Sabah uyandığım gibi odama geçmiştim. Duş aldıktan sonra gömlek ve geniş paçalı siyah pantolonumu giydim. Telefonumu elime alınca Kaan'dan mesaj olduğunu gördüm.

Kaan: Müzik perisi az önce bir adam beni aradı. Şu bir iki önce katıldığın yarışma için. Senin numarana ulaşamamışlar. Beni aradılar bende yeni numaranı verdim. Neyseki o gün benim numaramı da vermişiz. Neyse tebrik ederim. Seni seçeceklerini biliyordum zaten. Şimdi fazla tepki vermiyorum. Yüz yüze gelince halay çekeriz. Şimdi uyumaya gidiyorum.

Yarışmaya iki ay önce başvuru yapmıştım. Açıkçası seçileceğimi düşünmediğim için pek üstünde de durmamıştım. Unutmuştum bile. Formu doldururken Kaan'ın numarasını da yazmıştık çünkü önceki ailemdeki babam o sıralar telefonumu arada alıyordu. Ders çalışmam için...O günleri hatırlamak istemiyorum. Kaan'a cevap yazıp telefonu cebime koydum. Saçımı salık bıraktıktan sonra aşağıya indim.

Yemek odasına girince herkesin burada olduğunu gördüm. Beni görünce gülümseyip günaydın dediler. Bende günaydın deyip Ömer abinin yanına oturdum. "Güzelim sen dün akşam yarışmadan bahsettin. Ne yarışması?" Akın abiye döndüm.

"Tabi siz evde savaş çıkardığınız için söyleyemedim. Ben iki ay önce şarkı yarışmasına başvuru yapmıştım ve dün akşam kabul edildiğimi haber verdiler. Yarışama iki hafta sonra. Bugün yarışma hakkında bilgi almak için yanına gideceğim." dedim.

"Kızım senin adına çok sevindim. " Anneme gülümsedim.

Herkes tebrik edip sorular sorduktan sonra Özgür abim "Gideceğin yere seni bırakayım mı ?" deyip göz kırptı. Tam Ömer abim konuşacakken "Olur olur olur." dedim. Motor ile gitmek istiyorum. Ömer abi saçımı karıştırdı. "Öyle olsun bakalım. Akşam seninle görüşeceğiz küçük hanım." dedi.

Ona gülümseyip kahvaltıya devam ettim.

🧚🏻‍♀️

"Hangi şarkıyı söyleyeceksin ?"

Özgür abim ile motora doğru yürürken sormuştu. Oğuz Bey'in yanından ayrılmıştık. Bize yarışma ile iligili bilgiler verip hangi gün olacağını da söylemişti ve ben çok heyecanlıydım. "Daha karar vermedim ama hareketli bir şarkı istemiyorum. Sizinde fikirlerinizi alayım. Ona göre karar veririm." dedim.

Motora binince abim beni onaylamıştı. Motoru çalıştırmadan "Beni sahile bırakır mısın ? Biraz dolaşmak istiyorum." dedim.Neden bilmiyorum ama kalbim sıkışıyor ve nefes almakta zorluk çekiyorum. "Tamam güzelim. Benim küçük bir işim var sonra seni almaya gelirim."

Motoru çalıştırınca beline sarıldım. Yarım saat sonra sahile gelmiştik. Özgür abi beni sahile bırakıp gitmişti. Biraz yürüdükten sonra banka oturdum. Nefesim kesiliyordu. Yine mi atak geçireceğim? En son kaçırıldığım zaman geçirmiştim.

Annem ve babam psikologa götürecekti ama ben itiraz etmiştim çünkü son günlerde iyiydim. Bir anda niye böyle oldum ki ? Keşke gitmeyi kabul etseydim. Geçtiğini düşünmüştüm. Aptallık etmişim.

Ayağa kalkıp ilerideki kayalıklara yürümeye başladım. Orada kimse yoktu. Oturup denizi izlemeye başladım. Telefonum çalınca çantamdan çıkardım. Cem arıyrodu... Açıp kulağıma yaklaştırdım.

"Pericik ? Nasılsın ? Ne yapıyorsun?" Enerjik sesi ile gülümsedim. "Sahildeyim. Oturuyorum. Sen ne yapıyorsun? Nasılsın ?" Onum aksine ben daha durgundum.

"Sahilde misin ? Bende oraya yakınım. Ablamın yanına gelmiştim. Müsaitsen yanına gelebilir miyim?" Olabilir. Belki yanımda biri olursa daha iyi hissederim. "Olur. Kayalıkların yanındayım. O tarafa gel. "

Cem ile vedalaştıktan sonra telefonu tekrar çantaya koydum. Başımı dizlerimin arasına alıp gözlerimi kapattım. Ne kadar süre öyle durdum bilmiyorum ama yanımda hareketlilik hissedince kafamı kaldırdım. Cem yanıma oturmuştu.

