Aslıhan lütfen yaa. Çekimler bir kaç saat sürecek zaten. Kameramanın çocuğu hastaneye kaldırılmış adam gelemedi. Yerine birinide bulamadık zaten. " Gözümü vizörden çekip yedi santim topukluyla dağ taş dinlemeyip bana yetişmeye çalışan cemreye baktım.

"Gerçekten o ayakkabılarla buraya kadar beni ikna etmeye mi geldin. Ateşin falan mı var senin? "

Gözlerini devirip ayakkabılarına baktı. "Senin yüzünden mahvoldular zaten ben bunlara ne kadar verdim haberin varmı Senin? Aradığımda stüdyoya gelsen ne olurdu sanki? Ücretini de vereceğiz zaten neden inat ediyorsun"

Gözlerimi kadrajımda ki ormana çevirdim. Burda bir kaç tane bulur muydum hiç bir fikrim yoktu. Cemre burda olmasaydı şuana kadar bir kaç tane bulmuştum bile. Zamanım boşa harcıyordu hep. Fotoğraf makinesini suratıma yaklaştırıp ağaçlık alanı kadrajıma aldım.

"Cemre beni biliyorsun işim olmasa gelirdim ama dediğim gibi yarın doğum günüm ve Furkan bugün de bir kaç plan yapmış. Çocuk o kadar hazırlamış onunla geçireceğim bütün günümü."

Kadrajdan gördüğüm bedenle hızla deklanşöre bastım. Makineyi gözümden uzaklaştırıp küçük ekrandaki orta yaşlı erkek bedenine baktım büyük ağacın dibinde oturuyordu.

" O çocukta da bir boklar var sana söyleyeyim. Bakışları bir değişik zaten." Parmağını yalayıp yanındaki ağacın gövdesine sürdü "Buraya da yazıyorum bir şeyler çıkarsa cemre demişti dersin."

Oflayarak cemreye döndüm "cemoş ne olmasını istiyorsun sen? çocuk bana kötümü davransın?"

Kucağında Bağladığı kollarını ayırarak bana bir kaç adım yaklaştı. "Aslı ondan bahsetmediğimi biliyorsun. Sadece seni düşünüyorum o çocukta beni huzursuz eden bir şeyler var. "

Omuzlarından tutup gözlerinin içine baktım. "Cemre sana bütün erkekler huzursuzluk veriyor zaten."

" aslı çocuk çirkin. Gözünde mi kör Senin? " ellerimi omuzlarından çekip kollarımı göğsümde bağladım. "Çok ayıp ne zamandan beri insanların fiziksel özellikleriyle dalga geçmeye başladın sen?"

Sinirle arkasını dönüp yürümeye başladı yada çalıştı da diyebiliriz. "Nereye?" Arkasını dönmeden sorumu cevapladı. "Gidiyorum ben bir sürü işim var daha kameraman bulacağım Senin gibi başıboş muyum ben?" Sinirle dediği cümlelere gülüp bende onun gibi bağırdım "benide bekle bende geliyorum işim bitti burada. Yolda eve atarsın beni."

"Topu topu iki fotoğraf çektin bunun için mi geldin bu dağ başına. Aradığını bulabildin mi bari?" Merakla bakan gözlerine kocaman bir gülümsemeyle baktım onun sınırı de bu kadardı işte " buldum tabi bulmadan döner miyim hiç" dedim.

"Bazen ne aradığını o kadar çok merak ediyorum ki sadece ağaçlar var burada ne bir insan ne de bir hayvan var. "

Boynumda asılı kamerama baktım o bana aradığımı buluyordu zaten benim aramama gerek kalmıyordu.

"Bazen kafayı yediğini düşünüyorum. Yine şu fotoğraf makinesine boş boş bakıp gülüyorsun."

Cemrenin sesiyle Gözlerimi makinemden çekip şaşkınlıkla bana bakan şaşkın arkadaşıma döndüm." Hadi hadi çok konuşmada hızlı yürü eve yetişmem lazım daha akşama hazırlanacağım." Oflayıp daha hızlı yürümeye başladı.

✅️✅️✅️

Kemerimi çözüp şoför koltuğunda ki arkadaşımın yanağına kocaman bir öpücük bıraktım" teşekkür ederim aşkım o kadar işinin arasında bu başı boş arkadaşınıda eve bıraktın."

Ben toparlanıp arabadan inerken hala beni ikna etmeye çalışıyordu. " son kararın mı, çekimlere gelmiyor musun şimdi?"

Üzgün bir suratla gözlerine baktım "açıkladım ya cemre Gerçekten işim var yoksa gelirim bilirsin. " sıkıntıyla önüne dönüp " biliyorum da son bir kez daha şansımı denemek istedim."

"Şansını da denediğine göre ben kaçar." Kapıyı kapatıp apartmanıma doğru yürüdüm.

"Alacağın olsun Aslıhan." Cemre bağırtısından sonra gaza basıp girmişti. Kafamı iki yana sallayıp "deli kız diye mırıldandım.

Apartmanın kahverengi ağır demir kapısını itip içeri girdim. 5 katlı bir apartmanın 4.katında oturuyordum. Nezih ve sakin bir apartmandı. Tek bir sorunumuz vardı asansör bozuktu. Üç yıl önce taşınmıştım bu apartmana taşındığımdan beri anca iki yada üç kere kullanmışımdır.

Beni düşüncelerinden ayıran 3. Katta oturan zeliş teyzenin kapısının açılmasıydı. Hayatımda gördüğüm en zeki yaşlılardan biriydi. Belki de bu kanıya varmam sadece kendi ailemde ki deli bunakları görmemden kaynaklanıyordur bilmiyorum ama öyle olsa bile zeliş teyze benim için hep ilk sırada kalacaktı.

Merdivenin ilk basamağında olan ayağımı çekerek zelil teyzenin dairesine doğru döndüm. "Ooo zeliş teyze yollarımı mı gözlüyorum sen bakayım?" Diyerek mavi gözlerine diktim Gözlerimi. "Olur mu hiç öyle şey hiç kızım? Camdan geldiğini gördüm." Sarı kıvırcık küt saçlarını eliyle geri itip konuşmasına devam etti "hani senin konuştuğun bir çocuk vardı. Böyle çirkin bir şey." Bugün Etrafımda ki herkesin ne kadar fiziksel özelliklere takık olduğunu öğreniyordum resmen. Tek umudum bu durumun sevgilime özel olmamalıydı.

Kollarımı göğsümde bağladım ters ters zeliş teyzeye baktım. "Ayıp oluyor ama artık. Siz bugün benim sevgilimden ne istiyorsunuz anlamadım ki ben. Bir kere benim sevgilim gayette yakışıklı. "

Zeliş teyzede sinirlere ellerini belinin iki yanına yaslayıp "aman sevgiline bir şey demedik. Hem konu bu değil. Bu çocuk iki saat önce senin eve girdi hala evden çıkmadı. Ben senin evde olmadığını söyledim ama bildiğini söyledi." Tek kaşımı kaldırıp bağlı kollarımı çözdüm. Oysa ki bugün saat beşe kadar evde olmayacağını fotoğraf çekmek için ormana gideceğimi söylemiştim. Bilerek gelmişti evimde ne işi vardı ki hem anahtarımda yoktu onda eve nasıl girmişti.

'Sağol zeliş teyze biliyordum zaten geleceğini yarın doğum günüm birazdan beraber yemek yemeye gideceğiz." Deyip merdivenlere yöneldim. "Hadi görüşürüz teyzem. Ben eve gideyim de daha fazla bekletmeyeyim."

"Tamam canım iyi eğlenceler sana." Kapının kapanma sesiyle çantamda anahtarlarımı aramaya başladım. Bana neden geleceğini söylememişti ki zaten cemre bugün saçma sapan konuşup aklımı karıştırırmıştı.

Kapının önüne gelmemle anahtarı bulmam bir olmuştu. Anahtarı kilide sokmamla daha çevirmeden kapı hızla açıldı. Kapının hızla açılmasıyla Kapının üzerinde ki elimi çekip iki adım geri gittim.

Kapıyı açan Furkanı baştan aşağı inceledim. Sinirlerim gittikçe yükseliyordu bu hale nasıl gelmişti. "Furkan inanmıyorum sana bu ne hal?"