Annemin ve babamın ölümünden 9,5 ay geçmişti fakat bende hala geçmeyen bir sızı vardı. Biliyorum ölene kadarda geçmeyecekti. Durumum şuan pek iyi olmadığı için arkadaşım Eyşan'da kalıyordum. Tabi daha nereye kadar kalabilirsem.

Eyşan'ın evinin hemen karşısı çarşıydı o yüzden bugün yeni iş aramaya çıkacaktım.Eyşan'a haber verip biraz sonra çıkacağımı söyledim.

Üzerime hava sıcak olduğu için beyaz askısız bir crop, altıma ise bol bir kot pantolon giydim, ayakkabı olarak converse giydim ve hemen iş aramak için çarşıda biraz dolandım. Çok fazla yorulduğum için bir cafeye girdim. Hemen bir bubble tea alıp çıktım. Aslında her zaman konuşurken bile önüme bakarım ama bu sefer ne olduysa konuşmamama ramen birisine çarptım.

Adamın insafına kalmasam şuan beni delik deşik etmişti fakat öyle birşey Allah'tan yapmadı. Adam 2,03 hatta daha fazla boylarındaydı. Esmer ve kumral karışımı saçları vardı neredeyse yanında çocuk gibi kalıyordum yani, çok kızgın birine benziyordu, görünüşe bakılırsa askerdi elinde kocaman bir silah vardı. Askeri galiba herkes tanıyordu o yüzden herkes kameraları çıkartmış bizi çekiyordu.

Adam ayağa kalkıp:

-Mümkünse bir daha karşıma çıkma sakın tamam mı civciv. Demişti bana bunu söylemişti ha şimdi ona ne olacağını gösterecektim.

-Sen kimsin ya hayırdır civciv falan demeler. Ne varmış benim boyumda çattık ya. Dedim ama keşke söylemez olaydım. Aslında galiba kısaydım evet boyum 1,65 ti inanılır gibi değildi.

Hemen arkasına dönüp elini yumruk yaparak havaya kaldırdı. Ben de korkup refleksle kendimi korumak için bir tane tokat attım. Atmasaydım keşke. Beni alıp iki eliyle kendi boyuna kadar kaldırdı ben fazla kızgın olmasın siniri yumuşasın diye:

-Ooo buralarsa havalar pek güzelmiş. Dedim ama pek yumuşamamış dahada artmıştı.

Canlarım ilk bölüm nasıl olmuş yorumlarsa belirtin lütfen hayalet olmayın oy vermeyi unutmayın..:)