Gözlerimi açtığımda kırık dökük bir harabenin içindeydim. Başım çok ağrıyordu ve dönüyordu. Evet hastalığım kendini belli etmeye başlamıştı. Odaya Atakan girdi. Ve beni konuşturmak istiyordu:

-Güzelim hadi ama yüzüme neden bakmıyorsun. Önceden hep omzuma yaslanırdın. Şimdi ne oldu?

-Kes sesini Atakan.

Demez olsaydım. Evet bana yumruk attı. Kafamı artık bedenimde tutamıyordum. Kapıdan biri girdi ve Atakan'a bir telefon olduğunu söyledi.

Ben telefonumu evde bırakmıştım daha doğrusu alamamıştım. İyikide almamışım çünkü o telefonu bana hayatımın anlamı almıştı.

Atakan hopörleri açmış konuşmalarını benim de duymamı istiyordu. Konuşan kişi Alaz'dı. Anlaşılan büyük kavga şimdi başlayacaktı. Alaz galiba eve gelmiş ve benim telefonumdan ilk önce Atakan'ı bulmuş ve aramış. İyi ki ilk önce onu aramış diyeceğim ama Atakan'a gelene kadar herkesi aramış ve şu sözleri söylüyordü canımın içi:

-Lan ben daha o kadının gözlerine rahat bakamadım ne ara aldınız ben den. Ulan Atakan seni bulursam ağzımda sakız gibi çiğneyeceğim.

-Gel bul da ondan sonra görüşürüz. Karadenizin dalgası.

-Duha nerede?

Ben hemen seslendim:

-Buradayım Alaz kurtar beni!

-Bekle bebeğim bulacağım seni.

Atakan sanki çok profosyenel bir yere getirmiş gibi:

-Sen bebeğini bulana kadar ben bebeğini iyi bi evire çevire döveyim kapatta. Hadi Alaz'cım.

-Bekle lan sen.

Telefonu kapatıp bana doğru yöneldi ve kulağıma bir şeyler fısıldadı:

-Merak etme seni cehennemin dibinde de bulamazlar. Boşuna titreme oturduğun yerde.

Çok susamıştım ve artık konuşamıyordum çünkü hastalığım kendini iyice belli etmişti sadece söylediğim sözler:

-Atakan l-lütfen su.

Gerisini hatırlamıyorum çünkü bayılmıştım.

Atakan su getirmişti ama cevap veremiyordum.

Uyandığımda farklı bir odada ama bu sefer yatakta bağlı yatıyordum. Karşım da Atakan oturuyordu. Eski günlerimiz aklıma gelmişti. Neden bu adamla birlikteydim ki ben önceden?

Ama artık şimdi o kadar iyi, yakışıklı ve dünyaları verseler gene bırakmayacağım o adam ile evliydim. Sadece düşündüğüm gelip beni kurtarmasıydı.

Biliyorum enin de sonun da gelip beni kurtaracak. Bunları düşünürken Atakan bana doğru gelerek:

-Bebeğim uyanmışsın.

-Ben senin bebeğin değilim.

-Öylemi o zaman çok güzel bir dayağı hak ettiğini düşünüyorum.

Bana yumruk atmıştı. Burnum ve kafamın kenarı kanamıştı. Bilincim açıktı ve her şeyi duyabiliyordum.

Canlarım oy verip takip edip yorum yapmayı unutmayın Öpüldünüz ♡♡☆☆