Bekleme beni Maria gelmeyeceğim,

Konuşma Maria seni dinlemeyeceğim,

Sevme Maria, imkansızı sevmeyeceğim...”

🎶Gülden Karaböcek-Sen Evlisin🎶

"İmkansızı sevmek yürek ister" dedi Victor.

Oturdukları yerde yıldızları izliyorlardı. Fiziksel olarak yan yanalardı lakin ruhsal olarakta bir o kadar uzak.

"Peki beni sevebilecek misin?" Dedi Maria

Victor Maria'ya döndü. İlk önce Maria'nın gece gibi parlayan dalgalı saçlarına baktı. Daha sonra kahverengi gözlerine baktı. Kısa bakışmada bile Maria'nın gözlerinde kendini gördü. Hiç tereddüt olmayan sesiyle"Seni seveceğim" dedi. "Seni öyle bir seveceğim ki..." yüzünü gökyüzüne çevirdi.

Cümlesine devam edeceği sırada bir yıldız kaydı. Gözlarini kapattı. Maria merakla Victor'ün yüzüne bakıyordu. İkiside sustu. Maria Victor'ü bölmedi gözlerini açmasını bekledi. Birkaç dakikanın ardından Victor gözlerini açtı. Bakışlarını tekrar Maria'ya çevirdi. Cümlesine devam etti. "... her yıldız kaydığında seni dileyeceğim."

Maria Victor'ün sözleriyle kalbinde derin bir his oluştu. Sevilme hissi.

Kalbinde huzur vardı. Sevgi vardı. Tam o anda yanlarına Elena geldi. Victor'e döndü. Sanki orada Maria yokmuş gibi. "Sevgilim"dedi. Sevgilim. Bu kelimeden nasıl hem sevip hemde nefret ettiğini düşündü Maria.

Gözleri doldu, boğazı düğümlendi. Konuşamadı. Sustu. Hemen ayağa kalktı. Victor'e baktı. Victor gitme, kal benimle der gibi bakıyordu. Neden Victor diyemedi.

Maria Victor'ün neyiydi ki? Konuşmaya hakkı olduğunu düşünmüyordu. Sustu. Her zaman yaptığı gibi sustu. İmkansızdı belkide aşk. İmkansız olduğu için mi bu kadar güzeldi? Belkide en büyük a

şıklar kavuşamayanlardı.