Yanlarına gidip gitmemek arasında kararsız kalsam da o adam Cem'in kolunu sıkınca yanlarına yürümeye başladım. Adam beni görünce Cem'in kolunu bırakmıştı. Nöbetçi hoca nerede ya ?

Cem'de bana dönünce "Peri zil çaldı. Derse gitmen gerek. " dedi. Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Seninde gitmen gerek ." deyince o adam "Oğlumla bir şey konuşuyorum ve sende defol." dedi. Öfkeli bakışları beni bulurken kaşlarımı çattım. Cem dişlerini sıkarak "Düzgün konuş." dedi.

Cem bu sefer bana dönüp "Peri sen sınıfa git. Ben hallediyorum." dedi. Gitmek istemedim. Bu adam çok kötü bakıyordu. Cem'e zarar verebilir ama Cem gitmem için ısrar edince mecbur yanlarından ayrılmıştım. Cem'in babası bildiğim kadarıyla iyi biriydi. Yani yüz yüze hiç görmedim ama Cem birkaç kere bize anlatmıştı ve anlatırken gözleri parlıyordu. Şimdi böyle davranmasına anlam veremedim.

Kapıyı çalıp sınıfa girdim. Hocadan özür dileyince yerime geçmemi söyledi. Yerim geçince Kaan "Sen geç kalmazdın. Ne oldu?" dedi. Hocaya bakınca tahtaya soru yazdığını gördüm. Kaan'a yaklaşıp "Koridorda Cem'i ve babasını gördüm. Tartışıyor gibiydiler. Yanlarına gittim ama Cem gitmemi istedi. Mecbur geldim." dedim. Kaan bana cevabp vermeyip aniden ayağa kalktı.

"Hocam!"

Anlamsızca ona bakarken Yakup hoca ona döndü. "Ne oldu Kaan ?" Kaan elini göğsüne koyup "Ben kendimi iyi hissetmiyorum. Dışarı çıkabilir miyim ? Biraz hava almam lazım. " dedi.Yakup hoca anlayışla gülümseyip "Tabi çıkabilirsin." dedi. Kaan'ın geçmesi için ayağa kalktım. Gitmeden önce "Sonra anlatırım." dedi.

O sınıftan çıkarken ben şaşkınca duruyordum. Ne oluyor? Bir şeyler saklıyorlar. Teneffüse kadar beklemem lazım.

🧚🏻‍♀️

Sonunda ders bitmişti ve Kaan gelmemişti. Hızla sınıftan çıktım. Büyük ihtimalle kantindeydiler. Hemen aşağıya indim. Tam tahmin ettiğim gibi kantinde oturmuşlar. Kaşlarımı çatıp ikisinin yanına gittim. Elimi belime koyup "Siz ikiniz ne saklıyorsunuz ? Baban niye öyle davrandı? Sen niye aniden çıktın ?" diye sorularımı peş peşe sordum.

Cem "Gel otur. " deyip yanını gösterdi. Yanına oturunca Kaan "Cem anlatsın. Onun özeli." dedi. Cem derin bir nefes alıp "O adam benim babam olabilir ama ben onu babam olarak görmüyorum. Aslında ben doğmadan önce çok mutlularmış ama ben doğduktan sonra babam çok değişmiş. Annem ile 5 yıl önce boşandılar. O dönemler bizim için çok zordu. Bir şekilde atlattık. Sonra annem Selim abi ile evlendi. 3 yıl boyunca gerçekten mutluyduk. Ta ki geçen sene özür dilemek için annemin yanına gelene kadar... Selim abi sağ olsun onu bizden uzaklaştırdı. Kaan'a anlattım zaten. Geçen sene kötü bir dönemden geçtiğim için ona patlamıştım. Tekrardan özür dilerim." dedi.

Gözlerimim dolmaması için uğraşıyordum. Cem'in hayatını böyle beklemiyordum. Bize pek anlatmazdı. "Peki şimdi niye geldi?" diye sordum.

