Yorulmak nasıl birşey biliyor musunuz ben çok iyi bilirim

Hayatının dönüm noktasında olmak ve birşeyleri kurtarmaya çalışmak için biraz fazla küçük olabilir miyim?

Herşeyin omuzlarım altında olduğunu düşünüp herşeyi halletmeye çalışmak kadar çok kötü bir durumda olmak ne kadar kötü bilir misiniz

İşte ben o dönemdeyim

Sabah saat 8 de kalktım annem kahvaltı hazırlıyordu babamda içerde gazete okuyordu yemeğimizi yedik annemle evi güzelce temizledik babamda bu sırada amcamlarin yanına gitti amcamlari hiç sevmiyordum 2 tane amcam vardı 2 side bekardi ve aynı evde yaşıyorlardi babamın aklına giriyorlardi ve babamı anneme karsi dolduruyorlardi babamda saf olduğu için onlara inanıp annemle hep kavga ediyordu bende odama girip hep şarkı dinliyordum bu sayede bağırış seslerini duymuyordum bu arada kendimi tanitmadim adım nisa 16 yaşındayım İzmir'de yaşıyorum bu kadar bilgi şimdilik yeter ailemi tanıtacak olursam 3 kişilik küçük bir aileydik şimdiki zamana dönelim babam akşama kadar eve gelmedi biz de annemle dizi izledik annem huzursuzdu içinde kötü hisler olduğunu söylüyordu birden kapı şiddetli şekilde çaldı kapıyı açtığımda amcamlari ve babamı gördüm babamın gözünden alevler çıkıyordu ne olmuştu acaba amcamlar ise gülümsüyordu bu sefer kötü birşey olacaktı belliydi babam beni iterek içeri girdi ve anneme sert bir tokat attı annem yere düştü babamın bu hareketine annemle birlikte çok şaşırdık babam annemi saçından tutup havaya kaldırdı şaşkınlığımı atlatmadan annemin yanına gittim ve annemin saçını babamın elinden kurtarmaya çalıştım babam elinin tersiyle bana tokat attı ve

-nisa çık odana.dedi annemi bu insanların yanında birakamazdim annemin saçı hâlâ babamın elindeydi canı çok acıyordu belliydi babama

-hayir çıkmayacağım annemi rahat bırak yine ne oldu bu adamlar sana ne dedi?diye bağırdım içerdeki kimse bunu beklemiyordu galiba amcamlarin yüzündeki gülücük birden silindi ve sinirlenir bir hal aldı en büyük amcam olan Ahmet amcam bağırarak

-sen ne ima etmeye çalışıyorsun kerem biz sana dedik bu oruspudan boşan diye kızınıda kendine benzetmiş.dedi tek anneme küfür etmesi aklımda yankılanıyordu o adam anneme küfür etmişti birden bağırmaya başladım

-siz çok oluyorsunuz sen kimsin anneme küfür ediyorsun hepinizin Allah belasını versin sizin yüzünüzden evde kavgadan başka bir şey yok.dedim babam bu dediklerimden sonra annemin saçını bıraktı ve kolumu sertçe tuttu ve bana tokat attı ağzımın içinden kan tadını hissediyordum babam bağırmaya başladı

-sen ne hakla kardeşlerime böyle diyebiliyorsun.dedi ve anneme dönerek Ahmet abim haklı kızıda kendine benzetmissin yeter bu kadar bosaniyorum senden nisada benim yanımda kalacak.dedi annem birden ağlamaya başladı

-kerem bosanalim ama lütfen kızımı benden ayırma özür dilerim dedi içerisi annemin çığlıklarıyla doldu babam yine ürkütücü sesiyle

-hayir nisa senle kalmayacak yarın avukat gelir bu ev senin olsun ben abimlerle İstanbul'a taşınacağım. dedi ne ne hakla beni yanında götürmek ister ben annemle kalmak istiyordum annemi birakamazdim annem babamın yanına gitti ve yalvarmaya başladı

- kerem lütfen bunu bana yapma ben kizimsiz nasıl yaparım ayırma benden dedi

Babam bir yandan annem bir yandan bağırıyordu amcamlar ise koltuğa oturmuş gülerek annemleri izliyordu tüm sesi bastıracak şekilde bağırdım

-YETER ARTİK SEN BENİ ANNEMDEN AYİRAMAZSİN SENDEN VE O KARDESİN OLACAK SEREFSİZLERDEN NEFRET EDİYORUM SİKTİRİN GİDİN HAYATİMİZDAN dedim babam artık kıpkırmızı olmuştu annem ise yanıma gelip bana sarılmıştı annem bana göre daha duygulu biri ben duygularimi bastirabiliyorum annem ise hemen ağlıyor babam beni kolumdan tuttuğu gibi çekti kendi yanına annem kerem dur diye bağırıyordu babam ise kimseyi duymuyordu birden beni Bodrum'a indirdi kulağımda tek annemin çığlıkları vardı babam birden bana yumruk attı yere düştüm ve karnıma tekmeler atmaya başladı bir yandan tekme atıp bir yandan da bağırıyordu

