4. BÖLÜM OKUL

Ayrılıklar mutlu sonluymuş ama ben bizi terk etme nedenini hala anlayamamış, neden bize söylemediğini de anlamak istememiştim.

Yine mutsuz bir güne daha uyanmıştım. Okula gitme saatim gelmişti ama ben hala ayna karşısında yüzüme bakmakla meşguldum. Gözlerimin çevresi mosmor olmuş, soluk yüzüme bakıyordum. Ve en sonunda bir bildirimle kafamı kaldırdım. Kızlardan mesaj gelmişti. aşağıda beni bekliyorlarmış daha uyanamamış ruh halimle üzerime siyah bir tişört ile siyah bol pantolon giydim sonuçta ayrılalı 4 gün olmuştu ve içimde hala matem havası vardı.

"Kızım kahvaltı yapmayacakmısın kuş kadar oldun"

"Hayır iştahım yok" o Veda dan sonra iyice iştahım kapanmış, hiç birşey yiyemez olmuştum.

Merdivenleri hızlıca inip bizim kızların yanına gittim.

"Sonunda seni beklemekten ağaç olduk" dedi açelya

"Geldim işte " dedim mırıldanarak

"Kızım seni anlıyoruz da artık arkadaşlarının olduğunun da farkına var. Resmen hiç yanımıza gelmiyorsun bize yabancıymış gibi davranıyorsun"

Haklıydılar onları gördüğümde yönümü değişiyor ve onlarla konuşmak istemiyordum.

"Bence ikinizde beni anlamıyorsunuz babam gitti benim ya hâla ne arkadaşlığından bahsediyorsun sen beni teselli etmek yerine gelmiş burda bizi boşlıyorsun falan diyorsun. Kim oluyorsun sen!"

"Haklısın kimimki ben " dedi Defne hızlı adımlarla yanımızdan ayrıldı

Açelya bana şüpheyle baktı ve ardından;

"Artık seni anlayamıyorum " diyip hızla uzaklaştı.

İçimde bir burukluk hissetim. Ne oluyordu bana bu ben değildim.

Okula tek başıma gidiyordum. Bazen okula servisle bazen de yürüyerek gidiyordum (kendimi kötü hissettiğim zamanlarda)

Okula vardığımda 5dk geç kalmıştım. Sınıfa girdiğimde defne ve açelya sırada oturmuş. Konuşuyorlardı. Hocadan özür dileyip sırama geçtim ve gözüme biri ilişti

Kayra bizim sınıftaydı.

Hocanın derse başlamasıyla herkes sustu

Tenefüse 5 dk kala hoca bizi serbest bırakmıştı bende kafamı sıraya koyup gözlerimi kapattım o sırada birinin beni çağırdığını duydum. Baktığımda onu gördüm...