"Annemle konuşmamı ve onu affetmesini sağlamamı istedi. Selim abiden boşanıp onunla tekrar evlensin. " deyince şaşkınlıkla ona baktım. Bu kadar kolay mı ya ? Bir insanın hayatını mahvettikten sonra rahat bir şekilde karşısına çıkıp af dilemek kolay mı ?

"Ne ? Hayal dünyasında yaşıyor. Cem şikayet etsen. Olmaz mı ? Ömer abim ile konuşayım. O yardım eder." dedim. Ömer abim kesin yardım ederdi. En azından rahat bir nefes almalarını sağlar.

Olumsuz anlamda kafasını salladı. "Bilmiyorum Peri. Şikayet etsek bile şu an elimizde bir kanıt yok. Biraz bekleyelim. Zaten akşam annemlere söyleyeceğim. Selim abi bir çözüm bulur. " dedi.İçim hiç rahat değildi. O adam her an bir şey yapabilir. Ben yine de Ömer abim ile konuşacağım. Belki bir yardımı dokunur. "Cem adı ne ?"

"Yusuf Kara." diye mırıldandı.

Kesinlikle Ömer abi ile konuşacağım.

🧚🏻‍♀️

Okul bitmişti ve Ömer abi beni psikologa getirmişti. Bartu ve Batu ise Barış abi ile eve gidecekti. Gelirken ona olayı da anlatmıştım. Adamı araştıracağını söyledi Şimdi de doktorum Hande abla ile konuşuyordum. İlk başta çekinsem de konuştukça alışmıştım. Böyle olacağını bilseydim en başından gelirdim.

"Periciğim yaşadıkların hiç kolay şeyler değil. Eminim bana anlatmadığın başka olaylar da vardır. Ataklarının sebebi de bunlar. İçine atıyorsun. Kimseyle derdini paylaşmıyorsun." Yüzümde buruk bir tebessüm oluştu. Eski anılarım aklıma gelirken derin bir nefes aldım.

"Küçükken üzüldüğüm de annemin yanına giderdim ama o hep bana 'Seninle uğraşamam. Git yanımdan.' derdi. Bende bir daha kimseyle konuşmadım."

Hande abla üzgünce bana baktı. Derin bir nefes alıp konuşmaya devam ettim. "Geçen seneye kadar arkadaşım da yoktu. Kimse benimle konuşmazdı. Sonra Kaan geldi. Arkadaştan öte kardeş oldu. İlk defa ona anlattım içimdekileri. Beni dinleyip çözüm yolları aradı. Aslında aileme anlatmama sebebim de bir nevi bu sanırım. Biliyorum onlar beni dinler. Yanımda olur ama..."

"Ama geçmişteki travman yüzünden korkuyorsun. " diye sözlerimi devam ettirdi.

"Bir nevi...Aslında anneme bazen anlatıyorum ama babama çekiniyorum. " Babam çok iyi biriydi. Bu konuda şanslıydım ama geçmişteki olaylar yüzünden çekincelerim devam ediyor.

"Korkularının üstüne gitmelisin canım. Bu akşam veya başka bir gün babamın yanına git ve okulda yaptıklarını anlat. İçinden geçenleri anlat. Her şey zamanla olacak. Babanın sana karşı tavrını görünce o korkun da geçecek. " Gülümsedim. Deneyeceğim.

"Peki ataklarım. Genelde biri yanımda olunca geçiriyorum. Yanımda biri olmayınca ne yapacağım? " Cem kendime zarar verebileceğimi söylemişti ve bundan korkuyorum. Kendime zarar vermekten korkuyorum.

"Ben ilaç yazamam. Eğer ilaç kullanmak istersen psikiyatriste gitmen gerek. Ben sana küçük taktikler vereyim. Mesela gözlerini kapat ona kadar say. Bunu sürekli tekrarla. Ailen ile olan anılarını düşün. Mutlu olduğun zamanları düşün. " dedi. Umarım işe yarar. Gülümsedim. "Teşekkür ederim. Deneyeceğim. Gerçekten hafiflemiş hissediyorum. "

"Ne demek canım görevim. Bir dahaki seansta olumlu sonuçlarını görmek istiyorum. "

Gülümseyip ayağa kalktım. Ona veda ettikten sonra beni bekleyen annemin yanına gittim. Annem direkt sorular sormaya başlamıştı. İyi geçtiğini söyleyince çok mutlu oldu. En başından gelmem gerekiyordu. Kendimi kuş kadar hafif hissediyorum. Annem ile eve gelince direkt odama çıktım. Saat daha yeni beş olmuştu. Kıyafetlerimi değiştirip tekrar aşağıya indim. Annem mutfakta yemek yapıyordu. Bende ona yardım etmeye başladım.

