefimiz diğer papanın tapınağı buraya ortalama bir günlük uzaklıkta, bugün yeterince yorulduk ve de hava karardı en iyisi burada kamp yapmak en güvenli yer burası.

Herkes tamam dercesine kafa sallamıştı. çantalarımızdan kamp malzemelerini ve uyku tulumlarını çıkarmıştık, kitap iyice ortaya çıkmıştı çanta boşalınca ben de kıyafetime sıkıştırıp uyuma kararı almıştım tam tulumumu serecekken Hakan yanıma geldi;

- Bugün yan yana uyuyabilir miyiz?

Tamam dercesine kafamı salladım ve hemen yanıma kendi tulumunu serdi, herkes uyumuştu ben de tam uyuyacakken bir ses yankılandı kafamın içerisinde ' Uyan '

hemen gözlerimi açtım mavi ışık tam karşımdaydı içgüdüsel olarak uyku tulumundan kalkmıştım ve mavi ışık da hareketlenip bir yol göstermişti hiç tereddüt etmeden mavi ışığı takip ediyordum. Tapınağın dışarısında biraz ileride yıkılmış bir yapı vardı ve burayı gösteriyordu kendi kendime ' Neden buraya geldim? ' diye sormuştum ki kafamdaki ses ' İçeri gir ' demişti. Yıkılan yapının içerisine girmiştim, içeride her yer aynaydı ve ortasında bir sunak vardı, sunağa doğru yaklaştım ve suya baktım.

Suda bir gölge belirdi biraz daha baktıktan sonra suda bir insan yansıması gördüm, korkuyla hemen arkama baktım ama kimse yoktu tekrar suya baktığımda sudaki insan görünümü benimle konuşmaya başladı.

- Merhaba Güneş ben Hera senin deyiminle mavi ışık. Şaşırdığını ve neden kendimi gösterdiğimi düşünüyor olabilirsin haklısın ama çok vaktimiz yok sana hemen bir şey söylemek zorundayım. Kimseye güvenme ve benden bahsetme buradan kurtulmanın tek yolu bu dünyayı kurtarman. Ben sana yol göstereceğim seni uzun bir yol bekliyor.

Tam bir şey söyleyecekken sudaki görüntü gitti ve sunağın içerisinde bir ayna belirdi, hiç düşünmeden aynayı aldım tam çıkardığım esnada çıkış tarafından bir çıtırtı geldi hemen saklandım, son saniye bulduğum bir yere girmiştim ben saklanır saklanmaz içeri birisi girdi.

Bölüm sonu.