Hartuç timi tam giderken kapının önünde karşılaştık ve komutanım:

-Aferin Alaz başarıcaksın oğlum.

-İnşallah komutanım inşallah. Hayırlısıyla bi çıksaydık burdan gerisi gelir zaten.

-İnşallah... neyse oğlum dikkat et kendine, sevdiğine dikkat et hadi geçmiş olsun. Yürüyün hartuç timi.

Hep bir ağızdan tim: Emredersiniz komutanım.

Tim gittikten sonra Duha'nın yanına gittim. Açmış televizyonu Tom ve Jery izliyordu. Evdeyken sürekli bahsederdi. Küçükken de hep bunu izlermiş çiçeğim.

Evet ben Duha'yı çok seviyorum. Onu enin de sonun da ailemle tanıştırıp kadınım yapacağım. Onu karadenize götüreceğim. Annem kabul eder zaten. Pamuk gibidir. Babam desen kendi kızı gibi bakar.

Aklıma bir fikir gelmişti. Annemi arayıp izin istemek...

-Alo ana nasılsın, ne edersin?

-Kuzum, sen ne yapar ne edersin. Oy kınalı evladım. İznin yokmudur?

-Ana senden bir ricam var kabul edermisin?

-Kuzum isteğine bağlı.

-Ana ben bir kıza bağlandım.

-Tamam oğluşum isteriz kimdir kimlerdendir yavrucak?

-Ana kız anasını babasını kaybetmiş 9,5 aydır yetim öksüzdür. İsteyeceğimiz tek biri vardır o da gavur teyzesiynen eniştesidir. Kızı istememişler.

-Tamam kuzum sen buraya getir ben onu kendi yavrum gibi gelin ederim. Benim gelinim terbiyeli olur nasıl birisidir.

-Ana çok iyi biridir. Derlidir, topludur. Ben görevden gelmeden önce evi toplar, kıyafetleri yıkar asar. Kimse uyanmadan da kahvaltıyı yemeğe masaya koyar. İşleri tez yetiştirir. Pek titizdir.

-Hele bi sesini duyayım şu fıstığımın.

-Dur vereyim ana.

Duha'ya olanları anlattım o da her şeyi kabul etti. Konuşacakmış telefonu uzattım:

-Alo buyrun Alaz'ın annesiylemi görüşüyorum?

-Evet kuzum benim Hanife, Alaz'ın anasıyım. Yavrum geçmiş olsun anan babanın mekanı cennet olsun.

-Allah razı olsun Hanife teyze.

-Oy senin ben Hanife teyze diyen dillerini yerim ama bana teyze deme. Ana de kuzum.

-Tamam Hanife ana.

-Hah şöyle hele sen şimdi bi Alaz'ıma ver telefonu.

-Efendim ana.

-Kuzum sen getir Duha kızımı bana. Ben ona el bebek gül bebek bakarım.

-Tamam anam ben yarın uçağa binerim o zaman İzmir'den. Şimdi görüşürüz hadi kendine iyi bak.

-Tamam oğluşum ben kızıma yer edeyim o zamana kadar.

Tam telefonu kapattım Hartuç timi içeri girdi ve:

-Alaz yarın senin iznin var oğlum git bir hafta sevdiğinle vakit geçir, annenleri ziyaret et.

-Emredersiniz komutanım.

Komutan odadan çıktı ve ben Duha'ya karşı:

-Emin misin annemin eziyetine?

-Eminim aynı zaman da eziyet edeceğini düşünmüyorum.

-Tamam o zaman ben zaten gelirim. Komutan izin verdi bir hafta yanınızdayım.

-Tamam benim için hava hoş da ne zaman buradan çıka bilirim canım?

-Canın?

-Alaz bak lütfen yapma böyle şeyler zaten başım ağrıyor.

-Üf sanada bir şey demeye gelmiyor. Merak etme bugün akşam çıkıyoruz. Yarın da İzmir'in ilk uçağıyla uçuyoruz. Tamam mı güzelim?

-Güzelin?

-Evet güzelimsin bebeğim.

-Seni yerim.

Cebimde olan yüzük kutusunu ve gül buketini çıkarttım:

-Duha sana çok aşığım, hayatımın kadını olmak için benimle evlenir misin?

-Evet evet evet!

-Artık canın mıyım?

-Hem de en güzel köşesinde...

Canlar oy vermeyi,yorum yapmayı, takip etmeyi unutmayın! Öpüldünüz♡♡☆☆