Küçüklük hayallerinden biri de annemle mutfakta vakit geçirmekti ve artık hayalimi gerçekleştirebiliyorum. Annem ile vakit geçirmeyi çok seviyorum.

🧚🏻‍♀️

Yemekten sonra odama geçtim. Masama geçince telefonum çaldı. Arayana bakınca Cem olduğunu gördüm. Görüntülü arıyordu. Açmasam ayıp olur mu ? Çünkü berbat görünüyorum. Odama çıkmadan önce Özgür abim saçımla oynayıp resmen kuş yuvasına çevirmişti . Aramayı açıp kamera kısmını elimle kapattım. Diğer elimle saçımı düzeltmeye çalışıyordum.

"Peri ?"

"Ya niye görüntülü arıyorsun ? Ya da haber verseydin." diye isyan ettim.

Güldüğünü duydum. Tek elle saçımı yapamayınca oflayıp diğer elimi kameradan çektim. Cem beni gördüğü an tekrar gülmüştü. Saçımı düzelteyim derken daha da kötü yapmıştım."Çok güzel görünüyorsun." Göz devirdim. "Aynen aynen."

Cem tebessümle bana bakıp "Ciddiyim. Her halinle güzelsin." dedi.

Utanıp gözlerimi kaçırdım. Ne oluyor bana ? Normalde utanmayan ben şu an utanıyorum.

"Bir şey mi oldu ? Sen genelde aramazsın." diye mırıldandım.

"Canım sıkkındı. Seni görmek istedim. İyi geliyorsun...yani seni görmek seninle konuşmak iyi geliyor. Bütün derdim uçup gidiyor." dedi. Ona bakıp gülümsedim.Dedikleri ile kalbim hızlı atmaya başladı. Bana gerçekten bir şeyler oluyor. Düşüp bayılacağım şimdi.

"O zaman istediğin zaman ara. "

"Rahatsız olmayacaksan her gün ararım." dedi kocaman gülümserken. Tatlı görünüyordu. Kendine gel Peri !

"Ya da sevdiğin kızı ara. Belki o da sana iyi gelir." dedim kısık sesimle. Sonuçta benim bildiğimi bilmiyor.

Sırıtıp " O konuşmayıp yanımda olsa bile bana iyi gelir. " dedi.

Sırıtma Peri.

Utanma Peri.

Düzgün davran Peri.

Tırnaklarımı kendime batırıp gülümsememeye çalıştım. "Ya demek öyle. Niye ona itiraf etmiyorsun ki ?" dedim masumca. Neyin peşinde olduğumu da bilmiyorum. Cem şimdi itiraf etse ne diyeceğimi de bilmiyorum. Büyük ihtimalle telefonu yüzüne kapatıp kendimi yere atarım.

Bu sefer gülümsemedi. Ciddi bir şekilde "Onun beni sevdiğini bilmiyorum. Eğer itiraf edersem kaybederim. Onu kaybetmek istemiyorum." dedi.Bu durum onun canını sıkıyordu. Benim onu sevmediğimi düşünüyordu. Seviyor muyum ?

Sanırım evet... ya da sadece küçük bir hoşlantı. Off! Bende bilmiyorum ki. Daha önce böyle bir durumla karşılaşmadım. Allah'ım sen bana yardım et.

"Belki o da seni seviyordur." dedim. Tepkisini merak ediyorum. Şaşkınlıkla bana baktı. "Seviyor mudur ?" Omuz silktim. "Seviyor olabilir."

