Merhaba anne ,

Seni arayamıyorum. Nasıl olduğunu soramıyorum. Günümün nasıl geçtiğini anlatamıyorum. Oda arkadaşım her gün ailesi ile konuşup gününü anlatıyor. Bu canımı yakıyor anne. Çünkü ben sana anlatamıyorum.

Sen beni sevmiyorsun. Beni görmezden geliyorsun.

Bende mektup yazmaya karar verdim. Her gün değil. Sadece canım sıkkın olunca , derdimi kimseye anlatamayınca bende yazarak sana anlatmaya karar verdim. Bu mektupları sana asla gönderemem. Cesaretim yok. Yapamam.

Üniversitede ilk senem bitmek üzere. Çok güzel geçti anne. Dersler zor ama hayalimdeki meslek için çok çabalıyorum. Benimle gurur duymanı çok isterdim ama sen her zamanki gibi beni önemsemedin. Anne canımı çok yakıyorsun. Her şeye rağmen seni seviyorum. Bazıları için aptallık olabilir ama sen benim annemsin ve ben son nefesime kadar seni sevmeye devam edeceğim.

Belki bir gün sende beni seversin. Belki bana sarılırsın anne.

Sarılması çok istiyorum. O duyguyu hissetmek istiyorum ama imkansız olduğunu biliyorum.

Üniveristem bitmek üzere dedim ya... Herkes ailesinin yanına dönerken ben burada kalacağım . Yurtta kalamam. Bir ev tutmak zorundayım. Belki otelde kalırım. Bilmiyorum. 3 ay nasıl geçecek bilmiyorum. Bende aile evine dönmek isterdim. Beni seven annemin , babamın ve abimin yanına dönmek isterdim ama yok.

Ne sen ne babam ne de abim beni seviyor. Hepiniz nefret ediyorsunuz ve ben anlam veremiyorum. Ben size ne yaptım anne ? Kimseye zararım olmadı. Her zaman sizin için çabaladım.

Anne madem benden nefret edecektin niye doğurdun? Niye beni doğurup bu kadar acı çekmemi sağladın?

Gülüyorum, kahkaha atıyorum ama için yanıyor anne. Abimin yanına her gidişimde ona gülümsüyorum. Bana nefretle baksa bile gülümsüyorum ama canımın nasıl yandığını sadece ben biliyorum.

Annesinin ölümünü bize bağlıyor. Anne benim suçum yok ki . Ben doğmayı istemedim. Sizin birkaç dakikalık zevkiniz için bu hayata gözlerimi açmayı asla istemedim.

Sizin iğrençliğiniz yüzünden benim de abimin de hayatı berbat halde anne. Her şeye rağmen seni sevdiğim için kendime kızıyorum.

Abime de kızmıyorum. Kızamıyorum. Bilmiyorum. Her şeye rağmen onu da seviyorum. Ama bazen düşünüyorum. Beni sevse , yanımda olsa nasıl olur ? Üzüldüğüm an ilk ona koşsam , mutluluğumu ilk onunla paylaşsam , babamın göstermediği sevgiyi o bana gösterse, hep yanımda olsa...

Benim için o kadar imkansız hayaller ki anne. İmkansız. Asla gerçekleşmeyecek.

Anne...Beni hiç mi merak etmiyorsun? Uzakta , yabancı bir şehirde, yabancı insanların arasındayım. Başıma ne geleceği belli olmuyor ? Korkuyorum ve yaşlanacak bir dalım bile yok.

Anne ben ölsem üzülmez misin? Kızın vefat etti diye sana haber verseler üzülmez misin? Sanırım üzülmezsin...Babam beni ölesiye döverken sadece izlemiştin. Üzülseydin yardım ederdin. Beni korurdun.

Bu satırları yazmak bana sadece acı veriyor. Canımı yakıyor. Yazmayı bitirdiğimde yine gülümseyeceğim ama şu an göz yaşlarım bir bir dökülüyor.

Anne yüzüne karşı hiç söyleyemedim ama seni seviyorum. Her daim de seveceğim.

Nefret ettiğin kızın Nilda Nur

Önceki bölümde Nilda'nın annesine yazdığı birkaç mektup olduğunu öğrenmiştik. Mektuplardan bir tanesi bu.

Umarım sevmişsinizdir :)

Nilda' nın imkansız dediği şeyler belki bir gün gerçekleşir. Hayat bu sonuçta. Her şey olabilir.

8.Bölümde görüşmek üzere sizleri seviyorum ♡