4. BÖLÜM:Erva

Sonunda yazabildim,keyifli okumalar dilerim💞

_________

Yaklaşık bir saattir Oğuz’la ödevi yapmaya çalışıyorduk. Bir an önce evden gitmesini istediğim için ders harici hiçbir konu konuşmamış,sadece ödeve yoğunlaşmıştık.

Ağrımaya başlayan sırtımı dikleştirdim ve olduğum yerde hafifçe gerindim. Sıkılmaya başlamıştım artık.

Oğuz da yerinde kıpırdandığında sıkıldığı belliydi. İlk gün için bu kadar çalışmanın yeterli olacağını düşündüğümden önümdeki kitabı kapattım.

Benim kitabı kapattığımı görmesiyle Oğuz’un bakışları bana dönmüştü. “Bugünlük bu kadar yeter bence.” Oğuz da bana katıldığını belli edercesine önündeki kitabı kapattı ve sırtını koltuğa yasladı.

Şimdi napacaktık? Tekrar gerilmeye başlamıştım işte.

“Ben bir Erva’ya bakayım, sıkılmıştır şimdi.” Benim konuşmama karşılık Oğuz başını salladı. O da gergin görünüyordu. Elleri dizinin üstünde emanet gibi duruyodu resmen.

Erva’nın yanına ilerleyip onu kucağıma aldım. Ders çalışırken ara ara yanımıza gelmiş biraz bizimle durmuştu. Başta Oğuz rahatsız olur diye düşünsem de Oğuz asla rahatsız olmamış Erva her yanımıza geldiğinde ona kocaman gülümseyip saçlarını sevmişti.

Erva kucağımda garip garip sesler çıkarıp kendi kendine mırıldanırken koltuğa geri oturdum. Oğuz yine gülümseyerek bakıyordu Erva’ya.

Kollarını hafif öne uzattı. “Bu prensesi biraz da ben sevebilir miyim?” Kucağımda duran kardeşimi ona doğru yaklaştırdım. Erva huysuzlanmadığında Oğuz onu yavaşça aldı benden. Artık Erva onun kucağındaydı.

Kucağındaki kardeşimin yüzünü nazikçe kendine çevirdi.

“Ne tatlı bir şeysin sen ya, tipe bak!” Erva’yı havaya kaldırıp coşkuyla konuşmasını yüzümdeki kocaman tebessümle izledim.

Oğuz dayanamamış olacak ki Erva’nın yanağına minik bir öpücük kondurdu. Hemen sonrasında da gözleri tepkimi kontrol etmek ister gibi bana döndü. Onları gülümseyerek izlemem ona güvence vermiş olacak ki Erva’yla oynamaya devam etti bir süre daha.

Minik kardeşimin kıkırdamaları içimi ısıtıyordu. Onun mutlu olması benim için en önemli şeydi.

Okula gitmem ve çalışmam gerekiyordu ama Erva’yı evde tek bırakamazdım. Her ne kadar bizi sevdiğini düşünmesem de annem evdeyken Erva mecbur onla kalıyordu. Şimdi evde değildi ve o geri dönene kadar kardeşim evde tek kalamazdı.

Yüdümdeki tebessüm solarken Erva’ya kısa süreliğine bakması için varlığını unuttuğum teyzemi bir şekilde ikna etmeyi aklıma yazdım.
Ben düşüncelerimle boğuşurken Oğuz kendi kendine bir şeyler mırıldanan kardeşimi koltuğa bırakmış ve bana dönmüştü.

Göz göze geldiğimizde anlık olarak gerildim. Buraya geleli baya olmasına rağmen doğru düzgün yüzüne bakmamış, ders harici her türlü konuşmadan kaçınmıştım. Şimdi düşününce biraz ayıp olmuş gibiydi ama açıkçası yaşadığım yerden çokça utandığım için böyle yapmıştım.

Etrafa attığı bakışları görmek veya soracağı soruları duymak istememiştim.

Ödevi yaparken bile bana çaktırmamaya çalışarak etrafı incelemişti. Yaşadığımız yer gerçekten kötüydü ama onun gibi zengin biri için çok çok daha berbat bir yerdi. Bu yüzden şaşkınlığına hak veriyordum açıkçası.
“Ben artık gideyim, ilk günden bu kadar yeter bence. Hem zaten sandığımız kadar uzun sürecek bir ödev değilmiş.”

Oğuz’un konuşması beni düşüncelerimden çekip aldı. Gidiyordu.

Kafamla dediklerini onayladım. “Ben de baya uğraştırır bizi sanmıştım ama kısa sürede hallederiz gibi duruyor.” Hala bana bakmaya devam ederken gülümsedi söylediklerime karşılık.

Neden bilmiyorum ama gülümsemesi tüm gerginliğimi alıyordu.

Kapıya doğru yürümeye başladığında arkasından onu takip ettim yolcu etmek için.

Bu sefer hiç etrafa bakmamıştı, sanki bunun beni utandırdığını anlamış gibiydi.

Kapının önüne geldiğimizde ikimizin de adımları anlaşmış gibi aynı anda durdu. “Ödev için haberleşiriz yine o zaman.” Konuşurken eli ensesine gitmişti.

Onu bir daha eve çağırmak gibi bir salaklık yapmazdım. Belki ödevi tek başıma bitirip hocaya ikimizin yaptığını söylerdim,bilmiyordum.

“Haberleşiriz.” Bu fikrimi şimdilik ona söylemedim “Sonra görüşürüz o zaman.” Arkasını dönmeden önce konuştu “Görüşürüz.” Bana arkasını dönüp ilerlemesini izledim bir süre. Sonrasında zaten onu bırakan siyah araba gelmiş ve onu almıştı.

Araba gözden kaybolurken ben de eve girdim. Bedenimi yavaşça kardeşimin yanına bıraktım.

Ne gerici bir gündü bu böyle?

Erva elleriyle yüzümü mıncırırken gözlerimi yumdum sakince. Dakikalar önceki gerginliğim vücudumu terk etmişti. Şu an için huzurumu bozacak hiçbir şey düşünmek istemedim.

___________

Baya bi kısa oldu ya. Çok uykum var ben uyumaya kaçıyorum bölümü atıp💞