"Peri ?" Ömer abinin sesi ile Cem'e bakıp "Abim geliyor. Kapatmam lazım." dedim.

Cem gülümseyip "Tamam. Bu arada çok güzelsin ve tatlısın." deyip telefonu kapattı. Şaşkınca dururken Ömer abi içeriye girmişti. "Güzelim ne yapıyorsun?" Telefonu bırakıp ona döndüm. "Hiç. Arkadaşım ile konuşuyordum." dedim.

Ömer abi kapıyı kapatıp yanımdaki sandalyeye oturdu. "Hmm kimmiş bu arkadaşın ?" dedi sorgularcasına.

"Cem."

Kaşlarını çattı. Elimle düzeltip "Çatma kaşlarını. Konuşamaz mıyım ?" dedim. "Umarım sadece arkadaştır. Yoksa hapse atarım." deyince "Abi ! " dedim.

"Ne ? " deyip kollarını bana sardı. "Seni kimseyle paylaşmak istemiyorum. Sen benim minik perimsin. " Bende ona sarıldım."Sende benim minik abimsin. " deyince kahkaha attı. Benden ayrılıp "Neyse. Sen dersini çalış. Bir şeye ihtiyacın var mı ?" dedi ve yanağımdan öpüp ayağa kalktı.

"Yok. Teşekkür ederim. "

Odadan çıkınca bende testlerimi çıkardım. Bir an önce sınav gelse de şu testlerden kurtulsam.

🧚🏻‍♀️

"Korkuyor musun ? Bencede kork. "

"Hadi ama. Bu daha ne ki ? Küçük bir çizik. "

"Güzel kokuyorsun."

"Peri abiciğim uyan. Kâbus görüyorsun. Peri ?"

Nefes nefese yataktan sıçrardım. Göğsüm hızla inip kalkarken yanımda kimin olduğuna baktım. Akın abim beni kendine çekip sarıldı. Titriyordum. O saçımı okşarken "Tamam. Sakin ol. Sadece kabustu." diyordu.

Tam unutmuşken kabuslarıma girmesi...Titremem durmuyordu. Nefesim kesiliyordu. Geri çekilip elleri ile göz yaşlarımı sildi. Ağladığımın bile farkında değilim.

"A...abi su verir misin?" Sesim titrerken abim masanın üstündeki sürahiden su doldurdu. Bana uzatmak yerine kendisi içirdi. Elim titriyordu. Bardağı masaya koyup beni göğsüne çekti.

"Güzelim daha iyi misin?"

"Değilim...değilim. Abi ben çok yoruldum. Bir gün yüzüm gülünce hemen ardından bir şey oluyor. Ben artık dayanamıyorum. O adamı unutmuşken tekrar görmem. Boynuma , saçıma dokunuyordu. Çok kötüydü. " Sessizce göz yaşı döküyordum.

Abim kim olduğunu anlamış olmalı ki "Peri'm o öldü. Artık yok. Sana zarar veremez. Sakin ol güzelim." dedi. Olamıyordum. Olamıyorum.

Ne kadar öyle kaldık bilmiyorum ama ağlamam durmuştu. Abim saçımı okşarken mayışmaya da başlamıştım.Beni uzandırıp üstümü örttü. Kolunu tutup "Gitme. " dedim. "Gitmiyorum birtanem. Yanındayım." deyip yanıma uzandı. Beni kendine çekince başımı göğsüne koydum. Kolumu da beline sarıp gözlerimi kapattım.

Abim saçımı okşamaya devam edince yavaş yavaş uyku moduna geçmiştim. Uykuya dalmadan önce saçımdan öptüğünü hissettim.

Bölüm sonu

Eheheh bitti

Nasıl olmuş??

Ah Peri ! Şu kısa ömründe ne acılar çektin !!

YARDIMA İHTİYACIM VARRRR

Bana şarkı önerin. Yarışma için... Peri yarışmadahangi şarkıyı söylesin??? Sizin önerdiklerinizden birini seçeceğim 👀

Neyse diğer bölümde görüşmek üzere.

Instagram Hesabım : nisaa_yazar_1