-sen kimsin kardeşlerime şerefsiz diyorsun sen kimsin bize küfür ediyorsun seni o oruspudan ayiracagim sana bu dünyayı zehir edecegim.dedi kafamda yankılanan tek ses annenden seni ayiracagim oldu annem bensiz yapamazdi bunları düşünürken babam birden saçından tuttu ve beni havaya kaldırdı yüzüme tokatlar yumruklar indiriyordu dayanamadım ve yine düştüm buna rağmen tek yaptığım şey kahkaha atmakti bu onun sinirini bozuyordu birden kemerini çıkardı ve kemerle bana vurdu bir tutam acı hissetmiyordum sanki hissiyatimi kaybetmiştim 2 saat boyunca öyle bana vurdu en sonunda beni Bodruma kitleyip çıktı geri kalan hiç birşeyi hatırlamıyorum oracıkta bayılmıştım kac saattir burda olduğumu bilmiyorum ama her yerim çok ağrıyordu zarzor ayağa kalktım ve kapıya yöneldim açmaya çalıştım açılmıyordu birden kapıyı kitledigini hatırladım acaba annem nasıldı şuan napiyordu korkmaya başlamıştım o adamın anneme zarar verebileceğini düşündüm ve korkuyla kapıyı yumruklamaya başladım her yerim çok ağrıyordu ellerimin yumruk atacak güçte olmadigino biliyordum ama son gücüme kadar yumruk attım birden amnemin sesini duydum kızım iyi misin diyordu anneme

-Anne ben iyiyim sen nasılsın o adamlar nerde kapiyi aç anne diyordum annem anahtar yok kızım nasıl açayım dedi anahtarı yanında getirmiş olmalı kendimi yere attım ve oturma pozisyonu aldım anneme anne buradan çıktıktan sonra ne oldu sana birşey yaptimi nereye gittiler dedim annem ise

-Kızım senden sonra çıktılar eve de gelmediler az önce baban beni aradı ve avukatla konustugunu bosanacagimizi soyledi kızım lütfen benimle kal ben sensiz yapamam.dedi anneme

-anne merak etme şikayetçi olursak senin yanında kalırım lütfen ağlama dedim annem kapının diğer ucunda ağlarken bende o tikili odada sessizce ağlıyordum sizin hiç çaresiz bir anınız oldumu?benim en çaresiz halim oradaki halimdi kaç saat boyunca öyle durup ağladığımı bilmiyorum ama çok fazla şekilde ağlamıştık öyle annem bir anda sustu ve merdivenlerden çıkmaya başladı galiba o adam gelmişti annem birden bağırmaya başladı kızımı benden alma lütfen yalvarırım alma ne istesen yaparım dedi tek annemin bağırış sesi geliyordu birden merdivenlerden inme sesi geldi kapı kilidi açıldı o adam girdi içeriye şişmiş gözlerle ona bakiyordum kapıyı kapatti ve senle konuşacağım dedi onu dinlemek istemiyordum ama saçımı tuttu ve kafamı ona çevirdi

-bana bak küçük oruspu benimle kalacaksın ve hizmetçiliğimi yapacaksin eğer kalmazsan biricik annene bu dünyada veda edeceksin eğer dediklerimden cikmazsan seni okuturum ve avukatlara benimle kalmak istediğini söylersen annene zarar vermem dedi ne yapacaktım şimdi anneme zarar vermesini istemiyordum boynumdaki ağrıyla kafami salladım konuşacak gücüm yoktu

-guzel yarın sabah mahkeme olacak git kendine çeki düzen ver ve annenle vedalaş mahkemeden sonra seni alıp gideceğim dedi ve o bodrumdan çıktı bende arkasından sarsak sarsak çıktım annemin yanına gittim annemin heryeri mahvolmuştu anneme de vurmuş ama annem bana bunu demedi anneme birden sarıldım annemde bana sarıldı artık ağlayacak gücü de kalmamisti sanki ben onun annesi gibi elimi çenesine koydum ve okşadım

-anne yarın mahkeme olacak ve ben o adamla kalmak zorunda kalacam ama lütfen üzme kendini kalmak zorundayım yoksa ikimizede zarar verecek ama en büyük fırsatta İzmir'e geri döneceğim dedim annem yine ağlamaya başladı ne çok ağladı dimi annem şimdi bensiz nr yapacaktı birbirimize sarıldık annemi sakinleştirdim ve yatağına götürdüm o adamı soracak olursanız bilmiyorum aklıma gelen fikirle elime hiç almadigim telefonu aldım ve teyzemi aradım tek akrabamız teyzemdi her şeyi anlatmayacak şekilde babamla annemin bosanacagini ve babamla İstanbul'a gideceğimizi annemin yanına gelip gelmeyeceğini sordum teyzem Ankara'da yaşıyordu teyzem gelirim tabikide o benim ablam şimdi durumu nasıl dedi ve iyi olduğunu söyledim ilk uçakla İzmir'e gelecekti mahkemede yanımızda olacaktı annemin saçlarını okşamaya başladım yarın mahkeme olacaktı dimi annemin üstünü örtüp duş almaya gittim her yerim kandı yikamam lazımdı duşa girdim üstümü çıkardım ayaklarım karnım mosmor olmuştu sırtımı görmüyordum ama yanıyordu kemerle sırtıma vurmuştu canımı yakmayacak şekilde duşumu aldım ve temiz kıyafetler giyip patlayan dudağıma ve kaşıma yara bandı taktim annem de o sırada uyanmis o da duşunu almıştı yatağına uzanmıştı annemin yanına gittim ve ona sarıldım annem ise artık ne yapacağını bilmiyordu şişkin gözlerini kapadı bu son kez birlikte uyuyacagimiz uykudu yarın acaba nasıl gececekti bunları bir yana bırakıp şişmiş gözlerimi zorla kapadım ve kendimi bir daha uyanmak istemediğim bir uykuya gömdüm...

selam arkadaslar ilk bölüm boyleydi yarın yine bölüm atacağım ilk bölümü begendinizmi ilk kez yazdığım için yazım hataları olabilir kusura bakmayın kendimi düzeltmeye çalışacagim iyi okumalarr