Bir Ömür Yetmez - Müslüm Gürses

Gözleri beni buldu. Gözlerimi ondan çekince Demir ile oyalanmaya başladı: "Tosun paşa gel bakalım, takalım künyeni." dedi. İlgi istiyor gibiydim ama ondan bunu beklemek yüzdelerin altındaydı. "Miran, avukat buldum. Nihan Sungun Hanım. Benim avukatlığımı yapacak." dedi, gözleri tekrar beni buldu.

Benim gözlerimde onu, yine kendini bana bağlamaya ramak kalmışken aklıma mesajlaşırken söylediklerim geldi. "Memnun oldum." dedim. "Biz içeri geçiyoruz, avukat hanım kahvaltı yapmamış, Fadime'yi aramıştım, hazırlamıştır kahvaltıyı." dedi, sanki Dilan'da ondan korkuyor gibi duruyordu. Ablası olmasına rağmen korkutucu duruyordu. "Ben eşlik edeyim, Avukat Hanım." dedi Miran, gözlerim fal taşı gibi açıldı.

"Siz bilirsiniz, Nihan Hanım size uygun mu?" dedi Dilan. Yapmak istemesem de kafamı salladım ve Miran'ı arkadından takip etmeye başladım. Arkasından bile çekici görünüyordu. Kendine gel Nihan, az önce adama havlayacaksın dedin!.

​​​​​​"Hani kapına dayanıp havlayacaktım Avukat Hanım?" dedi, beni hazırlıksız yakalamıştı. "Mesleğimi anlımın teriyle yerine getirmek için geldim buraya. Ablan telaşlıydı, ona yardım etmek istedim. Aç olduğumu anladığı için beni buraya getirdi." dedim, ama o daha fazla açıklama istiyordu, yetersiz gelmişti ve bana dönüp, "Nihan, inanmamı bekleme benden." dedi yanağından sırıtarak. "İster inan ister inanma Demirsoy, sana kanıtlayacak hiç bir şeyim yok!" dedim hiddetle, sinirlendiriyordu bu herif beni.

Mutfağın önünden geçmiştik, daha farklı bir koridordan geçtik ve bir kapıyı açarak ilk önce içeri o girdi ve eli ile beni içeri davet etti. Beklenmedikti.

"Sinirimi attım. Sen rahatladın mı Nihan?" dedi alayla. "Dalga geçme benimle, burası mutfak mı sence?" dedim. Anlamazlıktan geliyordu. "Merak etme doyururum ben seni." dedi ve kapıyı örtüp, kilitledi. Üzerime yürümeye başladı. Duvar üzerime geliyordu. Ya da ben duvara girmek istiyordum. Yaşça büyük olan adamın boyuda uzundu.

Çenemi iki eli ile kendisine kaldırdı, sol eli ile yanaklarımı okşadı. Yutkunarak ona baktım. "Affettim seni." dedi ve konuşmama fırsat vermeden dudaklarıma yapıştı. Bu sefer sinir ve öfke yerine özlem ve aşk içeriyordu sanki. Mıknatıs gibi yapışmasına izin vermeden ellerimle geriye ittim. Sinir fışkırıyordu gözlerimden. "Şerefsizsin sen, ben affetmedim asıl seni. Sizin kahvaltınıza da yemeğinize de kalmadım ben, Allah'a şükür cebimde para var. Namussuz herif, kardeşin yaşındaki kıza sarkıyorsun." deyip yüzüne tokat attım.

"Nihan, bana böyle davranamazsın!" dedi ve arkamda sadece bekledi. Ve kapıyı kapattı. Tam çıkmadan içerden silah sesi geldi. Umursamadım, Allah'ından bulsun, aç köpek...

Hemen arkadan elli yaşlarında bir kadının sesi duyuldu. Beni görmemişti, hızlıca uzaklaştım ve kapının önüne kadar kendimi sakin tuttum.

Büyük, bütün konağı kaplayan demir kapının önüne geldiğimde saygıyla iki adam kapıyı açıp çıktım. Ardımdan kapıyı kapattıklarında etrafıma baktım. Kendi aracım yoktu, bir taksi çağırdım ve bu illet konaktan uzaklaştım. Miran pişmandı, affetmemi bekliyordu ama çok yanılıyordu. Telefonuma birden mesaj geldi;

0568***: Pişman Olacaksın!

0568***:Köpek Gibi Sürüneceksin, Cani Kadın.

Nihan Sungun:Kimsiniz?

0568***:Kapımıza Dayanacaksın, Abim Senin Yüzünden Bu Hallere Düştü.

0568***:Adi Kadın!

0568*** ÇEVRİM DIŞI

Bu da kimdi şimdi? Artık cidden korkuyordum. Haldun'u mu arasaydım acaba?

0531***:Ağzına Sıçacaklar!

Nihan Sungun:Siz Kimsiniz?

031***:Demirsoy, Tanıdın mı?

... Devam edecek ...

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyiniz...