1.BÖLÜM

Bazen anılarımız dan kaçmak istesekte kaçamayız .elbet bir gün bulunacaktır aklımızda peki ya biz bu anılar aklımıza geldiğinde sevinmelimiyiz yoksa üzülmeli mi işte ben bu duyguların ortasında biryerlerdeydim.

"Asena kızım hazırlandın mı" annemin sorusuyla hızla yataktan fırladım hemen hazırlanmaya başladım.

"Hazırlanıyorum Anne!" hızlıca cevap verip giyinmeye başladım. Siyah bir crop ve siyah kargo pantolonumla harika görünüyordum.

"Acele et kızım yoksa servis şöförünün pek sabırlı olduğunu sanmıyorum.

"Tamam anne!" Bir çırpıda kahvaltı yapıp kendimi dışarı attım. Servis durağına doğru ilerledi servis ordaydı ama o yoktu hep birlikte servisi beklerdik, sohbet ederken tam servis gelir konuşmamız yarıda bölünürdü. Şimdi o yok ben ve "yalnız durak" varız.

Servis şoförünün kornasıyla irkildim ve hızlıca servise bindim hızlıca yerime oturdum. Servis okula doğru ilerliyordu. Tam yeni bir şarkı başlayacakken servis şöförünün sesini duydum.

"Evet geldik gençlik!" Hemen şarkıyı kapatıp okula doğru yürümeye başladım

~~~~

Sınıfa girdiğimde Alevi gördüm.

"Aleevimm" diye uzatıp güldüğümde oda güldü

"Bana Alev demekten ne zaman vazgeçeceksin" diye mırıldandığını duydum anında kaşlarımı çattım.

"Sana eğer birgün Alev demezsem bilki kıyamet kopuyordur" dedim ve gülmeye başladım. Gerçek adı kumruydu kızıl parlak saçları olduğundan ona Alev diyordum. Gözleri kahverengi güzel bir kızdı.

Ve o anda bir diğer arkadaşımız defne göründü kapıda güneş gibi saçlarıyla her zamanki gibi göz kamaştırıyordu

"Selam kızlar" dedi Defne gülümsedim.

"Selam herzamanki gibi saçlar ışıldıyor"

"Sen toprağı anımsatan saçlarını ne zaman seveceksin" dediğinde kıkırdadım saçlarımı seviyordum ama sarışınları kıskanmıyor değildim.

Ve evet 3 jenarasyon bir arkadaştık

Kumru Alevi🔥

Defne Güneşi ☀️

Ben ise toprağı Anımsatıyordum

2. Bölüm 5 oy da gelecek