Selam.Düşünceleriniz benim için çok önemli. Bol bol yorum yapmayı unutmayın💞

Sevgili Günlük

Bugün yeni hayatımın ilk günü ya da eğer başaramazsam öleceğim gün. Yıllar önce bunu planladığımı sana yazmıştım. Babamın yaptıklarını, yaşadığım zulmün ne kadar ağır olduğunu ve daha nicelerini önceki sayfalarına uzun uzun ağlayarak yazmıştım hemde. Gerçi şu an o sayfalara geri dönsem büyük ihtimalle göz yaşlarımdan hiçbir şey okunmayacak.

Sende onlar gibi düşünmüyorsun öyle değil mi? Paranın mutluluk getirdiğini veya para sayesinde hayatımın mükemmel olduğunu düşünmelerinden nefret ediyorum. Eğer babam arkadaşlarımın babası gibi birisi olsaydı param olmasa da mutlu olurdum. En azından hayattan zevk alabilirdim diye düşünüyorum. Eşyalarımı toparladım biraz önce. Gerçi eşyalar dediğime de bakma iki, üç parça bir şey aldım yanıma. En önemlisi de hiç tanımadığım annemin şiir defterini aldım.

Sana daha önce bahsetmemiştim annemden. Annem bugün ölmüş biliyor musun. Yani daha doğrusu bundan tam 18 yıl önce bugün, beni doğururken ölmüş. Yüzünü resimlerden ezberlediğim, abimin anlattığı kadarıyla tanıdığım, şiirlerinden ne kadar duygusal ve sevgi dolu olduğunu bildiğim annem. Biliyor musun günlük herkes annemi benim öldürdüğümü düşünüyor. Bir bebek nasıl katil olabilir ki? Babamın benden nefret etmesinin bana bu şekilde davranmasının sebebinide beş yıl önce abimle konuşmalarından öğrenmiştim. Annemi benim öldürdüğümü düşünmesi... Kulağa çok komik gelmiyor mu? Ama evden kaçmaya karar verme sebebim gördüğüm baskı veya şiddet değil. Ben babamın söylediklerini duymasaydım yine kendimi kandırır yine katlanırdım her şeye. Ama o gün, "Az bile yapıyorum ben o katile Demir! Sen elinden tutup kardeşim diye gezdiriyorsun ama o kız benim meleğimi benim elimden aldı. Duydun mu beni o bir katil ve ben senin onunla bu kadar yakın olmanı istemiyorum." bu söylediklerini duymamla kendimi kaldırmaktan vazgeçmiştim. Benim orada olduğumu biliyordu ve bilerek söylüyordu bunları beni üzmek, kırmak ve daha çok yıpratmak istiyordu. Tabii o zamanlar bunu başarmıştı fakat şimdi sorsan bana hâlâ babanın düşüncelerine önem veriyor musun diye sana cevabım çok net, HAYIR.

Birazdan evden bir daha hiç dönmemek üzere çıkacağım. Beni ne bekliyor bilmiyorum fakat gideceğim yerin çok güzel ama aynı zamanda benim için çok tehlikeli olduğunu biliyorum. Abimin her şeyden haberi vardı fakat yine de korkuyorum günlük. Bu sefer seninle konuşmak bile bana cesaret vermiyor. Bir daha seninle buluşur muyuz? Belli olmaz, eğer babama yakalanırsam sanırım buluşamayız. Fakat bir şekilde kaçmayı başarırsam her şey benim için çok dğişir.