"Peri iyi görünmüyorsun. " dedi endişeyle. Evet iyi değildim ve farkındayım, Derin bir nefes almaya çalıştım ama alamadım. "Bilmiyorum. Aslında sabah iyiydim. Bir anda böyle oldu." diye fısıldadım. Ellerim titremeye başlamıştı. Gözlerimi kapatıp kafamı gökyüzüne çevirdim. İstemsizce sol gözümden bir yaş düştü. Bir tane daha düşünce elimde baskı hissettim.

"Peri bana bak. Sakin ol. "

Cem korkuyla bana bakıp elimi tutuyordu. Nefes alamayınca elim göğsüme gitti.

"Cem. Nefes alamıyorum." Zorlukla konuşuyordum. Elimle göğsüme vurunca Cem elimi tuttu. "Bana bak. Şimdi gözlerini kapat. Ona kadar say. Güzel şeyler düşün. Peri. Sadece sakin ol. Bir şey yok." Gözlerimden yaşlar düşerken dediğini yaptım. Olmuyordu. Olmuyordu. Aksine kötü anılarım gözümün önüne geliyor. Cem'in elini sıkarken gözlerimi açamıyordum. O beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama sesi derinden geliyordu.

"Ben yanındayım...Bir şey yok. Sadece küçük bir atak. Sakin ol. " Yorgunlukla başımı omzuna yasladım. Titriyordum. Cem ise elimi sıkıca tutuyordu.

"Daha iyi misin ?" deyince " Evet. " diye fısıldadım. Nefesim kesiliyordu ama biraz daha sakinleşmiştim. "Ablam da böyle oluyor. Aniden nefesi kesiliyor ve titriyor. Doktor demişti ki krizin ne zaman olacağı belli değil. En kötü anında olmaz ama en mutlu anında kriz geçirirsin. Ani duygu patlaması gibi. Sende içine atıyorsun ve bir anda patlıyor. "

Sessiz kaldım. Haklıydı .O da konuşmaya devam etti. " Ablam ilaç kullanıyor. Sen peki ?" dedi. Kafamı kaldırıp ıslak gözlerle ona baktım. Ağlamam ve titremem durmuştu.

"Annem ve babam psikologa götürecekti ama ben istemedim. Geçti sanmıştım. Gitmek istemedim. İlaçta kullanmıyorum." diye cevap verdim."Peri bu ciddi bir konu. Kendine de zarar verebilirsin. " Haklıydı. Yutkunup "Akşam annem ile konuşacağım. " dedim.

Yanındaki suyu alıp kapağını açtı. Bana uzatınca biraz içtim. Tekrar ona uzatınca "Elini uzat. Yüzünü de yıka. " dedi. Elimi uzatıp avucuma su doldurdu. Yüzüme ve boynuma su attım.

Bileğimdeki tokayı alıp arkama geçti. Saçlarımı toplayıp bağladı. Tekrar yanıma gelip oturdu. "Daha iyi misin ?" dedi ilgiyle. İyiydim. Onun sayesinde iyi hissediyorum.

Gülümsedim. "Sayende iyiyim. Teşekkür ederim." dedim.

"Peri?" Özgür abimin sesi ile arkamı döndüm. Çatık kaşlarla ikimize bakıyordu. Yanımıza gelince ayağa kalktım. Yüzüme görünce "Güzelim ne oldu? Niye ağladın?" deyip yüzümü elleri arasına aldı.

"Atak-" cümlemi tamamlayamadan "Atak mı ? Nasıl ? İyi misin? " deyip baştan aşağı bana baktı. "Ben ne yapacağımı bilmiyorum ? Hastaneye gidelim mi ?" dedi aceleyle.

Elini tutup "Yok. İyiyim. Eve gidelim." dedim. Cem'e dönüp "Sonra konuşuruz. Tekrardan teşekkür ederim." dedim. Gülümseyip "Sen iyi ol benim için yeterli." dedi.Cem'in yanından ayrılıp abimin motorunun yanına geldik. Motora binince beline sarıldım ve kafamı sırtına yasladım.

🧚🏻‍♀️

"Anne şu an iyiyim. Sadece yorgunum." diye mırıldandım. Annem ikna olmamış bir yüzle "O zaman yemek ye. Sonra uyu. Ayrıca bu sefer itiraz yok psikologa gidiyoruz. Baban gelsin ona da anlatacağım. Sen şimdi yemek yiyip uyuyorsun." dedi.Sessiz kalıp başım ile onayladım. Annemin masaya koyduğu yemekten yerken Özgür abim yanıma geldi. Evde ikisi tek vardı.

"O çocuk kimdi ?" diye sordu.

"Arkadaşım. "

"Nasıl bir arkadaş." diye sorunca ona döndüm. Kıstığı gözlerle bana bakıyordu.

"Abi ne diyorsun?" demem ile "İleride sevgili olma ihtimali kaç?" dedi. Gözlerimi devirdim. Kafama vurup "Abiye göz devrilmez. Ayıp bir kere. Sen soruma cevap ver." dedi.

"Of abi ya ! Şu anlık arkadaşım ileride ne olur bilemem ." deyip koşar adım mutfaktan çıktım. Arkamdan bağırdığını duyuyordum. Gerçekten ileirde ne olacağını bilmiyorum. Kaan'ın dediği gibi gözlemliyorum. Cem'in bugünkü halleri aklıma gelince istemsizce gülümsüyorum. Benimle konuşup, ilgilenmesi iyi geliyor ama...Aması var işte. Ne olacağını bilmiyorum.

Daha fazla düşünmeyip odama girdim. Kıyafetlerimi değiştirip yatağa girdim. Çok yorgundum...

🧚🏻‍♀️

Saçımda eller hissedince gözlerimi açtım. Babam saçımı okşuyordu. Beni görünce "Uyandırdım mı ? Özür dilerim." dedi.Yatakta oturup "Yok sorun değil. " diye mırıldandım.

"Annen anlattı. Nasıl hissediyorsun kızım? "

"Şu an daha iyiyim baba. " dedim

Saçımdan öpüp "Aşağıya inelim. Abilerin ve üçüzlerin seni merak ediyor. " dedi. Ayağa kalkınca beraber odadan çıktık. Salona inince Batu ve Bartu direkt üstüme atlamıştı. Sıkıca sarılırken Ömer abi ve Akın abi enselerinden tutup geri çekti. "Ya abi bıraksana. O bizim üçüzümüz." diye isyan etti Batu.

Akın abim "Siz sonra sarılın. Öncelik benim." deyip bana sıkıca sarıldı. "Nasıl hissediyorsun miniğim ? " dedi fısıldayarak. Bende ona sarılıp "Daha iyiyim abi. " dedim.

Akın abimden sonra Ömer ve Barış abimle de sarıldım. Özgür abi göz göze gelince sırıttım. O da gözlerini kısıp "Sonra görüşeceğiz." dedi.

Yemek odasına gidince Ömer abi ve Akın abinin arasına oturdum. Diğerleri yemek yerken ben yiyemiyordum. Annem "Kızım niye yemiyorsun ? Verdiğim yemeği de yememiştin gözümden kaçmadı. Bu yüzden şimdi tabağın bitecek. " dedi.

"İştahım yok anne. Canım istemiyor. Böyle olmaktan nefret ediyorum. " Gözlerim dolmuştu.

Atak geçirdikten sonra ölü gibi oluyorum ve bundan nefret ediyorum.

Akın abi çatalımı alıp tabaktaki patatese batırdı. "İtiraz kabul etmiyorum. Aç ağzını." deyip patatesi yedirdi. "Üçüzüm ne kadar itiraz etsende o tabak bitecek." Bartu gülerek söyleyip bana meyve suyu uzattı.

Alıp birkaç yudum içtim. Akın abinin zoruyla yemeği yemiştim. Daha sonra kafamın dağılması için odama çıktım. Ders çalışmak için masama geçtim. Kafamın dağılması için en etkili yöntem bu.

Matematik ve edebiyat çalışmaya o kadar dalmışım ki saatin on iki olduğunu yeni fark ediyorum. Zaten herkes bana bakmaya gelmişti. Esneye esneye masadan kalktım. Tek uyumak istemiyorum. Akın abimin yanına gitmek için odadan çıktım. Üst kata çıkıp kapısının önüne geldim. Kapıyı çalıp içeriye girdim.

Abim çalışma masasında birkaç dosya ile uğraşıyordu. Beni görünce ayağa kalkıp "Peri'm ?" dedi.Kapıyı kapatıp içeriye girdim. "Abi yanında uyuyabilir miyim? Tek uyumak istemiyorum. " dedim.

"Sorman bile hata. Geç bakalım."

Yatağa uzanınca o da dosyalarını toplanıp yanıma geldi. Beni kendine çekip saçımdan öptü. Gözlerimi kapatıp ona sarıldım. O da bir şey demeyip sıkıca bana sarıldı.

Bölüm sonu :(

Düşünceleriniz?

Peri ve Cem

O atak sahnesinin benzerini yaşadım desem :) (yani arkadaşım Periydi bende Cem

Onun gibi ve gerçekten kötü bir şey)

Arkadaşım yanımda geçirmişti. Atak öyle bir anda geliyor ki...

Arkadaşım ile gülüp eğleniyorduk. Hiçbir şey yoktu...aradan 10 dk geçti Peri gibi oldu.

İlk defa biri yanımda atak geçiriyordu ve çok kötüydü. Ne yapacağımı bilmiyordum...neyseki yanımızda hoca vardı. Çok şükür şimdi iyi :)

Özgür???

Akın ???

Diğer bölümde görüşmek üzere:)